Sinds 1 september woon ik nog slechts 12 km van mijn moeder. Regelmatig fiets ik even naar mijn moeder voor een kop thee en een praatje. Mijn moeder is wel weduwe maar niet eenzaam. Ze zegt van wel, maar mijn moeder heeft meer vrienden en kennissen dan ik. Haar drie kinderen en kleinkinderen wonen in de buurt en bezoeken haar elke week.Ze heeft vaak bezoek als ik kom en dan schuif ik even aan.
Regelmatig beland ik in gezeur over wat allemaal niet goed is in deze tijd.
Ik ben dan vaak de enige in het gezelschap die een lofzang houdt over de fantastische tijd waarin we leven.
Ik herinner mij:
- de kinderen in de klas die niet goed konden leren. De jongens gingen bij de meester de tuin doen, de meisjes werden aan hun lot over gelaten. deze kinderen werden ook nog vaak voor schut gezet voor de klas. Ik werd ook geslagen op school, maar ik was de slimste in de klas, dat gaf toch een gevoel van onaantastbaarheid.
- er waren diverse kinderen in de klas die te kleine schoenen, kapotte schoenen hadden.
- na de vakantie hadden de meeste kinderen niets te vertellen, ze waren nergens geweest.
- de gezinnen met 12 of meer kinderen. Ook als het regende moesten ze zich buiten vermaken.
- de meeste kinderen hadden niet eens een fiets
- een afspraak met de dokter. Je moest er al om 7 uur zijn, dan was je als je geluk had tegen 11 uur aan de buurt.
- de slagers die zich schooltandarts noemden en waar de hele school doodsbang voor was. Zelfs door de tandarts werd je geslagen als je huilde. Ik heb menig kind over het schoolplein gesleept zien worden.
- de minachting van de gevestigde orde voor de "gewone"mens.
- de rangen en standen
- als je voor een dubbeltje geboren was, dan bleef je ook een dubbeltje.
- zeker als je een meisje was, werd het niet nodig gevonden om geld uit te geven voor je opleiding.
Dit alles is pas 50 jaar geleden.
woensdag 23 december 2015
dinsdag 15 december 2015
Eureka!
In een column van Piet borst in het NRC van zaterdag 12 december wordt een boek van Edzard Ernst besproken.
Edzard Ernst is de eerste hoogleraar complementaire geneeskunde aan de universiteit van Exeter.
Gebruik makend van de gebruikelijke methoden van wetenschappelijk onderzoek heeft Ernst herhaaldelijk de werkzaamheid van alternatieve therapieën onderzocht. Uit de onderzoeken bleek dat patiënten zeker baat hebben bij de zogenaamde alternatieve behandelingen, maar dat dit effect louter toe te schrijven is aan het placebo-effect. Door het geloof dat de patiënten hebben in de behandelaar en de behandeling.
Eureka zou ik zeggen. Fantastisch dat het placebo-effect wetenschappelijk bewezen is. We hebben een innerlijke intelligentie die we kunnen aanspreken.
Wat zegt dit over de reguliere geneeskunde? Waarom speelt bij de reguliere geneeskunde het placebo-effect geen rol. Althans wordt er aan dit fantastische zelfgenezende vermogen van een mens geen aandacht besteedt? Sterker nog men vindt het maar lastig en ongewenst.
Veel mensen die ernstig ziek zijn zoeken naast de reguliere behandeling ook nog naar iets anders.
Vaak komen ze bij de zogenaamde alternatieve artsen terecht. Misschien is het wel omdat ze in de alternatieve wereld doorgaans wat meer tijd nemen om een band op te bouwen. Ook graven ze vaak in het verleden van de patiënt en kijken naar de patiënt als mens en niet alleen naar het lichaam.
Ik denk aan Henk Fransen, die veel tijd besteedt aan zijn patiënten om ze te helpen het genezend vermogen te versterken. Het genezend vermogen te versterken door verbeteren van de leefstijl, maar ook mentale, emotionele, relationele en zielsaspecten aan te pakken die minstens zoveel impact hebben op ons lichamelijke en geestelijke welbevinden.
Niet om mensen te ontraden de reguliere behandelingen te ondergaan, maar om de behandeling compleet te maken.
Als we kunnen leren optimaal gebruik te maken van de intelligentie van de menselijke geest en lichaam kunnen vast nog veel meer mensen genezen worden of nog beter, niet ziek worden.
Edzard Ernst is de eerste hoogleraar complementaire geneeskunde aan de universiteit van Exeter.
Gebruik makend van de gebruikelijke methoden van wetenschappelijk onderzoek heeft Ernst herhaaldelijk de werkzaamheid van alternatieve therapieën onderzocht. Uit de onderzoeken bleek dat patiënten zeker baat hebben bij de zogenaamde alternatieve behandelingen, maar dat dit effect louter toe te schrijven is aan het placebo-effect. Door het geloof dat de patiënten hebben in de behandelaar en de behandeling.
Eureka zou ik zeggen. Fantastisch dat het placebo-effect wetenschappelijk bewezen is. We hebben een innerlijke intelligentie die we kunnen aanspreken.
Wat zegt dit over de reguliere geneeskunde? Waarom speelt bij de reguliere geneeskunde het placebo-effect geen rol. Althans wordt er aan dit fantastische zelfgenezende vermogen van een mens geen aandacht besteedt? Sterker nog men vindt het maar lastig en ongewenst.
Veel mensen die ernstig ziek zijn zoeken naast de reguliere behandeling ook nog naar iets anders.
Vaak komen ze bij de zogenaamde alternatieve artsen terecht. Misschien is het wel omdat ze in de alternatieve wereld doorgaans wat meer tijd nemen om een band op te bouwen. Ook graven ze vaak in het verleden van de patiënt en kijken naar de patiënt als mens en niet alleen naar het lichaam.
Ik denk aan Henk Fransen, die veel tijd besteedt aan zijn patiënten om ze te helpen het genezend vermogen te versterken. Het genezend vermogen te versterken door verbeteren van de leefstijl, maar ook mentale, emotionele, relationele en zielsaspecten aan te pakken die minstens zoveel impact hebben op ons lichamelijke en geestelijke welbevinden.
Niet om mensen te ontraden de reguliere behandelingen te ondergaan, maar om de behandeling compleet te maken.
Als we kunnen leren optimaal gebruik te maken van de intelligentie van de menselijke geest en lichaam kunnen vast nog veel meer mensen genezen worden of nog beter, niet ziek worden.
vrijdag 27 november 2015
emotionele gezondheid
"Emotionele gezondheid begint met het loslaten van de eis aan je ouders dat ze je helemaal begrijpen en ondersteunen": Henk Fransen.
Zondag naar een lezing van Henk Fransen geweest. Henk heeft een doorgeefboekje uitgegeven over het versterken van je genezend vermogen op 5 niveaus.
Henk is niet verbaasd dat mensen ziek worden. Hij is eerder verbaasd dat mensen zoveel belastingen kunnen incasseren voordat ze ziek worden. "Ziekte is een optelsom va alle belastingen waaraan je wordt blootgesteld, afgezet tegen je belastbaarheid" : Henk.
Bij het versterken van je zelf genezend vermogen probeer je je incasseringsvermogen, je draagkracht te verbeteren. En de ziekmakende factoren die je kunt veranderen om te buigen.
Henk begint bij patiënten met de vraag: wat is er met je gebeurt en wat heb je nodig.
Veel mensen, zeker van mijn leeftijd en ouder, zijn opgevoed zonder dat er ooit gevraagd is wat ze nodig hebben. Dat begint al in de babytijd. Je werd gevoed op tijd, niet op aanvraag. Kinderen werden niet uit bed gehaald als ze huilden, want je zou ze maar verwennen. Verwende krengen werden het. (Mijn moeder had erg veel commentaar op hoe wij onze kinderen opvoedden. Dat betekent voor mij dat we het goed gedaan hebben en dat ik misschien wel veel gehuild heb als baby).
Als veel van je behoeften genegeerd zijn, toen je kind was, geef je het op. Je kunt dan opgroeien als een volwassene die veel moeite heeft te ontdekken wat eigenlijk je behoeften zijn. Wat heb je nodig om gelukkig te zijn.
Tijdens het rondje hardlopen denk ik na over dit stukje.
Ik bedenk dat je voeding en meer beweging makkelijke doelen zijn om na te streven.
Bovendien zie en merk je al snel resultaat.
Emotioneel gezond worden is een lange weg met veel vallen en opstaan. Misschien blijf je ook wel je levenlang op weg.Maar geniet van de weg en van de dingen die je wel bereikt.
Bij mij begon het met het kiezen voor de hoveniersopleiding. Dat was voor het eerst in mijn leven dat ik iets ging doen wat niet nuttig was. Waarvan ik niets wist waar het goed voor was, behalve dat ik het leuk vond. Ik heb het gevoel dat deze keuze het begin is van mijn weg naar emotionele gezondheid.
Je mag niet van je partner verwachten dat die al je behoeften invult. Je mag wel verwachten dat je een steuntje in de rug krijgt bij je zoektocht.
Zondag naar een lezing van Henk Fransen geweest. Henk heeft een doorgeefboekje uitgegeven over het versterken van je genezend vermogen op 5 niveaus.
Henk is niet verbaasd dat mensen ziek worden. Hij is eerder verbaasd dat mensen zoveel belastingen kunnen incasseren voordat ze ziek worden. "Ziekte is een optelsom va alle belastingen waaraan je wordt blootgesteld, afgezet tegen je belastbaarheid" : Henk.
Bij het versterken van je zelf genezend vermogen probeer je je incasseringsvermogen, je draagkracht te verbeteren. En de ziekmakende factoren die je kunt veranderen om te buigen.
Henk begint bij patiënten met de vraag: wat is er met je gebeurt en wat heb je nodig.
Veel mensen, zeker van mijn leeftijd en ouder, zijn opgevoed zonder dat er ooit gevraagd is wat ze nodig hebben. Dat begint al in de babytijd. Je werd gevoed op tijd, niet op aanvraag. Kinderen werden niet uit bed gehaald als ze huilden, want je zou ze maar verwennen. Verwende krengen werden het. (Mijn moeder had erg veel commentaar op hoe wij onze kinderen opvoedden. Dat betekent voor mij dat we het goed gedaan hebben en dat ik misschien wel veel gehuild heb als baby).
Als veel van je behoeften genegeerd zijn, toen je kind was, geef je het op. Je kunt dan opgroeien als een volwassene die veel moeite heeft te ontdekken wat eigenlijk je behoeften zijn. Wat heb je nodig om gelukkig te zijn.
Tijdens het rondje hardlopen denk ik na over dit stukje.
Ik bedenk dat je voeding en meer beweging makkelijke doelen zijn om na te streven.
Bovendien zie en merk je al snel resultaat.
Emotioneel gezond worden is een lange weg met veel vallen en opstaan. Misschien blijf je ook wel je levenlang op weg.Maar geniet van de weg en van de dingen die je wel bereikt.
Bij mij begon het met het kiezen voor de hoveniersopleiding. Dat was voor het eerst in mijn leven dat ik iets ging doen wat niet nuttig was. Waarvan ik niets wist waar het goed voor was, behalve dat ik het leuk vond. Ik heb het gevoel dat deze keuze het begin is van mijn weg naar emotionele gezondheid.
Je mag niet van je partner verwachten dat die al je behoeften invult. Je mag wel verwachten dat je een steuntje in de rug krijgt bij je zoektocht.
hear within yourself thesound of the earth crying
Vorig weekend stond, zoals een groot deel van mijn leven in het teken van de zoektocht naar gezondheid.
Zaterdag de lezing/workshop van Birgit Spoorenberg met als onderwerp salutogenese.
De lezing/workshop van Birgit is een aanrader. Hoewel veel van de aanbevelingen mij niet onbekend voorkwamen heb ik ook weer inzichten gehoord die ik nog niet wist. Mijn focus ligt vooral op voeding en beweging.
Tijdens de lezing van Birgit blijkt wel dat voeding en beweging een onderdeel zijn van de salutogenese. Ook birgit legt het menselijk lichaam uit vanuit onze oude genen. Het is moeilijk om gezond te leven in deze moderne haastige en drukke, lawaaiige wereld met genen die sinds de oudtijd nog niet veel veranderd zijn.
Wat namelijk heel veel verwoest in je lichaam is stress. Acute stress, bijvoorbeeld je schrikt ergens van, is nog wel te herkennen. Je hartslag gaat omhoog, als het gevaar geweken is zakt het weer af. Daar gaat het om, dat je hartslag ook weer zakt en je weer tot rust komt.
Chronische stress is minder herkenbaar en lastiger aan te pakken. Je zult wat in je leven moeten veranderen, vaak ingrijpende veranderingen.
"The most important thing you can do is hear within yourself the sound of the earth crying": thich Nhat Hanh.
De zin waarmee Birgit haar lezing begon, is de hele week blijven hangen.
Ik kijk naar het land achter mijn huis en hoor dat dit stukje aarde net zoals een groot deel van onze aarde mishandeld is. Jarenlang uitgeput, geploegd, kunstmest, bestrijdingsmiddelen, mais.
Ik denk aan de mensen in deze gelovige omgeving. Jammer dat deze mensen een boek belangrijker vinden dan de intelligentie van de aarde. Jammer dat de mens zichzelf als centrum van de natuur beschouwt in plaats van een gelijkwaardig onderdeel. Als je jezelf als onderdeel van de natuur om je heen ziet, begrijp je ook dat gezondheid een totaalplaatje is. Voeding, beweging, omgeving, emoties, relaties, denken.
Zaterdag de lezing/workshop van Birgit Spoorenberg met als onderwerp salutogenese.
De lezing/workshop van Birgit is een aanrader. Hoewel veel van de aanbevelingen mij niet onbekend voorkwamen heb ik ook weer inzichten gehoord die ik nog niet wist. Mijn focus ligt vooral op voeding en beweging.
Tijdens de lezing van Birgit blijkt wel dat voeding en beweging een onderdeel zijn van de salutogenese. Ook birgit legt het menselijk lichaam uit vanuit onze oude genen. Het is moeilijk om gezond te leven in deze moderne haastige en drukke, lawaaiige wereld met genen die sinds de oudtijd nog niet veel veranderd zijn.
Wat namelijk heel veel verwoest in je lichaam is stress. Acute stress, bijvoorbeeld je schrikt ergens van, is nog wel te herkennen. Je hartslag gaat omhoog, als het gevaar geweken is zakt het weer af. Daar gaat het om, dat je hartslag ook weer zakt en je weer tot rust komt.
Chronische stress is minder herkenbaar en lastiger aan te pakken. Je zult wat in je leven moeten veranderen, vaak ingrijpende veranderingen.
"The most important thing you can do is hear within yourself the sound of the earth crying": thich Nhat Hanh.
De zin waarmee Birgit haar lezing begon, is de hele week blijven hangen.
Ik kijk naar het land achter mijn huis en hoor dat dit stukje aarde net zoals een groot deel van onze aarde mishandeld is. Jarenlang uitgeput, geploegd, kunstmest, bestrijdingsmiddelen, mais.
Ik denk aan de mensen in deze gelovige omgeving. Jammer dat deze mensen een boek belangrijker vinden dan de intelligentie van de aarde. Jammer dat de mens zichzelf als centrum van de natuur beschouwt in plaats van een gelijkwaardig onderdeel. Als je jezelf als onderdeel van de natuur om je heen ziet, begrijp je ook dat gezondheid een totaalplaatje is. Voeding, beweging, omgeving, emoties, relaties, denken.
woensdag 18 november 2015
salutogenese
Ik ben er al een jaar of 6-7 mee bezig en nu weet ik hoe het heet.
Salutogenese is de leer van de gezondheid.
In de geneeskunde is pathogenese de manier van kijken naar ziekte en gezondheid. Iemand is ziek, de diagnose wordt gesteld en er worden geneesmiddelen voorgeschreven.
In de huidige manier van kijken naar ziekte en gezondheid lijkt het of als gezondheid te koop is door ziekte te bestrijden, door geld te geven. De strijd tegen kanker lijkt te gaan over hoeveel geld er gegeven wordt voor onderzoek. Onderzoek met als doel het uitroeien van ziekte.
De salutogenese doet als het ware een stapje terug. Waarom is deze persoon ziek geworden?
De term salutogenese is voor het eerst gebruikt door de Israëlische arts Aaron Antonovsky die onderzoek deed naar de overlevenden van concentratiekampen.
Hoe komt het dat de ene mens kan overleven en zelfs onverwacht gezond kan zijn, ondanks het doormaken van ervaringen als doodsangst en de ander onder dezelfde omstandigheden ziek wordt?Zijn belangrijkste conclusie was dat dat er een sterke verbinding is tussen lichaam en geest, waarbij het erom gaat dat iemand het gevoel heeft dat er een samenhang in zichzelf en het leven is.
Tijdens het schrijven van de scriptie voor de herboristenopleiding heb ik gezondheid en het verbeteren van gezondheid (je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden) als uitgangspunt genomen.
Ik wil dat zo graag weten, wat is een optimale gezondheid en wat moet je allemaal doen om dat te bereiken? Dat ik op de goede weg ben, dat voel ik wel. Het frustreert me dat er zo weinig betrouwbare literatuur over te vinden is.
De probleemstelling van de scriptie is: Op welke wijze kunnen planten/kruiden bijdragen aan de instandhouding van onze gezondheid of het herstellen van onze gezondheid. Mijn analyse van gezondheid is hoe goed het zelf herstellend vermogen van een lichaam werkt. Het lichaam streeft altijd weer naar een evenwicht. Hoe werkt dit herstellend vermogen en wat kunnen we doen om dit vermogen te verbeteren? De schommelingen zo beperkt mogelijk houden, zoals je bloedsuikergehalte.
Ons lichaam is voortdurend bezig om gezond te blijven. Alle systemen in het lichaam zijn er op gericht om bij verstoringen zo snel mogelijk het evenwicht weer te herstellen. Hiervoor wordt het begrip homeostase gebruikt. Het evenwicht is niet stabiel, maar dynamisch. Interne processen, maar ook omgevingsfactoren doen voortdurend aanvallen om dit evenwicht te verstoren.
In de scriptie heb ik een aantal processen in het lichaam uitgewerkt die een belangrijke rol spelen bij het herstel van de homeostase.
Of dit de belangrijkste processen zijn weet ik niet. Maar dit zijn wel processen waar je zelf invloed op kunt uitoefenen. Namelijk de spijsvertering, reiniging, ontspanning.
Zonder het te weten was ik op zoek naar salutogenese.
Volgende blog de uitwerking.
Zaterdag 21 november ga ik naar een lezing/workshop over salutogenese.
Ik verheug me er op.
Salutogenese is de leer van de gezondheid.
In de geneeskunde is pathogenese de manier van kijken naar ziekte en gezondheid. Iemand is ziek, de diagnose wordt gesteld en er worden geneesmiddelen voorgeschreven.
In de huidige manier van kijken naar ziekte en gezondheid lijkt het of als gezondheid te koop is door ziekte te bestrijden, door geld te geven. De strijd tegen kanker lijkt te gaan over hoeveel geld er gegeven wordt voor onderzoek. Onderzoek met als doel het uitroeien van ziekte.
De salutogenese doet als het ware een stapje terug. Waarom is deze persoon ziek geworden?
De term salutogenese is voor het eerst gebruikt door de Israëlische arts Aaron Antonovsky die onderzoek deed naar de overlevenden van concentratiekampen.
Hoe komt het dat de ene mens kan overleven en zelfs onverwacht gezond kan zijn, ondanks het doormaken van ervaringen als doodsangst en de ander onder dezelfde omstandigheden ziek wordt?Zijn belangrijkste conclusie was dat dat er een sterke verbinding is tussen lichaam en geest, waarbij het erom gaat dat iemand het gevoel heeft dat er een samenhang in zichzelf en het leven is.
Tijdens het schrijven van de scriptie voor de herboristenopleiding heb ik gezondheid en het verbeteren van gezondheid (je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden) als uitgangspunt genomen.
Ik wil dat zo graag weten, wat is een optimale gezondheid en wat moet je allemaal doen om dat te bereiken? Dat ik op de goede weg ben, dat voel ik wel. Het frustreert me dat er zo weinig betrouwbare literatuur over te vinden is.
De probleemstelling van de scriptie is: Op welke wijze kunnen planten/kruiden bijdragen aan de instandhouding van onze gezondheid of het herstellen van onze gezondheid. Mijn analyse van gezondheid is hoe goed het zelf herstellend vermogen van een lichaam werkt. Het lichaam streeft altijd weer naar een evenwicht. Hoe werkt dit herstellend vermogen en wat kunnen we doen om dit vermogen te verbeteren? De schommelingen zo beperkt mogelijk houden, zoals je bloedsuikergehalte.
Ons lichaam is voortdurend bezig om gezond te blijven. Alle systemen in het lichaam zijn er op gericht om bij verstoringen zo snel mogelijk het evenwicht weer te herstellen. Hiervoor wordt het begrip homeostase gebruikt. Het evenwicht is niet stabiel, maar dynamisch. Interne processen, maar ook omgevingsfactoren doen voortdurend aanvallen om dit evenwicht te verstoren.
In de scriptie heb ik een aantal processen in het lichaam uitgewerkt die een belangrijke rol spelen bij het herstel van de homeostase.
Of dit de belangrijkste processen zijn weet ik niet. Maar dit zijn wel processen waar je zelf invloed op kunt uitoefenen. Namelijk de spijsvertering, reiniging, ontspanning.
Zonder het te weten was ik op zoek naar salutogenese.
Volgende blog de uitwerking.
Zaterdag 21 november ga ik naar een lezing/workshop over salutogenese.
Ik verheug me er op.
dinsdag 3 november 2015
bitterder is beter
Vrijdag 30 oktober stonden we met Velt op een markt bij de lingeboerderij in Hemmen. Omdat ik het leuk vind mensen te laten proeven van wilde planten heb ik een pesto gemaakt van o.a. paardenbloem blad en wortel, brandnetel, look zonder look, weegbree, gemalen zonnebloem- en pompoenpitten, olijfolie, knoflook en een avocado.
Hoewel de pesto een beetje bitter is vindt bijna iedereen de pesto lekker. Dat had ik niet verwacht.
Mensen zijn namelijk niet meer gewend aan bittere smaken.
Ik heb al eerder een blog geschreven ((23 januari 2012) over een zorgelijke ontwikkeling in onze voeding, namelijk het verdwijnen van de bittere stoffen uit onze groenten en fruit.
Vanavond bijvoorbeeld spruitjes gegeten, ik mis die bittere spruitjessmaak. Deze maand een groot artikel in Newscientist over bitter is beter.
Bittere stoffen in onze groenten en fruit worden in de plant gemaakt om zichzelf te kunnen verdedigen tegen aanvallers en ziekten
Deze bittere fytonutriënten zijn een natuurlijke vorm van pesticiden. Er zijn inmiddels duizenden van deze stofjes geïdentificeerd. In hoge doseringen zijn fytonutriënten giftig, maar er zijn steeds meer bewijzen dat ze een scala aan gezondheidseffecten hebben. Dat deze min of meer bittere stoffen essentieel zijn om gezond te blijven. Bitterstoffen zijn ontstekingremmend, zorgen voor aanmaak van goede darmbacteriën, zijn kankerremmend en regelen bovendien onze voedselinname.
Helaas kun je in de winkel niet de keuze maken voor wel of geen bittere groenten. Bittere groenten verdwijnen door kruisingen en aanpassen van de groei omgeving.
De enige manier om voldoende bitterstoffen binnen te krijgen is je voeding aanvullen met wilde planten als paardenbloem en brandnetel en zelf groenten gaan kweken. Je zult moeten zoeken naar oude nog niet "verbeterde"rassen.
Hoewel de pesto een beetje bitter is vindt bijna iedereen de pesto lekker. Dat had ik niet verwacht.
Mensen zijn namelijk niet meer gewend aan bittere smaken.
Ik heb al eerder een blog geschreven ((23 januari 2012) over een zorgelijke ontwikkeling in onze voeding, namelijk het verdwijnen van de bittere stoffen uit onze groenten en fruit.
Vanavond bijvoorbeeld spruitjes gegeten, ik mis die bittere spruitjessmaak. Deze maand een groot artikel in Newscientist over bitter is beter.
Bittere stoffen in onze groenten en fruit worden in de plant gemaakt om zichzelf te kunnen verdedigen tegen aanvallers en ziekten
Deze bittere fytonutriënten zijn een natuurlijke vorm van pesticiden. Er zijn inmiddels duizenden van deze stofjes geïdentificeerd. In hoge doseringen zijn fytonutriënten giftig, maar er zijn steeds meer bewijzen dat ze een scala aan gezondheidseffecten hebben. Dat deze min of meer bittere stoffen essentieel zijn om gezond te blijven. Bitterstoffen zijn ontstekingremmend, zorgen voor aanmaak van goede darmbacteriën, zijn kankerremmend en regelen bovendien onze voedselinname.
Helaas kun je in de winkel niet de keuze maken voor wel of geen bittere groenten. Bittere groenten verdwijnen door kruisingen en aanpassen van de groei omgeving.
De enige manier om voldoende bitterstoffen binnen te krijgen is je voeding aanvullen met wilde planten als paardenbloem en brandnetel en zelf groenten gaan kweken. Je zult moeten zoeken naar oude nog niet "verbeterde"rassen.
vrijdag 30 oktober 2015
voedselstress
Het gaat de goede kant op met de onzekerheid over wat we zouden moeten eten om onze gezondheid in stand te houden en/of te bevorderen.
Jarenlang zijn we in slaap gesust door het voorlichtingsburo voor de voeding en door brave diëtisten.Al sinds ik de diëtistenopleiding volgde (40 jaar geleden!!!) is de schijf van vijf het voorbeeld model. Als we maar wat uit iedere schijf onder in het boodschappenwagentje hadden liggen dan kwam het wel goed.
Sinds enige tijd beginnen de foodbloggers te peuteren aan de gangbare meningen over de voeding die we jarenlang gewend waren te eten. Ook Chris Verburgh heeft met zijn voedselzandloper de zogenaamde wetenschappelijk bewezen voedings regels onderuit gehaald en de boel een beetje opgeschud.
Je zou het voortschrijdend inzicht kunnen noemen. Vroeger dachten we dat vlees gezond was. Dat blijkt niet zo te zijn. Vroeger dachten we dat suiker gezond was.
Als ik keelpijn had kreeg ik van oma een glaasje suikerwater!
Nu heeft de WHO suiker genoemd als de belangrijkste oorzaak van overgewicht en hart- en vaatziekten. Zelfs de Nederlandse cardiologen noemen suiker als de belangrijkste oorzaak van hart-en vaatziekten en niet vet. Ook heeft men succesvol tientallen jaren beweerd dat je vooral linolzuur Becel dus) moest eten voor je hart- en bloedvaten. Inmiddels zijn de geleerden het er min of meer over eens dat er een balans moet zijn in de soorten vetten die we zouden moeten eten. En dat verzadigd vet waarschijnlijk veel minder schadelijk is dan men altijd heeft gedacht.
Mensen die iets anders beweerden dan de gangbare mening werden vroeger in de gevangenis gegooid, gevierendeeld of verbrand. Er is een tijd geweest dat men dacht dat de aard plat was en met degene die beweerde dat de aarde rond was liep het slecht af.
Nu worden de foodbloggers afgemaakt in de krant.
Door gerenommeerde columnisten worden mensen als Rens Kroes smalend een kruidenvrouwtje genoemd, alsof dat een belediging is en Chris Verburgh een kwakzalver?
De weerstand die veel mensen hebben als er een onderzoek gepubliceerd wordt over voeding (deze week over vlees) is enorm en verbaasd mij. Je mag ook helemaal niks meer wordt er gezegd.
Je kunt ook denken, wat mooi dat het nu eens grondig onderzocht is. De keuze of je nog worst wil eten of niet is aan jezelf.
Ik ben blij met al die onderzoeken over onze voeding. Ik doe er mijn voordeel mee.
Ik ben blij met foodbloggers als Rens Kroes en zeker met de zandloper. Ik heb veel "voedingsregels"overgenomen en ben nog nooit van mijn leven zo fit geweest.
Het is een kwestie van tijd dan gaat ook het voorlichtingsburo voor de voeding de regels veranderen.
Kwestie van voortschrijdend inzicht.
Jarenlang zijn we in slaap gesust door het voorlichtingsburo voor de voeding en door brave diëtisten.Al sinds ik de diëtistenopleiding volgde (40 jaar geleden!!!) is de schijf van vijf het voorbeeld model. Als we maar wat uit iedere schijf onder in het boodschappenwagentje hadden liggen dan kwam het wel goed.
Sinds enige tijd beginnen de foodbloggers te peuteren aan de gangbare meningen over de voeding die we jarenlang gewend waren te eten. Ook Chris Verburgh heeft met zijn voedselzandloper de zogenaamde wetenschappelijk bewezen voedings regels onderuit gehaald en de boel een beetje opgeschud.
Je zou het voortschrijdend inzicht kunnen noemen. Vroeger dachten we dat vlees gezond was. Dat blijkt niet zo te zijn. Vroeger dachten we dat suiker gezond was.
Als ik keelpijn had kreeg ik van oma een glaasje suikerwater!
Nu heeft de WHO suiker genoemd als de belangrijkste oorzaak van overgewicht en hart- en vaatziekten. Zelfs de Nederlandse cardiologen noemen suiker als de belangrijkste oorzaak van hart-en vaatziekten en niet vet. Ook heeft men succesvol tientallen jaren beweerd dat je vooral linolzuur Becel dus) moest eten voor je hart- en bloedvaten. Inmiddels zijn de geleerden het er min of meer over eens dat er een balans moet zijn in de soorten vetten die we zouden moeten eten. En dat verzadigd vet waarschijnlijk veel minder schadelijk is dan men altijd heeft gedacht.
Mensen die iets anders beweerden dan de gangbare mening werden vroeger in de gevangenis gegooid, gevierendeeld of verbrand. Er is een tijd geweest dat men dacht dat de aard plat was en met degene die beweerde dat de aarde rond was liep het slecht af.
Nu worden de foodbloggers afgemaakt in de krant.
Door gerenommeerde columnisten worden mensen als Rens Kroes smalend een kruidenvrouwtje genoemd, alsof dat een belediging is en Chris Verburgh een kwakzalver?
De weerstand die veel mensen hebben als er een onderzoek gepubliceerd wordt over voeding (deze week over vlees) is enorm en verbaasd mij. Je mag ook helemaal niks meer wordt er gezegd.
Je kunt ook denken, wat mooi dat het nu eens grondig onderzocht is. De keuze of je nog worst wil eten of niet is aan jezelf.
Ik ben blij met al die onderzoeken over onze voeding. Ik doe er mijn voordeel mee.
Ik ben blij met foodbloggers als Rens Kroes en zeker met de zandloper. Ik heb veel "voedingsregels"overgenomen en ben nog nooit van mijn leven zo fit geweest.
Het is een kwestie van tijd dan gaat ook het voorlichtingsburo voor de voeding de regels veranderen.
Kwestie van voortschrijdend inzicht.
dinsdag 27 oktober 2015
Een voedselbos in klein Frankrijk
"De regisseur is in slaap gevallen, dus we moeten zelf onze rol invullen".
Dit is een uitspraak van Jaap Dirkmaat in een filmpje over de vernietiging van de biodiversiteit in Nederland. Hij geeft het belang aan van bosranden en slootkanten. Een bosrand heeft een grotere biodiversiteit dan een bos.
Waarom zou je een voedselbos willen aanleggen? Een belangrijke reden voor mij is verbeteren van de bodemvruchtbaarheid. Hoewel ik tuinier op mooie lichte kleigrond, merk ik dat de aarde is uitgebuit. Jarenlang ploegen en kunstmest strooien (vermoed ik) maakt de aarde hard en dood. Deze aarde zou moeten krioelen van de pieren. Slechts af en toe kom ik een pier tegen.
Ik ga grove bio compost bestellen en verder veel geduld hebben en de aarde vertroetelen door bedekt te houden en niets af te voeren.
Een andere reden is dat er in een voedselbos zowel bekende bomen en planten geplant kunnen worden, maar ook bijzondere bomen, struiken en planten. Wat ze gemeen hebben is, dat ze allemaal op de een of andere manier eetbaar zijn. Ofwel het blad, de scheuten, de bloemen, de bessen of het fruit is eetbaar en/of geneeskrachtig.
Voor mij is dat het grootste plezier, dingen ontdekken die ik nog niet ken.
Een voedselbos is een vorm van herstellende landbouw. Het is het nabootsen van een soort oerbos of tropisch regenwoud. De bomen, struiken en planten krijgen de plaats waar ze het liefste staan. Schaduw, zon, vocht, droog. Ik heb begrepen dat vrijwel alle planten stress krijgen van wind. Op mijn open terrein is het aanleggen van windsingels hard nodig. Windsingels kunnen goed aangelegd worden door alnus glutinosa te planten. het voordeel is, dat het blad in de herfst groen afvalt en dus nog veel voedingsstoffen bevat.
BEGIN
In het midden staat een kaki- diospyros virginiana. Deze boom wordt 15 m hoog en vrij breed (8 m), geeft veel schaduw. De kaki is volledig winterhard in ons klimaat.
De tussenlaag zijn bomen en struiken tot 8 meter hoog. Tegen de kaki gaat de klimplant jiaogulan -Gynostemma pentaphyllum groeien. Dit is het zogenaamde onsterfelijkheidskruid. Blad is te gebruiken voor thee of salade.
TUSSENLAAG
Oostelijk van de Kaki heb ik de mispel en de Eleagnus umbellata geplant.
Zuidoostelijk de Prunus persica purpurea
In het zuiden in de tussenlaag twee duindoorn struiken. De Hippophae rhamnoides Leikora en Pollmix. Van de duindoorn zijn altijd een man en een vrouw nodig.
In het zuid-westen de Aronia, westelijk op een zeer beschutte plek de Poncirus. De Poncirus trifoliata, heeft een hekel aan wind, is verwant aan de citroen, de vruchten zijn te gebruiken voor sap. En de bloemen ruiken heerlijk volgens de catalogus.
Noordelijk van de Kaki staat de Viburnum lentago, graag natte grond en schaduw.
STRUIKLAAG
In de struiklaag vooral wat lagere bessen struiken. Gojibes, jostabes, honingbes, aalbes, apppelbes, wijnbes, ros rugosa.
Pal op het zuiden de Vitex agnus-castus-monnikspeper. De vruchten schijnen de monniken geholpen te hebben hun sexuele driften te beheersen. Zeker is dat monnikspeper een regulerende rol werking op de hormoonhuishouding heeft. Wordt gebruikt voor middelen voor de overgang.
Op het noorden in de schaduw de Zanthoxyllum giraldii, Geeft prikkelende peperachtige korrels in het najaar. De prikkelende stof behoort tot de alkamiden, een bijzondere groepe stoffen die voorkomen in de Echinacea, Spilanthes en Zanthoxyllum en andere peperplantjes. De plant zelf gebruikt de alkamiden als groeistimulator. Wij kunnen de alkamiden, die oplosbaar zijn in alcohol (40-60%) en olie, gebruiken bij griep en verkoudheid vanwege de ontstekingremmende en immuniteitverhogende werking. (Echinaforce)
De rest van de bessenstruiken verdelen in de struiklaag.
KRUIDLAAG
In de kruidlaag komen smeerwortel, look zonder look, varens, wilde wortel, asperges, oerprei, klavers, lupines, hosta's, silene vulgaris, bosaardbei, engelwortel, kamille, agrimonie.
Verder kunnen in het bos bollen en knollen geplant worden. Aardperen, mierikswortel, wilde knoflook.
KLIMPLANTEN
Kiwibes, druiven, akebia, schisandra kunnen in de bomen en grote struiken groeien.
Dit is een uitspraak van Jaap Dirkmaat in een filmpje over de vernietiging van de biodiversiteit in Nederland. Hij geeft het belang aan van bosranden en slootkanten. Een bosrand heeft een grotere biodiversiteit dan een bos.
Waarom zou je een voedselbos willen aanleggen? Een belangrijke reden voor mij is verbeteren van de bodemvruchtbaarheid. Hoewel ik tuinier op mooie lichte kleigrond, merk ik dat de aarde is uitgebuit. Jarenlang ploegen en kunstmest strooien (vermoed ik) maakt de aarde hard en dood. Deze aarde zou moeten krioelen van de pieren. Slechts af en toe kom ik een pier tegen.
Ik ga grove bio compost bestellen en verder veel geduld hebben en de aarde vertroetelen door bedekt te houden en niets af te voeren.
Een andere reden is dat er in een voedselbos zowel bekende bomen en planten geplant kunnen worden, maar ook bijzondere bomen, struiken en planten. Wat ze gemeen hebben is, dat ze allemaal op de een of andere manier eetbaar zijn. Ofwel het blad, de scheuten, de bloemen, de bessen of het fruit is eetbaar en/of geneeskrachtig.
Voor mij is dat het grootste plezier, dingen ontdekken die ik nog niet ken.
Een voedselbos is een vorm van herstellende landbouw. Het is het nabootsen van een soort oerbos of tropisch regenwoud. De bomen, struiken en planten krijgen de plaats waar ze het liefste staan. Schaduw, zon, vocht, droog. Ik heb begrepen dat vrijwel alle planten stress krijgen van wind. Op mijn open terrein is het aanleggen van windsingels hard nodig. Windsingels kunnen goed aangelegd worden door alnus glutinosa te planten. het voordeel is, dat het blad in de herfst groen afvalt en dus nog veel voedingsstoffen bevat.
BEGIN
In het midden staat een kaki- diospyros virginiana. Deze boom wordt 15 m hoog en vrij breed (8 m), geeft veel schaduw. De kaki is volledig winterhard in ons klimaat.
De tussenlaag zijn bomen en struiken tot 8 meter hoog. Tegen de kaki gaat de klimplant jiaogulan -Gynostemma pentaphyllum groeien. Dit is het zogenaamde onsterfelijkheidskruid. Blad is te gebruiken voor thee of salade.
TUSSENLAAG
Oostelijk van de Kaki heb ik de mispel en de Eleagnus umbellata geplant.
Zuidoostelijk de Prunus persica purpurea
In het zuiden in de tussenlaag twee duindoorn struiken. De Hippophae rhamnoides Leikora en Pollmix. Van de duindoorn zijn altijd een man en een vrouw nodig.
In het zuid-westen de Aronia, westelijk op een zeer beschutte plek de Poncirus. De Poncirus trifoliata, heeft een hekel aan wind, is verwant aan de citroen, de vruchten zijn te gebruiken voor sap. En de bloemen ruiken heerlijk volgens de catalogus.
Noordelijk van de Kaki staat de Viburnum lentago, graag natte grond en schaduw.
STRUIKLAAG
In de struiklaag vooral wat lagere bessen struiken. Gojibes, jostabes, honingbes, aalbes, apppelbes, wijnbes, ros rugosa.
Pal op het zuiden de Vitex agnus-castus-monnikspeper. De vruchten schijnen de monniken geholpen te hebben hun sexuele driften te beheersen. Zeker is dat monnikspeper een regulerende rol werking op de hormoonhuishouding heeft. Wordt gebruikt voor middelen voor de overgang.
Op het noorden in de schaduw de Zanthoxyllum giraldii, Geeft prikkelende peperachtige korrels in het najaar. De prikkelende stof behoort tot de alkamiden, een bijzondere groepe stoffen die voorkomen in de Echinacea, Spilanthes en Zanthoxyllum en andere peperplantjes. De plant zelf gebruikt de alkamiden als groeistimulator. Wij kunnen de alkamiden, die oplosbaar zijn in alcohol (40-60%) en olie, gebruiken bij griep en verkoudheid vanwege de ontstekingremmende en immuniteitverhogende werking. (Echinaforce)
De rest van de bessenstruiken verdelen in de struiklaag.
KRUIDLAAG
In de kruidlaag komen smeerwortel, look zonder look, varens, wilde wortel, asperges, oerprei, klavers, lupines, hosta's, silene vulgaris, bosaardbei, engelwortel, kamille, agrimonie.
Verder kunnen in het bos bollen en knollen geplant worden. Aardperen, mierikswortel, wilde knoflook.
KLIMPLANTEN
Kiwibes, druiven, akebia, schisandra kunnen in de bomen en grote struiken groeien.
woensdag 21 oktober 2015
the truth about cancer?
Sinds enige tijd volg ik op facebook de arts Henk Franssen. Henk is bezig door middel van crowdfunding een Nederlands behandelcentrum op te richten waar kankerpatiënten terecht kunnen voor een behandeling met natuurlijke middelen, vaak naast de reguliere behandeling.
Veel kankerpatiënten hebben behoefte om meer te doen dan alleen de reguliere behandeling. Het is op dit moment ondoenlijk om een keuze te maken uit het aanbod op internet.
Ik heb deze zoektocht en de wanhoop, het zoeken naar beterschap van dichtbij mee gemaakt en heb mijn financiële bijdrage over gemaakt.
Hoewel ik niemand zal af raden voor de reguliere geneeskunde te kiezen, heb ik over veel cijfers die gepubliceerd worden over de vooruitgang die geboekt wordt bij de genezing van kanker, grote twijfels. Ook van de zogenaamde vroege opsporing via bevolkingsonderzoeken hoeven we geen wonderen te verwachten.
Ik ben ervan overtuigd dat ik door mijn leefstijl de belangrijkste bijdrage kan leveren aan kankerpreventie. Uit de epigenetica heb ik begrepen dat je zelfs je genen kunt (bij) sturen door je leefwijze. Honderd procent garantie krijg je nooit, maar ik wil er wel alles aan gedaan hebben.
Via de facebook pagina van Henk krijg ik een link naar 9 Amerikaanse video's van twee uur over "the truth about cancer".
Ik wil ze allemaal zien. Ik ben enorm gefascineerd door de werking van het menselijk lichaam. En met name in gezondheid. Helaas zijn in Nederland weinig dokters of wetenschappers geïnteresseerd in gezondheid. Althans het is moeilijk informatie te vinden over wat we als mens zouden moeten doen om ons lichaam te helpen gezond te blijven.
Ik bekijk de Amerikaanse video's met enige scepsis. De video's gaan over het ontstaan van kanker en over verschillende natuurlijke manieren van behandelen. In de video's wordt het gebruik van chemo en bestralen sterk afgeraden. Of dat een goed idee is, weet ik niet. De andere boodschap die uit de video's naar voren komt is dat het lichaam al ziek is, voordat je kanker krijgt.
Normaal gesproken doet het lichaam zijn werk en ruimt alle kankercellen, die elke dag ontstaan, op.
Er zijn veel systemen in het lichaam die hier een rol bij spelen; je immuunsysteem, tekorten in vitamines, mineralen, micronutriënten, reiniging/vervuiling, emoties, vermoeidheid, stress.
In een van de video's geven ze zeven regels om de kans te verkleinen om kanker te krijgen.
1. Laat voedsel je medicijn zijn: veeeeeeel biologische groenten en fruit geeen suiker
2. Ontgift/reinigen: reinigende thee zoals brandnetel
3. Zorg voor een balans in je energie: sport, voldoende ontspanning en slaap
4. Heel jezelf emotioneel, vergeef jezelf en let go of the past
5. Zorg dat je gebit in orde is en gebruik plantaardige tandpasta
6. Gebruik kruiden en vitamines om je immuunsysteem te ondersteunen: vitamine D in ieder geval, verder zijn er veel kruiden met een bijzondere werking: kamille, meidoorn, duizendblad, jiaogulan, rozenwortel, griekse bergthee, tulsi.
7.Vroege opsporing door markers in het bloed. Voor er een kankergezwel is zijn er al stoffen te vinden in het bloed.
The truth about cancer zal wel in het midden liggen.
Ik ben het zeer eens met Henk Franssen:
"Ik zou graag zien dat er sprake is van één geneeskunde die het beste uit alle geneeswijzen verenigt, ten dienste van de patiënt".
Veel kankerpatiënten hebben behoefte om meer te doen dan alleen de reguliere behandeling. Het is op dit moment ondoenlijk om een keuze te maken uit het aanbod op internet.
Ik heb deze zoektocht en de wanhoop, het zoeken naar beterschap van dichtbij mee gemaakt en heb mijn financiële bijdrage over gemaakt.
Hoewel ik niemand zal af raden voor de reguliere geneeskunde te kiezen, heb ik over veel cijfers die gepubliceerd worden over de vooruitgang die geboekt wordt bij de genezing van kanker, grote twijfels. Ook van de zogenaamde vroege opsporing via bevolkingsonderzoeken hoeven we geen wonderen te verwachten.
Ik ben ervan overtuigd dat ik door mijn leefstijl de belangrijkste bijdrage kan leveren aan kankerpreventie. Uit de epigenetica heb ik begrepen dat je zelfs je genen kunt (bij) sturen door je leefwijze. Honderd procent garantie krijg je nooit, maar ik wil er wel alles aan gedaan hebben.
Via de facebook pagina van Henk krijg ik een link naar 9 Amerikaanse video's van twee uur over "the truth about cancer".
Ik wil ze allemaal zien. Ik ben enorm gefascineerd door de werking van het menselijk lichaam. En met name in gezondheid. Helaas zijn in Nederland weinig dokters of wetenschappers geïnteresseerd in gezondheid. Althans het is moeilijk informatie te vinden over wat we als mens zouden moeten doen om ons lichaam te helpen gezond te blijven.
Ik bekijk de Amerikaanse video's met enige scepsis. De video's gaan over het ontstaan van kanker en over verschillende natuurlijke manieren van behandelen. In de video's wordt het gebruik van chemo en bestralen sterk afgeraden. Of dat een goed idee is, weet ik niet. De andere boodschap die uit de video's naar voren komt is dat het lichaam al ziek is, voordat je kanker krijgt.
Normaal gesproken doet het lichaam zijn werk en ruimt alle kankercellen, die elke dag ontstaan, op.
Er zijn veel systemen in het lichaam die hier een rol bij spelen; je immuunsysteem, tekorten in vitamines, mineralen, micronutriënten, reiniging/vervuiling, emoties, vermoeidheid, stress.
In een van de video's geven ze zeven regels om de kans te verkleinen om kanker te krijgen.
1. Laat voedsel je medicijn zijn: veeeeeeel biologische groenten en fruit geeen suiker
2. Ontgift/reinigen: reinigende thee zoals brandnetel
3. Zorg voor een balans in je energie: sport, voldoende ontspanning en slaap
4. Heel jezelf emotioneel, vergeef jezelf en let go of the past
5. Zorg dat je gebit in orde is en gebruik plantaardige tandpasta
6. Gebruik kruiden en vitamines om je immuunsysteem te ondersteunen: vitamine D in ieder geval, verder zijn er veel kruiden met een bijzondere werking: kamille, meidoorn, duizendblad, jiaogulan, rozenwortel, griekse bergthee, tulsi.
7.Vroege opsporing door markers in het bloed. Voor er een kankergezwel is zijn er al stoffen te vinden in het bloed.
The truth about cancer zal wel in het midden liggen.
Ik ben het zeer eens met Henk Franssen:
"Ik zou graag zien dat er sprake is van één geneeskunde die het beste uit alle geneeswijzen verenigt, ten dienste van de patiënt".
donderdag 8 oktober 2015
status
Als mensen mij vragen of ik ook werk, bekruipt altijd een beetje een ongemakkelijk gevoel.
Ik durf inmiddels gewoon nee te zeggen. Soms voeg ik er aan toe dat ik Velt lesgever ben en in het bestuur van Velt Nijmegen zit, maar dat dat niet veel status heeft zie ik wel aan de gezichten.
Zelf ik heb er eindelijk geen problemen meer mee dat ik sinds ongeveer 5 jaar, financieel afhankelijk ben van mijn partner.
Hoewel ik in de ogen van sommige mensen dus een volstrekt nutteloos wezen ben, ben ik eigenlijk erg gelukkig dat ik mag doen wat ik wil.
Ik ben een grote fan van vooruitgang en erg blij dat ik deze tijd leef, maar ik vind het wel jammer dat er iets verloren is gegaan in de loop der eeuwen.
Heel vroeger waren man en vrouw namelijk gelijk. De man en de vrouw deden andere dingen, maar het een was niet belangrijker dan het andere.
De man ging jagen en de vrouw zorgde voor de kinderen en voor de rest van de voeding.
Die rest van de voeding was erg belangrijk. Er moesten de juiste kruiden gezocht worden, want de vrouwen waren precies op de hoogte van de werking van deze kruiden en wanneer wat gebruikt moest worden om de familie gezond te houden.
Ook was het de vrouw die de nodige magie in het leven bracht. Ze droogde kruiden om op bepaalde momenten te roken. Wolf-Dieter Storl een duitse etnobotanicus heeft in zijn nieuwe boek "Ur-medicin" de traditionele heelkunde beschreven van onze voorouders. Als er een cameraploeg komt om op zijn boerderij te filmen, berookt hij ze met een mengsel van bijvoet, veenreukgras en jeneverbes, met achtereenvolgens de volgende werking: openend, beschermd en geeft energie.
Ook hij benadrukt de onmisbare rol van de vrouw in de voeding, kruidenheelkunde en rituelen.
Ik lees een interview met een vrouw die het gemaakt heeft in Amerika. Daar heb ik bewondering voor. Jammer dat ergens in die ratrace de aandacht voor voeding verdwijnt.
Dat koken afgedaan wordt als iets wat alleen mensen zonder carrière en met heel veel tijd nog doen.
Ergens in onze ontwikkeling is ons deze belangrijke rol afgepakt en is de rol van de vrouw gedegradeerd tot iets minderwaardigs. We hebben ons op het tweede plan laten zetten en kruidenvrouwen, waarschijnlijk hele gewone vrouwen zoals ik, zijn massaal verbrand in de middeleeuwen.
Mijn partner gaat niet op jacht, maar wel naar zijn werk.
Ik hou me vooral bezig met het aanleggen en onderhouden van de tuin, ik verdiep me in kruidengeneeskunde om de familie gezond te houden en ik voeg een vleugje magie toe aan ons leven.
Maar hoe leg ik dat nou uit aan de buren?
Ik durf inmiddels gewoon nee te zeggen. Soms voeg ik er aan toe dat ik Velt lesgever ben en in het bestuur van Velt Nijmegen zit, maar dat dat niet veel status heeft zie ik wel aan de gezichten.
Zelf ik heb er eindelijk geen problemen meer mee dat ik sinds ongeveer 5 jaar, financieel afhankelijk ben van mijn partner.
Hoewel ik in de ogen van sommige mensen dus een volstrekt nutteloos wezen ben, ben ik eigenlijk erg gelukkig dat ik mag doen wat ik wil.
Ik ben een grote fan van vooruitgang en erg blij dat ik deze tijd leef, maar ik vind het wel jammer dat er iets verloren is gegaan in de loop der eeuwen.
Heel vroeger waren man en vrouw namelijk gelijk. De man en de vrouw deden andere dingen, maar het een was niet belangrijker dan het andere.
De man ging jagen en de vrouw zorgde voor de kinderen en voor de rest van de voeding.
Die rest van de voeding was erg belangrijk. Er moesten de juiste kruiden gezocht worden, want de vrouwen waren precies op de hoogte van de werking van deze kruiden en wanneer wat gebruikt moest worden om de familie gezond te houden.
Ook was het de vrouw die de nodige magie in het leven bracht. Ze droogde kruiden om op bepaalde momenten te roken. Wolf-Dieter Storl een duitse etnobotanicus heeft in zijn nieuwe boek "Ur-medicin" de traditionele heelkunde beschreven van onze voorouders. Als er een cameraploeg komt om op zijn boerderij te filmen, berookt hij ze met een mengsel van bijvoet, veenreukgras en jeneverbes, met achtereenvolgens de volgende werking: openend, beschermd en geeft energie.
Ook hij benadrukt de onmisbare rol van de vrouw in de voeding, kruidenheelkunde en rituelen.
Ik lees een interview met een vrouw die het gemaakt heeft in Amerika. Daar heb ik bewondering voor. Jammer dat ergens in die ratrace de aandacht voor voeding verdwijnt.
Dat koken afgedaan wordt als iets wat alleen mensen zonder carrière en met heel veel tijd nog doen.
Ergens in onze ontwikkeling is ons deze belangrijke rol afgepakt en is de rol van de vrouw gedegradeerd tot iets minderwaardigs. We hebben ons op het tweede plan laten zetten en kruidenvrouwen, waarschijnlijk hele gewone vrouwen zoals ik, zijn massaal verbrand in de middeleeuwen.
Mijn partner gaat niet op jacht, maar wel naar zijn werk.
Ik hou me vooral bezig met het aanleggen en onderhouden van de tuin, ik verdiep me in kruidengeneeskunde om de familie gezond te houden en ik voeg een vleugje magie toe aan ons leven.
Maar hoe leg ik dat nou uit aan de buren?
vrijdag 2 oktober 2015
Reünie
Een van mijn oud klasgenoten schrijft na de reünie op facebook: "Ik kan mijn geschiedenis herschrijven".
Als mijn beste vriendin van toen vertelt dat ze in de eerst klas Mavo over mocht stappen naar de Havo, maar dat niet heeft gedaan mede omdat ze mij niet als vriendin kwijt wilde, denk ik dat had ik wel eerder willen weten.
Een deel van mijn leven heb ik besteed aan iemand anders willen zijn. Ik bewonderde mijn vriendin enorm. Ze durfde altijd voor haar mening uit te komen. ook in de klas tegen leraren, dat was toen nog heel bijzonder. Ik kan me haar moeder nog herinneren. Een heel bijzondere vrouw, die oprecht geïnteresseerd was in haar kinderen en die haar kinderen stimuleerde de beste uitgave van zichzelf te worden.
Hoewel dat blijkbaar niet erg opviel heb ik een groot deel van mijn leven geworsteld met een zeer laag zelfbeeld. Vandaar dat het niet in mijn hoofd zou opkomen dat mijn vriendin mij toe belangrijk genoeg vond om op school te willen blijven.
Hoewel herinneringen vaak onbetrouwbaar zijn, herinner ik mij mijn vriendin als een bijzonder mens en dat is ze nog steeds.
Iedereen heeft zijn of haar eigen herinneringen. Veel dingen die ik onthouden heb weet de ander niet meer en andersom.
Iedereen maakt van zijn of haar herinneringen een kloppend verhaal.
Een van de tuineigenaren die ik afgelopen weken heb bezocht voor Velt heeft een prachtig oud landhuis met een gracht eromheen. Hij heeft 35 jaar geleden in het verlengde van de voordeur richting de dijk een oprijlaan gemaakt omzoomd met kastanjebomen. Met het idee die brug komt nog wel een keer. De brug kwam, hij kon een oude brug krijgen tegen bezorgkosten. De brug ligt er nu zeven jaar. Het ziet eruit of het al eeuwen zo geweest is. Tijdens de open monumenten dagen komen er veel mensen kijken. Veel mensen die het huis van vroeger kennen, herkennen de brug en de oprijlaan van vroeger. Hij laat het zo.
Als mijn beste vriendin van toen vertelt dat ze in de eerst klas Mavo over mocht stappen naar de Havo, maar dat niet heeft gedaan mede omdat ze mij niet als vriendin kwijt wilde, denk ik dat had ik wel eerder willen weten.
Een deel van mijn leven heb ik besteed aan iemand anders willen zijn. Ik bewonderde mijn vriendin enorm. Ze durfde altijd voor haar mening uit te komen. ook in de klas tegen leraren, dat was toen nog heel bijzonder. Ik kan me haar moeder nog herinneren. Een heel bijzondere vrouw, die oprecht geïnteresseerd was in haar kinderen en die haar kinderen stimuleerde de beste uitgave van zichzelf te worden.
Hoewel dat blijkbaar niet erg opviel heb ik een groot deel van mijn leven geworsteld met een zeer laag zelfbeeld. Vandaar dat het niet in mijn hoofd zou opkomen dat mijn vriendin mij toe belangrijk genoeg vond om op school te willen blijven.
Hoewel herinneringen vaak onbetrouwbaar zijn, herinner ik mij mijn vriendin als een bijzonder mens en dat is ze nog steeds.
Iedereen heeft zijn of haar eigen herinneringen. Veel dingen die ik onthouden heb weet de ander niet meer en andersom.
Iedereen maakt van zijn of haar herinneringen een kloppend verhaal.
Een van de tuineigenaren die ik afgelopen weken heb bezocht voor Velt heeft een prachtig oud landhuis met een gracht eromheen. Hij heeft 35 jaar geleden in het verlengde van de voordeur richting de dijk een oprijlaan gemaakt omzoomd met kastanjebomen. Met het idee die brug komt nog wel een keer. De brug kwam, hij kon een oude brug krijgen tegen bezorgkosten. De brug ligt er nu zeven jaar. Het ziet eruit of het al eeuwen zo geweest is. Tijdens de open monumenten dagen komen er veel mensen kijken. Veel mensen die het huis van vroeger kennen, herkennen de brug en de oprijlaan van vroeger. Hij laat het zo.
vrijdag 18 september 2015
Klein frankrijk
Mis je Brabant niet vragen mensen mij?
Een wijze vrouw die ik tijdens de schrijfweek in Ierland ontmoet heb, zei over missen het volgende.
Eigenlijk mis je iets het meest als het er nog is, maar je weet dat je kwijt gaat raken.
Ik heb in het huis in Mierlo, eindeloos lopen genieten van de ruimte, het licht, de rust het uitzicht, de tuin, wetende dat het huis verkocht is en ik het los moet laten.
Ook wist ik dat ik een goede leuke gekke vriendin jammer genoeg nooit meer spontaan zou tegenkomen tijdens het wandelen, hardlopen of op de biomarkt.
Ik woon nu drie weken in Randwijk.
Ik geniet elke dag van het rivierenlandschap, het wijdse uitzicht en de wolkenluchten.
Ik kom thuis in het landschap en wordt er heel blij van.
Mijn zus woont in de buurt en we houden allebei van tuinen en tweedehands "rommel".
Wat opvalt is dat onbekenden makkelijk een gesprek beginnen, dat overkwam me in Brabant niet zo vaak.
En dan dat grote stuk grond dat op mij ligt te wachten. Heerlijk eindeloos lijsten met planten, struiken en bomen maken, waar ik allemaal plaats voor heb. De grondsoort is fantastisch. Het is lichte kleigrond, ik zie de meegenomen planten opgelucht ademhalen.
Op dit moment mag ik voor Velt tuinen bezoeken. Mensen die voor het eerst meedoen met de open tuinen dagen van Velt, krijgen eerst bezoek.
Gisteren en vandaag twee prachtige tuinen bezocht van maar liefst 2 hectare.
Beide tuinen werden bijgehouden door de eigenaars zelf. Dat vind ik geruststellend. Dan gaat mij die 5000m2 ook wel lukken.
Ook geruststellend is hoe volwassen een tuin er al uit kan zien na 5 jaar.
"De beste tijd om een boom te planten was 20 jaar geleden, de tweede beste tijd is nu".
Zo gauw het wat droger is wordt het kruid gemaaid en de grond geëgaliseerd.
Daarna ingezaaid met bloeiend bermmengsel. Als je een jaar intensief maait ben je het meeste ongewenste kruid kwijt.
In oktober gaan we bomen en struiken planten.
Nee, ik mis Brabant niet.
Maar wel natuurlijk die leuke gekke vriendin, want die heb ik hier nog niet gevonden.
Een wijze vrouw die ik tijdens de schrijfweek in Ierland ontmoet heb, zei over missen het volgende.
Eigenlijk mis je iets het meest als het er nog is, maar je weet dat je kwijt gaat raken.
Ik heb in het huis in Mierlo, eindeloos lopen genieten van de ruimte, het licht, de rust het uitzicht, de tuin, wetende dat het huis verkocht is en ik het los moet laten.
Ook wist ik dat ik een goede leuke gekke vriendin jammer genoeg nooit meer spontaan zou tegenkomen tijdens het wandelen, hardlopen of op de biomarkt.
Ik woon nu drie weken in Randwijk.
Ik geniet elke dag van het rivierenlandschap, het wijdse uitzicht en de wolkenluchten.
Ik kom thuis in het landschap en wordt er heel blij van.
Mijn zus woont in de buurt en we houden allebei van tuinen en tweedehands "rommel".
Wat opvalt is dat onbekenden makkelijk een gesprek beginnen, dat overkwam me in Brabant niet zo vaak.
En dan dat grote stuk grond dat op mij ligt te wachten. Heerlijk eindeloos lijsten met planten, struiken en bomen maken, waar ik allemaal plaats voor heb. De grondsoort is fantastisch. Het is lichte kleigrond, ik zie de meegenomen planten opgelucht ademhalen.
Op dit moment mag ik voor Velt tuinen bezoeken. Mensen die voor het eerst meedoen met de open tuinen dagen van Velt, krijgen eerst bezoek.
Gisteren en vandaag twee prachtige tuinen bezocht van maar liefst 2 hectare.
Beide tuinen werden bijgehouden door de eigenaars zelf. Dat vind ik geruststellend. Dan gaat mij die 5000m2 ook wel lukken.
Ook geruststellend is hoe volwassen een tuin er al uit kan zien na 5 jaar.
"De beste tijd om een boom te planten was 20 jaar geleden, de tweede beste tijd is nu".
Zo gauw het wat droger is wordt het kruid gemaaid en de grond geëgaliseerd.
Daarna ingezaaid met bloeiend bermmengsel. Als je een jaar intensief maait ben je het meeste ongewenste kruid kwijt.
In oktober gaan we bomen en struiken planten.
Nee, ik mis Brabant niet.
Maar wel natuurlijk die leuke gekke vriendin, want die heb ik hier nog niet gevonden.
woensdag 12 augustus 2015
2 seconden
Een vriendin gelooft in tekenen vanuit de cosmos. Tekenen die je helpen een bepaalde richting in je leven aan te nemen of beslissingen te nemen.
Soms zie ik ze ook, die tekenen maar ik gebruik ze meer ter geruststelling.
We staan op het punt om weg te rijden bij het huis in Randwijk, na dat we heel intuïtief een bod hebben gedaan, we zijn zenuwachtig wat hebben we gedaan? Zonder na te denken een huis gekocht.
Op dat moment vliegt een ooievaar vlak over mijn hoofd. Echt vlak boven mijn hoofd, misschien 2 meter. Heel bijzonder. Ik denk na over dubbele betekenissen van ooievaars, want baby's dat zit er niet meer in. Even speelt mijn dochter door mijn hoofd, maar die is er nog niet aan toe. Dan besluit ik dat het een teken is, het is goed.
Zo gaat het denk ik vaker met tekens, je ziet wat je wil zien.
Toch heeft het serieus nemen van een teken mij veel goeds gebracht.
Ik denk dat het 7 jaar geleden is. Laatste kind op eigen benen.
Een verwarrende periode. Dat ik niet meer nodig ben vind ik een prettig idee. Dat gaf en geeft me een gevoel van vrijheid. Wat ik moeilijk vond was dat ik zonder het te weten, toch teveel op Jan leunde en teveel van hem verwachtte. Jan is graag in zijn eentje op stap en heeft ander passies.Schokkend voor mij was vooral dat ik dat niet eerder gezien heb.
Jan ging dat gat dat mijn kinderen achter lieten niet opvullen, dat moest ik zelf doen.
Tijdens het lezen van de zaterdagkrant valt mijn oog op een advertentie. Ik lees nooit advertenties en besluit dat dat een teken is dat ik serieus moet nemen. In de advertentie worden mensen gevraagd die een paar weken willen komen helpen met het opzetten van een ECO camping in de Spaanse Pyreneeën.
Niet nadenken, opgeven en gaan.
Dat was mijn eerste ervaring met vertrouwen op mijn intuïtie, een fantastische tijd gehad.
Daar ben ik niet meer mee gestopt. Kom ik iets tegen, spreekt het me aan, doen.
De eerste 2 seconden schijnen cruciaal te zijn en de kunst is te luisteren naar die eerste impuls en daar iets mee te doen.
Als wij wat langer hadden nagedacht over het huis in Randwijk, waren er bezwaren boven gekomen. Moeten we daar nog wel aan beginnen? Op onze leeftijd? Wordt dat niet te zwaar?
De eerste momenten dat we rond het huis liepen, voelden we allebei dat het goed was. Voordat we konden gaan twijfelen en het soort weten vanuit ons hart met rationele overwegingen konden overrulen hebben we een bod gedaan.
Ik hoop wel dat ik de ooievaar vaker ga zien.
zondag 9 augustus 2015
Moody bitches
"Het schommelend gemoed van vrouwen is een natuurlijke kracht": volgens de New Yorkse psychiater Julie Holland.
Naar aanleiding van de column van Griet op de Beeck over dingen die ze eerder in haar leven had willen weten, denk ik dat had ik nou wel eerder willen weten.
Dat ik blij had moeten zijn met mijn PMS, omdat je door die fluctuerende hormoonspiegels dingen scherper aanvoelt en beter intuïtief in kunt spelen op je omgeving. Je bent kritischer en beseft dat alles toch niet zo oke is. Dat kan ervoor zorgen dat je op tijd maatregelen neemt.
Ik heb vaak verzucht dat ik geleefd werd door mijn hormonen. Als je er op een positieve manier naar kijkt, beleef je de schommelingen van je hormoonspiegels toch anders.
Julie Holland beschrijft in het boek met de schitterende titel Moody Bitches, de nadelige gevolgen van kunstmatig ingrijpen in je hormoonhuishouding. En pleit ervoor dat vrouwen opnieuw naar hun lichaam leren luisteren.
In de VS slikt 1 op de 4 vrouwen antidepressiva. De nadelen daarvan zijn dat je serotonine nivo constant hoog is waardoor je brede blikveld verdwijnt. Je verliest veel van jezelf doordat je je afsluit voor (heftige) emoties.
Julie waarschuwt ook voor pilgebruik, omdat vrouwen die aan de pil zijn eerder een man kiezen die genetisch niet bij hen past.
Dat komt door de feromonen, de seksuele geursignalen. Een van de manieren om een partner te kiezen is door geur. De pil tast je vermogen aan om mannelijke feromonen te verwerken. Je valt dan op iemand met hetzelfde immuunsysteem als jij. Als je met de pil stopt kon het wel eens afgelopen zijn met de aantrekkingskracht. Of je vindt iemand niet meer lekker ruiken.
Wat ze schrijft over de overgang kan ik me helemaal in vinden.
Na de overgang wordt alles stabiel, vrouwen vinden zichzelf. Door de lage oestrogeenspiegel worden ze minder meegaand.
Ik had het absoluut niet verwacht, maar ik vind dit een geweldige periode in mijn leven.
En ik vind Jan gelukkig nog steeds lekker ruiken.
Naar aanleiding van de column van Griet op de Beeck over dingen die ze eerder in haar leven had willen weten, denk ik dat had ik nou wel eerder willen weten.
Dat ik blij had moeten zijn met mijn PMS, omdat je door die fluctuerende hormoonspiegels dingen scherper aanvoelt en beter intuïtief in kunt spelen op je omgeving. Je bent kritischer en beseft dat alles toch niet zo oke is. Dat kan ervoor zorgen dat je op tijd maatregelen neemt.
Ik heb vaak verzucht dat ik geleefd werd door mijn hormonen. Als je er op een positieve manier naar kijkt, beleef je de schommelingen van je hormoonspiegels toch anders.
Julie Holland beschrijft in het boek met de schitterende titel Moody Bitches, de nadelige gevolgen van kunstmatig ingrijpen in je hormoonhuishouding. En pleit ervoor dat vrouwen opnieuw naar hun lichaam leren luisteren.
In de VS slikt 1 op de 4 vrouwen antidepressiva. De nadelen daarvan zijn dat je serotonine nivo constant hoog is waardoor je brede blikveld verdwijnt. Je verliest veel van jezelf doordat je je afsluit voor (heftige) emoties.
Julie waarschuwt ook voor pilgebruik, omdat vrouwen die aan de pil zijn eerder een man kiezen die genetisch niet bij hen past.
Dat komt door de feromonen, de seksuele geursignalen. Een van de manieren om een partner te kiezen is door geur. De pil tast je vermogen aan om mannelijke feromonen te verwerken. Je valt dan op iemand met hetzelfde immuunsysteem als jij. Als je met de pil stopt kon het wel eens afgelopen zijn met de aantrekkingskracht. Of je vindt iemand niet meer lekker ruiken.
Wat ze schrijft over de overgang kan ik me helemaal in vinden.
Na de overgang wordt alles stabiel, vrouwen vinden zichzelf. Door de lage oestrogeenspiegel worden ze minder meegaand.
Ik had het absoluut niet verwacht, maar ik vind dit een geweldige periode in mijn leven.
En ik vind Jan gelukkig nog steeds lekker ruiken.
donderdag 6 augustus 2015
eerder
Griet op de Beeck schrijft deze zomers columns over zaken die ze eerder had willen weten.
Als er wordt gesproken over wat je als mens allemaal nodig hebt om gezond te blijven, worden vitaminen en mineralen enz. genoemd, maar nooit licht.
Tijdens de primaire stofwisseling maakt de plant koolhydraten, eiwitten, vetten, vitaminen en mineralen. Allemaal stoffen die we nodig hebben.
Tijdens de secundaire stofwisseling maakt de plant uit glucose de beschermende stoffen die ook voor de gezondheid van mensen essentieel zijn.
Maar dat ook licht een essentiële stof is om als mens vitaal te blijven of te worden heb ik nog niet zo lang geleden "ontdekt".
Hoewel het voor mij een vanzelfsprekende gedachte is dat ik zonlicht eet door biologische groenten te eten, is het proces voor mij als niet natuurkundige lastig te begrijpen.
Planten transformeren via de fotosynthese zonlicht tot eetbaar en verteerbaar licht. Het zonlicht wordt opgeslagen in de plant, in de vorm van fotonen. Bij het verteren komt het licht vrij in ons lichaam.
De lichtkwaliteit van het eten bepaald mede hoe gezond het is.
Mensen die lichtrijk voedsel eten worden gevoed met vitale energie.
Voor het lichaam geldt hoe meer lichtenergie het kan opslaan uit zonlicht en voeding des te krachtiger het elektromagnetisch veld en des te meer energie er beschikbaar is voor genezingsprocessen en het behoud van een goede gezondheid.
Er vinden elke seconde ongeveer 100.000 chemische reacties plaats in elke cel. Deze reacties worden als het ware aangezet door fotonen. Als het foton een reactie heeft gestimuleerd gaat hij terug naar het veld en is beschikbaar voor meer reacties.
Je vitaliteit wordt mede bepaald door pakketjes zonlicht!
Dat had ik wel eerder willen weten.
Als er wordt gesproken over wat je als mens allemaal nodig hebt om gezond te blijven, worden vitaminen en mineralen enz. genoemd, maar nooit licht.
Tijdens de primaire stofwisseling maakt de plant koolhydraten, eiwitten, vetten, vitaminen en mineralen. Allemaal stoffen die we nodig hebben.
Tijdens de secundaire stofwisseling maakt de plant uit glucose de beschermende stoffen die ook voor de gezondheid van mensen essentieel zijn.
Maar dat ook licht een essentiële stof is om als mens vitaal te blijven of te worden heb ik nog niet zo lang geleden "ontdekt".
Hoewel het voor mij een vanzelfsprekende gedachte is dat ik zonlicht eet door biologische groenten te eten, is het proces voor mij als niet natuurkundige lastig te begrijpen.
Planten transformeren via de fotosynthese zonlicht tot eetbaar en verteerbaar licht. Het zonlicht wordt opgeslagen in de plant, in de vorm van fotonen. Bij het verteren komt het licht vrij in ons lichaam.
De lichtkwaliteit van het eten bepaald mede hoe gezond het is.
Mensen die lichtrijk voedsel eten worden gevoed met vitale energie.
Voor het lichaam geldt hoe meer lichtenergie het kan opslaan uit zonlicht en voeding des te krachtiger het elektromagnetisch veld en des te meer energie er beschikbaar is voor genezingsprocessen en het behoud van een goede gezondheid.
Er vinden elke seconde ongeveer 100.000 chemische reacties plaats in elke cel. Deze reacties worden als het ware aangezet door fotonen. Als het foton een reactie heeft gestimuleerd gaat hij terug naar het veld en is beschikbaar voor meer reacties.
Je vitaliteit wordt mede bepaald door pakketjes zonlicht!
Dat had ik wel eerder willen weten.
opvoeden
Bericht van mijn dochter.
"Dat heb ik van jullie geleerd". Ze stuurt een foto van een column van Griet op de Beeck mee.
De titel is: "Niet wie anderen willen dat we zijn".
Ik ben groot fan van Griet vanwege haar briljante uitspraken over relaties. "In een goede relatie help je elkaar de beste versie van jezelf te worden".
In de column overpeinst de Vlaamse schrijfster een zomer lang zaken die ze liever eerder had geweten.
Ze beschrijft dat ze vroeger veel mensen was in haar eentje om maar iedereen te vriend en/of tevreden te houden. De rest van het artikel is niet leesbaar.
Haar hele leven al, leer ik veel van mijn dochter. Mijn dochter hield mij scherp.
Van af toen ze heel klein was, moest ik mijn opvoedingsregels verantwoorden. Bij nader inzien waren deze regels vaak niet uit te leggen en dus overbodig.
Blij word ik van zo`n bericht. Fijn dat mijn dochter onze opvoeding zo ervaart, dat ze er in ieder geval geen last van heeft.
Ik heb echter niet het idee dat ik zo veel heb gedaan aan haar opvoeding. Misschien is dat ook wel de beste manier.
maandag 3 augustus 2015
spannend
Een col opfietsen vind ik best spannend.
Toch kan ik het niet laten.
Ik heb deze zomer ontdekt dat ik niet eerst met de auto naar boven moet en daarna met de fiets.
De berg lijkt hoger, de weg smaller en de afgronden veel steiler en dieper.
Waarom wil
ik de berg op? Het enige antwoord is: omdat die berg er is.
Om aan te geven wat er met me gebeurt tijdens het fietsen heb ik geprobeerd er een minisage van te maken.
Col de l'Iseron 2700 m
Zeventien kilometer klimmen, diepe afgronden, passerende auto's en motoren, klapband, kramp, hongerklop, opgeven.
Angst!
Onderweg, kracht doseren, drinken, ongeduld beheersen, drinken, concentreren, drinken.
Over de helft.
Nog 7 kilometer, stijgingspercentage 6%, nog 6 kilometer stijgingspercentage 7%.
Nog 2 kilometer, koud, storm, top in zicht.
Ontspannen, blij en trots.
Overwonnen, angst en berg.
Toch kan ik het niet laten.
Ik heb deze zomer ontdekt dat ik niet eerst met de auto naar boven moet en daarna met de fiets.
De berg lijkt hoger, de weg smaller en de afgronden veel steiler en dieper.
Waarom wil
Om aan te geven wat er met me gebeurt tijdens het fietsen heb ik geprobeerd er een minisage van te maken.
Col de l'Iseron 2700 m
Zeventien kilometer klimmen, diepe afgronden, passerende auto's en motoren, klapband, kramp, hongerklop, opgeven.
Angst!
Onderweg, kracht doseren, drinken, ongeduld beheersen, drinken, concentreren, drinken.
Over de helft.
Nog 7 kilometer, stijgingspercentage 6%, nog 6 kilometer stijgingspercentage 7%.
Nog 2 kilometer, koud, storm, top in zicht.
Ontspannen, blij en trots.
Overwonnen, angst en berg.
verhuizen
Na precies 22 jaar verlaat ik Brabant en ga (terug) naar de Betuwe.
Tijdens het opruimen kom ik een dagboek tegen uit 2010. In die tijd hadden we nog een huis en vooral een grote tuin in Frankrijk. Ik heb enorm genoten van de ruimte om me heen.
Een wandeling maken over je eigen terrein, wat een rijkdom.
Ik schrijf in het dagboek in de zomer van 2010. "Ik weet het zeker het huis in Frankrijk moet verkocht".
Ik kan volkomen gelukkig zijn met een tuin, planten en voldoende ruimte om plannen te kunnen maken. Jan heeft andere inspiratiebronnen. Zijn hart gaat niet sneller kloppen van groen.
Te vaak moest ik vragen Jan wil je dit doen en daarmee helpen. Jan werd daar steeds vaker een beetje chagrijnig van. Het huis was verbouwd en Jan was er wel klaar mee.
Ik besefte dat meer dan hij, omdat ik merkte dat hij minder blij werd van Frankrijk. Hij stond ook niet meer te trappelen om te gaan en boekte steeds vaker reisjes naar China of India.
Het duurde nog tweeenhalf jaar om jan en mezelf te overtuigen dat het echt het beste was. Het huis en de tuin en de mensen zijn en waren ons zeer dierbaar geworden. We hadden altijd (15 jaar)een heel gezellige tijd in Frankrijk.
Voor mij was meteen duidelijk dat ook het huis in Nederland verkocht moest worden.
Ik hoopte dat we in Nederland iets zouden kunnen vinden dat ons aan Frankrijk doet denken. Dan kan ik lekker in mijn tuin aan de slag en Jan kan ook de dingen doen waar zijn hart sneller van gaat kloppen.
Het huis dat we gekocht hebben, deed ons direct aan Frankrijk denken.
We boeken een bezichtiging, de makelaar is te laat. We lopen om het huis, Jan maakt foto's en ik een dansje.
Hoe het huis van binnen is, maakt me niets uit. Ik heb mijn keus gemaakt.
We doen een bod op de stoep en twee dagen later is het huis van ons.
Als de tuin is aagelgd kan ik weer een wandeling maken over mijn eigen terrein. Met 5000m2 moet dat lukken.
Tijdens het opruimen kom ik een dagboek tegen uit 2010. In die tijd hadden we nog een huis en vooral een grote tuin in Frankrijk. Ik heb enorm genoten van de ruimte om me heen.
Een wandeling maken over je eigen terrein, wat een rijkdom.
Ik schrijf in het dagboek in de zomer van 2010. "Ik weet het zeker het huis in Frankrijk moet verkocht".
Ik kan volkomen gelukkig zijn met een tuin, planten en voldoende ruimte om plannen te kunnen maken. Jan heeft andere inspiratiebronnen. Zijn hart gaat niet sneller kloppen van groen.
Te vaak moest ik vragen Jan wil je dit doen en daarmee helpen. Jan werd daar steeds vaker een beetje chagrijnig van. Het huis was verbouwd en Jan was er wel klaar mee.
Ik besefte dat meer dan hij, omdat ik merkte dat hij minder blij werd van Frankrijk. Hij stond ook niet meer te trappelen om te gaan en boekte steeds vaker reisjes naar China of India.
Het duurde nog tweeenhalf jaar om jan en mezelf te overtuigen dat het echt het beste was. Het huis en de tuin en de mensen zijn en waren ons zeer dierbaar geworden. We hadden altijd (15 jaar)een heel gezellige tijd in Frankrijk.
Voor mij was meteen duidelijk dat ook het huis in Nederland verkocht moest worden.
Ik hoopte dat we in Nederland iets zouden kunnen vinden dat ons aan Frankrijk doet denken. Dan kan ik lekker in mijn tuin aan de slag en Jan kan ook de dingen doen waar zijn hart sneller van gaat kloppen.
Het huis dat we gekocht hebben, deed ons direct aan Frankrijk denken.
We boeken een bezichtiging, de makelaar is te laat. We lopen om het huis, Jan maakt foto's en ik een dansje.
Hoe het huis van binnen is, maakt me niets uit. Ik heb mijn keus gemaakt.
We doen een bod op de stoep en twee dagen later is het huis van ons.
Als de tuin is aagelgd kan ik weer een wandeling maken over mijn eigen terrein. Met 5000m2 moet dat lukken.
dinsdag 14 juli 2015
"iets"
Afgelopen zaterdag gaf ik een lezing in Poortvliet in Zeeland
Ik vind het fantastisch als ik mensen mee mag nemen in mijn passie voor planten en mag vertellen over de helende werking van onze natuur.
Planten zijn bijzondere wezens. Planten zijn (bijna) zelfvoorzienend. Behalve water maken ze alles zelf wat ze nodig hebben om in leven te blijven.
Een paar weken geleden was er in mijn tuin een malvaplant geknakt door de harde wind. Jammer dacht, ik verwachtte er niets van maar zette er toch een stokje bij. Je kunt het litteken nog zien, maar de plant staat weer recht op.
Dit zelf genezende vermogen hebben wij mensen ook, maar verder zijn we in alles afhankelijk van planten.
Tijdens lezingen struikel ik altijd een beetje over een bijzondere eigenschap van planten die ik niet helemaal begrijp.
Planten maken uit koolzuurgas en water, zuurstof, glucose en nog iets. Dat iets dat op school bij biologie werd aangeduid met een pijltje met de punt naar boven.
Wat is dat iets? Energie, viriditas, levenskracht.
Ik ben zeker overtuigd dat die levenskracht belangrijk is en dat het mede door mijn levenskrachtige voeding komt dat ik me zo fit en veerkrachtig voel.
Roel van Wijk, doet samen met natuurkundige Popp, sinds 1982 (tot?)als hoofddocent moleculaire celbiologie onderzoek naar de lichtuitstraling van tumorcellen. Die lichtuitstraling van tumorcellen blijkt heel anders te zijn dan die van gewone cellen. Later richtte hij zich, binnen zijn bedrijf Meluna, voornamelijk op het meten van de kwaliteit van voeding.
De levenskracht van een product kan gemeten worden. Het product wordt beschenen met een bepaalde hoeveelheid licht. Vervolgens meten ze in het donker hoe snel dit licht weer wordt uitgestraald. Hoe langer dit duurt, hoe beter de innerlijk samenhang is tussen de cellen en moleculen, hoe beter de levensprocessen verlopen.
Wat een levenskrachtige voeding betekent voor je gezondheid is blijkbaar lastig te onderzoeken. Positieve invloeden op de spijsvertering zijn wel gevonden en men vermoed dat je door een levenskrachtige voeding beter in staat bent om je energiesysteem op orde te houden en je weerstand verbetert.
Tijdens het zoeken kom ik een artikel tegen van de vereniging tegen kwakzalverij, die het begrip levenskracht natuurlijk flauwekul vinden.
Even twijfel ik, maar dan realiseer ik me dat voeding niet alleen om een optelsom van voedingsstoffen gaat, er is ook dat pijltje met de punt omhoog.
Een prachtige tekst van Herman van Veen brengt mij weer terug in mijn normale, gelukkige, mooie, bewonderende en verwonderende staat van zijn.
"Veel mensen ontkennen het bestaan
van alles wat zij niet
kunnen waarnemen.
Spreken alleen hun eigen taal.
Hebben geen respect
voor wat zij niet begrijpen.
Het "gezond verstand"
begreep ooit dat de wereld
plat was,
je de aarde niet
kon verlaten,
dat je atomen niet
kon splitsen.
Alles bleek anders"
Herman van Veen
Gedeelte van van een tekst gepubliceerd als voorwoord in het boek "Dialoog met de natuur" van Irene van Lippe-Biesterfeld
Ik vind het fantastisch als ik mensen mee mag nemen in mijn passie voor planten en mag vertellen over de helende werking van onze natuur.
Planten zijn bijzondere wezens. Planten zijn (bijna) zelfvoorzienend. Behalve water maken ze alles zelf wat ze nodig hebben om in leven te blijven.
Een paar weken geleden was er in mijn tuin een malvaplant geknakt door de harde wind. Jammer dacht, ik verwachtte er niets van maar zette er toch een stokje bij. Je kunt het litteken nog zien, maar de plant staat weer recht op.
Dit zelf genezende vermogen hebben wij mensen ook, maar verder zijn we in alles afhankelijk van planten.
Tijdens lezingen struikel ik altijd een beetje over een bijzondere eigenschap van planten die ik niet helemaal begrijp.
Planten maken uit koolzuurgas en water, zuurstof, glucose en nog iets. Dat iets dat op school bij biologie werd aangeduid met een pijltje met de punt naar boven.
Wat is dat iets? Energie, viriditas, levenskracht.
Ik ben zeker overtuigd dat die levenskracht belangrijk is en dat het mede door mijn levenskrachtige voeding komt dat ik me zo fit en veerkrachtig voel.
Roel van Wijk, doet samen met natuurkundige Popp, sinds 1982 (tot?)als hoofddocent moleculaire celbiologie onderzoek naar de lichtuitstraling van tumorcellen. Die lichtuitstraling van tumorcellen blijkt heel anders te zijn dan die van gewone cellen. Later richtte hij zich, binnen zijn bedrijf Meluna, voornamelijk op het meten van de kwaliteit van voeding.
De levenskracht van een product kan gemeten worden. Het product wordt beschenen met een bepaalde hoeveelheid licht. Vervolgens meten ze in het donker hoe snel dit licht weer wordt uitgestraald. Hoe langer dit duurt, hoe beter de innerlijk samenhang is tussen de cellen en moleculen, hoe beter de levensprocessen verlopen.
Wat een levenskrachtige voeding betekent voor je gezondheid is blijkbaar lastig te onderzoeken. Positieve invloeden op de spijsvertering zijn wel gevonden en men vermoed dat je door een levenskrachtige voeding beter in staat bent om je energiesysteem op orde te houden en je weerstand verbetert.
Tijdens het zoeken kom ik een artikel tegen van de vereniging tegen kwakzalverij, die het begrip levenskracht natuurlijk flauwekul vinden.
Even twijfel ik, maar dan realiseer ik me dat voeding niet alleen om een optelsom van voedingsstoffen gaat, er is ook dat pijltje met de punt omhoog.
Een prachtige tekst van Herman van Veen brengt mij weer terug in mijn normale, gelukkige, mooie, bewonderende en verwonderende staat van zijn.
"Veel mensen ontkennen het bestaan
van alles wat zij niet
kunnen waarnemen.
Spreken alleen hun eigen taal.
Hebben geen respect
voor wat zij niet begrijpen.
Het "gezond verstand"
begreep ooit dat de wereld
plat was,
je de aarde niet
kon verlaten,
dat je atomen niet
kon splitsen.
Alles bleek anders"
Herman van Veen
Gedeelte van van een tekst gepubliceerd als voorwoord in het boek "Dialoog met de natuur" van Irene van Lippe-Biesterfeld
dinsdag 7 juli 2015
afscheid
Veel mensen feliciteren me omdat ons huis verkocht is. Maar echt blij ben ik niet.
Het komt zo onverwacht, stamel ik om mijn verwarring goed te praten. Maar het is al twee jaar te koop. Ja, maar toch nog onverwacht.
Ik heb na jaren aarzelen de knoop doorgehakt om te gaan verhuizen. Als ik hier blijf wonen blijft de twijfel terugkomen.
De volgende minisage gaat over waarom ik moet gaan.
Afscheid
Negentien jaar een thuis, slapen, eten, opvoeden, uitzicht, tuinieren, veiligheid, rust, groeien, dromen, samenzijn, vreugde, verdriet.
Vele jaren tweestrijd blijven of vertrekken.
Net als mijn planten worstel ik nog steeds met aarden in Brabantse bodem.
Net als mijn planten nu op zoek naar vruchtbare aarde.
We wortelen moeizaam op zandgrond.
Het komt zo onverwacht, stamel ik om mijn verwarring goed te praten. Maar het is al twee jaar te koop. Ja, maar toch nog onverwacht.
Ik heb na jaren aarzelen de knoop doorgehakt om te gaan verhuizen. Als ik hier blijf wonen blijft de twijfel terugkomen.
De volgende minisage gaat over waarom ik moet gaan.
Afscheid
Negentien jaar een thuis, slapen, eten, opvoeden, uitzicht, tuinieren, veiligheid, rust, groeien, dromen, samenzijn, vreugde, verdriet.
Vele jaren tweestrijd blijven of vertrekken.
Net als mijn planten worstel ik nog steeds met aarden in Brabantse bodem.
Net als mijn planten nu op zoek naar vruchtbare aarde.
We wortelen moeizaam op zandgrond.
zonlicht
Mijn buurvrouw past veel op de kleinkinderen. Pas als ik hoor dat de kinderen niet in de zon mogen komen, begrijp ik dat ik ze bijna nooit hoor. Ze spelen binnen, want van de zon krijg je huidkanker.
Jammer dat de medici ook bij het toenemende aantal huidkanker gevallen, niets anders kunnen bedenken dan smeren en uit de zon blijven. Zoals bij de meeste ziektes lijkt bestrijding van de ziekte het einddoel en niet gezondheid.
Een deskundige schreef zelfs in een column in de krant, dat we beter allemaal in een burka konden lopen om ons te beschermen tegen de zon. Terwijl 80% van de Nederlanders een vitamine D tekort heeft, mede veroorzaakt door te weinig zon. En vitamine D tekort is misschien wel een van de oorzaken van huidkanker.
Mijn broer had een verdacht plekje op zijn witte kuit, die weinig zon krijgt?
Ik twijfel aan bijna alles wat door officiële kanalen gezond voor ons wordt geacht.
Dat de zon de belangrijkste oorzaak is van huidkanker, dat betwijfel ik.
De huid is ons grootste orgaan, net als andere organen wordt de huid ook beïnvloed door onze leefwijze.
Zo jammer dat ik geen antwoorden kan vinden op vermoedens. Ik vermoed dat de huid anders reageert op de zon bij beweging. Ik hou helemaal niet van in de zon liggen, maar ga heel graag zweten in de zon tijdens fietsen, tuinwerken en hardlopen. Daar krijg ik nog meer energie van.Ik smeer me nooit in en ik verbrand nooit.
In een boek uit 1940 over de huid lees ik het volgende:
"De huid is niet alleen een warmteregelaar, maar ook een lichtregelaar. Wat er precies met de lichtenergie gebeurt, die door het huidepitheel en door het bloed wordt opgenomen is slechts gedeeltelijk bekend. In ieder geval wordt de chemische energie omgezet in vitale energie en als zodanig speelt zij een belangrijke rol bij de intracellulaire stofwisseling, namelijk het zuurstof verbruik in de cel wordt verhoogd. Allerlei veranderingen in de samenstelling van het bloed hebben plaats onder invloed van UV licht. Er wordt meer kalk gemaakt en pigment gevormd. Het is juist dit pigment dat de huid tegen infecties beschermd".
Mensen met een donkere huid, dus meer pigment krijgen (bijna) nooit huidkanker. Dus je zou denken, pigment beschermd tegen huidkanker? Dus bruin worden is juist goed?
Misschien ligt er in dat hogere zuurstof gebruik een aanwijzing. Als je sport in de zon, wordt er meer zuurstof getransporteerd naar je cellen, die dat hard nodig hebben doordat het zuurstof verbruik in de cel wordt verhoogd door UV licht. Terwijl als je in de zon gaat liggen, je cellen wel meer zuurstof nodig hebben, maar die zuurstof is er niet. Dat kan celschade veroorzaken.
Dit is interessant, intussen zal hier wel meer over bekend zijn.
Na een tijdje googelen constateer ik teleurgesteld dat er blijkbaar geen onderzoek gedaan wordt naar de positieve werking van UV licht.
Ik zal het moeten doen met mijn vermoedens en veronderstellingen.
zaterdag 27 juni 2015
inspirerend
De opdracht van de schrijfweek in het Letterdyfehouse die het meest indruk op mij heeft gemaakt is het schrijven van 50 woorden verhaaltjes, een zogenaamde minisage.
Je leert weglaten en in 50 woorden een sfeer neer te zetten. Het is de bedoeling te openen met een ace, in het midden een dramatisch omslagpunt. Aan het eind een afrondende zin.
Er zijn in die week heel wat pareltjes geschreven en het blijft doorgaan. Via de mail blijven we elkaar verhaaltjes sturen.
Pas toen ik thuis was realiseerde ik me hoe bijzonder de sfeer was. De groep mensen en de twee begeleiders hebben een veilig, zeer inspirerend nest gemaakt waarin iedereen kon experimenteren met meer (vaak meer) of minder intieme schrijfsels.
Door de vaak intieme schrijfsels leer je elkaar goed kennen. Dit geeft een bijzondere band.
Het was een week om nooit meer te vergeten.
Schiphol
Verscheurd tussen hoofd en hart.
De lopende band gaat traag, lopen is sneller.
Wacht op de anderen, nee ik kan niet wachten.
Hij kijkt over me heen, zoals veel lange mensen doen.
Lange sterke armen om me heen.
Een grote droge hand, samen vol vertrouwen een nog onbekende toekomst tegemoet.
Een onbekende toekomst omdat ons huis is verkocht en we per 1 september (nog) geen huis en vooral tuin meer hebben. De volgende minisage gaat over mijn tuin.
Tuin
Over een tijdje is mijn tuin op deze plek verdwenen.
Kindvriendelijk moet het worden.
Zich niet bewust van het naderend onheil fladderen de bijen en vlinders op het wilgenroosje, duizendblad en de Turkse drakekop.
Wat gaat er met ze gebeuren als ik hier niet meer ben.
Het voelt als verraad.
Je leert weglaten en in 50 woorden een sfeer neer te zetten. Het is de bedoeling te openen met een ace, in het midden een dramatisch omslagpunt. Aan het eind een afrondende zin.
Er zijn in die week heel wat pareltjes geschreven en het blijft doorgaan. Via de mail blijven we elkaar verhaaltjes sturen.
Pas toen ik thuis was realiseerde ik me hoe bijzonder de sfeer was. De groep mensen en de twee begeleiders hebben een veilig, zeer inspirerend nest gemaakt waarin iedereen kon experimenteren met meer (vaak meer) of minder intieme schrijfsels.
Door de vaak intieme schrijfsels leer je elkaar goed kennen. Dit geeft een bijzondere band.
Het was een week om nooit meer te vergeten.
Schiphol
Verscheurd tussen hoofd en hart.
De lopende band gaat traag, lopen is sneller.
Wacht op de anderen, nee ik kan niet wachten.
Hij kijkt over me heen, zoals veel lange mensen doen.
Lange sterke armen om me heen.
Een grote droge hand, samen vol vertrouwen een nog onbekende toekomst tegemoet.
Een onbekende toekomst omdat ons huis is verkocht en we per 1 september (nog) geen huis en vooral tuin meer hebben. De volgende minisage gaat over mijn tuin.
Tuin
Over een tijdje is mijn tuin op deze plek verdwenen.
Kindvriendelijk moet het worden.
Zich niet bewust van het naderend onheil fladderen de bijen en vlinders op het wilgenroosje, duizendblad en de Turkse drakekop.
Wat gaat er met ze gebeuren als ik hier niet meer ben.
Het voelt als verraad.
vrijdag 5 juni 2015
de mens als zaailing
Ik praat tegen mijn zaailingen.
Een aantal jaren geleden was ik in het voorjaar een weekje weg en had ik mijn zoon een onmogelijke opdracht gegeven. Hij zou voor de plantjes zorgen. Hij had echt zijn best gedaan en de meeste hadden het overleefd. Beetje overdreven misschien, maar ik was echt verdrietig om de plantjes die dood waren gegaan.
In eerdere blogs is de overeenkomst tussen plant en mens ter sprake gekomen.
In de blog over slow medicine komt Victoria Sweet (God's Hotel) ter sprake. Zij is een ziekenhuis arts in Amerika en spreekt over zichzelf als de tuinier (gardner) die aandachtig en liefdevol haar zieke "planten" behandeld.
In lezingen die ik geef over de helende natuur maak ik de vergelijking tussen plant en mens. Wij mensen hebben veel gemeen met planten. Planten maken zuurstof in hun bladgroen (chlorofyl). De structuurformule van chlorofyl is bijna gelijk aan die van de hemoglobine in ons bloed. Hemoglobine vervoert de zuurstof in ons bloed en zorgt dat het komt waar het op dat moment nodig is.
Planten maken glucose, dit is dezelfde glucose die wij in ons bloed hebben.
Ook Hildegard von Bingen vergeleek de mens met een plant. Als ze iemand behandelde keek ze eerst uitgebreid naar de potgrond. Wat ontbreekt er aan de potgrond.
Hoe gelukkig ben je als er een kunstenaarsechtpaar op je pad komt die in hun kunst precies verwoordt wat jij wil zeggen, maar niet de goede woorden voor kunt vinden.
Tijdens een wandeling met mijn moeder op landgoed Belmonte in Wageningen zie ik een kunstwerk van Huub Kortekaas. Het kunstwerk heet Plant `ontluikend leven`.
`De plant is in het werk van Huub Kortekaas de metafoor voor het intrinsiek verlangen van de mens te worden wie hij of zij in diepste wezen is. Alle leven, zeker dat van mensen is doortrokken van het verlangen om te groeien`.
Huub: "Ik zie de mens als een uniek zaailing".
Een aantal jaren geleden was ik in het voorjaar een weekje weg en had ik mijn zoon een onmogelijke opdracht gegeven. Hij zou voor de plantjes zorgen. Hij had echt zijn best gedaan en de meeste hadden het overleefd. Beetje overdreven misschien, maar ik was echt verdrietig om de plantjes die dood waren gegaan.
In eerdere blogs is de overeenkomst tussen plant en mens ter sprake gekomen.
In de blog over slow medicine komt Victoria Sweet (God's Hotel) ter sprake. Zij is een ziekenhuis arts in Amerika en spreekt over zichzelf als de tuinier (gardner) die aandachtig en liefdevol haar zieke "planten" behandeld.
In lezingen die ik geef over de helende natuur maak ik de vergelijking tussen plant en mens. Wij mensen hebben veel gemeen met planten. Planten maken zuurstof in hun bladgroen (chlorofyl). De structuurformule van chlorofyl is bijna gelijk aan die van de hemoglobine in ons bloed. Hemoglobine vervoert de zuurstof in ons bloed en zorgt dat het komt waar het op dat moment nodig is.
Planten maken glucose, dit is dezelfde glucose die wij in ons bloed hebben.
Ook Hildegard von Bingen vergeleek de mens met een plant. Als ze iemand behandelde keek ze eerst uitgebreid naar de potgrond. Wat ontbreekt er aan de potgrond.
Hoe gelukkig ben je als er een kunstenaarsechtpaar op je pad komt die in hun kunst precies verwoordt wat jij wil zeggen, maar niet de goede woorden voor kunt vinden.
Tijdens een wandeling met mijn moeder op landgoed Belmonte in Wageningen zie ik een kunstwerk van Huub Kortekaas. Het kunstwerk heet Plant `ontluikend leven`.
`De plant is in het werk van Huub Kortekaas de metafoor voor het intrinsiek verlangen van de mens te worden wie hij of zij in diepste wezen is. Alle leven, zeker dat van mensen is doortrokken van het verlangen om te groeien`.
Huub: "Ik zie de mens als een uniek zaailing".
dinsdag 2 juni 2015
verwondering
Volgens filosoof-avonturier Paul du Marchie is het menselijk vermogen zich te verwonderen de hoogste vorm van levenskunst.
Paul de Marchie is een man met een bijzonder levensverhaal. Hij heeft het grote geluk gehad opgevoed te worden door een bijzondere moeder. Zijn moeder leerde hem dat het prima is om anders te zijn. Dat heeft er voor gezorgd dat hij altijd in zich zelf heeft geloofd. En nooit bang is geweest om bijzondere keuzes te maken. Hij koos zijn eigen weg in het leven, zonder zich druk te maken over wat anderen daarvan vinden.
Ik denk dat ik nu pas zover ben dat ik met verwondering naar de wereld kan kijken.
E.E. Cummings, een Amerikaans dichter, zegt het zo: "We moeten eerst in onszelf geloven voor we nieuwsgierigheid, verwondering of spontane verrukking kunnen riskeren".
Leren geloven in mezelf dat leer ik pas de laatste jaren. Dat voelt geweldig, het opent deuren en vergroot mijn wereld.
Dat ik sinds mijn kinderen op eigen benen staan regelmatig in mijn eentje op stap ben heeft mijn zelfvertrouwen en levensgeluk echt vergroot.
Een week voor mijn laatste week alleen op avontuur ben ik aan het werk in de zintuigentuin. Ik vertel aan een oudere mede-vrijwilligster wat ik ga doen. In mijn eentje op pad met auto, tent en fiets. Ze kijkt me aan en vraagt verwonderd: Waarom?
Buiten mijzelf was ze de eerste die mij die vraag stelde.
Ik vertel dat ik van en voor mezelf grenzen over moet. Dat ik dingen moet doen die mijn wereld groter maken. Dingen die ik nooit eerder heb gedaan. Die spannend en een beetje eng maar ook leuk zijn.
Ik zie aan haar gezicht dat ze begrijpt wat ik bedoel. Ze vertelt dat haar wereld in de loop der jaren steeds kleiner is geworden. Ze merkte het pas toen haar man overleed. Ze was nog nooit alleen met de trein geweest. Langzaam stukje bij beetje is ze haar grenzen over gegaan en heeft ze haar wereld weer groter gemaakt.
Ondanks dat we andere levens hebben en andere keuzes maken begrijpen we elkaar. Dat komt denk ik voornamelijk omdat de mede-vrijwilligster in staat is zich te verwonderen over de keuzes die ik maak in plaats van ze te veroordelen.
En dat voelt goed.
Paul de Marchie is een man met een bijzonder levensverhaal. Hij heeft het grote geluk gehad opgevoed te worden door een bijzondere moeder. Zijn moeder leerde hem dat het prima is om anders te zijn. Dat heeft er voor gezorgd dat hij altijd in zich zelf heeft geloofd. En nooit bang is geweest om bijzondere keuzes te maken. Hij koos zijn eigen weg in het leven, zonder zich druk te maken over wat anderen daarvan vinden.
Ik denk dat ik nu pas zover ben dat ik met verwondering naar de wereld kan kijken.
E.E. Cummings, een Amerikaans dichter, zegt het zo: "We moeten eerst in onszelf geloven voor we nieuwsgierigheid, verwondering of spontane verrukking kunnen riskeren".
Leren geloven in mezelf dat leer ik pas de laatste jaren. Dat voelt geweldig, het opent deuren en vergroot mijn wereld.
Dat ik sinds mijn kinderen op eigen benen staan regelmatig in mijn eentje op stap ben heeft mijn zelfvertrouwen en levensgeluk echt vergroot.
Een week voor mijn laatste week alleen op avontuur ben ik aan het werk in de zintuigentuin. Ik vertel aan een oudere mede-vrijwilligster wat ik ga doen. In mijn eentje op pad met auto, tent en fiets. Ze kijkt me aan en vraagt verwonderd: Waarom?
Buiten mijzelf was ze de eerste die mij die vraag stelde.
Ik vertel dat ik van en voor mezelf grenzen over moet. Dat ik dingen moet doen die mijn wereld groter maken. Dingen die ik nooit eerder heb gedaan. Die spannend en een beetje eng maar ook leuk zijn.
Ik zie aan haar gezicht dat ze begrijpt wat ik bedoel. Ze vertelt dat haar wereld in de loop der jaren steeds kleiner is geworden. Ze merkte het pas toen haar man overleed. Ze was nog nooit alleen met de trein geweest. Langzaam stukje bij beetje is ze haar grenzen over gegaan en heeft ze haar wereld weer groter gemaakt.
Ondanks dat we andere levens hebben en andere keuzes maken begrijpen we elkaar. Dat komt denk ik voornamelijk omdat de mede-vrijwilligster in staat is zich te verwonderen over de keuzes die ik maak in plaats van ze te veroordelen.
En dat voelt goed.
donderdag 28 mei 2015
not in my backyard
De afgelopen week mocht ik genieten van pril mussengeluk.
Twee pluizenbolletjes met ietwat "domme" hoofdjes zaten te wiebelen in de druif. De ouders vlogen af en aan.
Het vliegen ging steeds beter. De ouders dagen de kinderen uit om steeds verder te vliegen en moeilijkere dingen te doen. Als ik thuis ben zit ik er als een havik bovenop.
Op een gegeven moment vliegt er een roofvogel(tje) in de tuin. Ik race naar buiten om de vogel weg te jagen. Mijn vriend zegt dat de roofvogel ook moet eten.
Dat weet ik, maar dit is mijn stukje natuur en ik bepaal hier de regels, voor zover mogelijk.
De musjes zijn deze keer gered. Gelukkig groeien ze als kool en vliegen al heel goed. Ik hoop dat ze in de tuin blijven.
Twee pluizenbolletjes met ietwat "domme" hoofdjes zaten te wiebelen in de druif. De ouders vlogen af en aan.
Het vliegen ging steeds beter. De ouders dagen de kinderen uit om steeds verder te vliegen en moeilijkere dingen te doen. Als ik thuis ben zit ik er als een havik bovenop.
Op een gegeven moment vliegt er een roofvogel(tje) in de tuin. Ik race naar buiten om de vogel weg te jagen. Mijn vriend zegt dat de roofvogel ook moet eten.
Dat weet ik, maar dit is mijn stukje natuur en ik bepaal hier de regels, voor zover mogelijk.
De musjes zijn deze keer gered. Gelukkig groeien ze als kool en vliegen al heel goed. Ik hoop dat ze in de tuin blijven.
zondag 24 mei 2015
shiny eyes
Elk weekend lees ik wel iets in het financiële dagblad waardoor ik geïnspireerd raak. Dit keer lees ik over Benjamin Zander, een Britse dirigent, die zich het liefste omringt met mensen met "shiny eyes". Dat is het goede woord. Ik heb een babyfoto van mezelf waar ik vaak met verbazing naar zit te kijken. Die enthousiaste blik waarmee ik de wereld in kijk. Een blik die zegt: kom maar op wereld, hier kom ik. Ik ben geboren met shiny eyes. Mijn broertje staat naast me en houd me vast. Hij past op, zoals hij jarenlang op mij heeft gepast.
In de loop der jaren is die blik verdwenen. Mijn ogen zijn veranderd, doffer geworden. Dat kan ik niemand verwijten of de schuld van geven. Ik ben geboren voor mijn tijd. Zo voelt dat voor mij.
Ik heb in de loop der jaren geprobeerd aan de verwachtingen van anderen te voldoen in plaats van bezig te zijn met wat ik wil. Niemand leek dat ook belangrijk te vinden, wat ik wilde.
Ik kan het zelf niet zien, maar ik weet bijna zeker dat ze terug zijn, die ogen.
Afgelopen week donderdag heb ik een lezing gegeven over de helende natuur in het wasven in Eindhoven. Dan ben ik heel blij dat ik mag vertellen over mijn passie, mijn leven, de plantenwereld. De natuur, een grote kruidentuin.
Tijdens de lezing gebeurde er iets bijzonders. De sfeer was geweldig. De mensen zaten ademloos te luisteren en waren zeer actief betrokken bij de lezing. Hier en daar zag ik ook de ogen glimmen.
Ik voelde me totaal op mijn plaats. Aan de reacties kan ik merken dat meer mensen gevoeld hebben dat er een bijzonder sfeer in het zaaltje was.
Wat ben ik een gelukkig mens dat ik weer met shiny eyes door de wereld wandel.
In de loop der jaren is die blik verdwenen. Mijn ogen zijn veranderd, doffer geworden. Dat kan ik niemand verwijten of de schuld van geven. Ik ben geboren voor mijn tijd. Zo voelt dat voor mij.
Ik heb in de loop der jaren geprobeerd aan de verwachtingen van anderen te voldoen in plaats van bezig te zijn met wat ik wil. Niemand leek dat ook belangrijk te vinden, wat ik wilde.
Ik kan het zelf niet zien, maar ik weet bijna zeker dat ze terug zijn, die ogen.
Afgelopen week donderdag heb ik een lezing gegeven over de helende natuur in het wasven in Eindhoven. Dan ben ik heel blij dat ik mag vertellen over mijn passie, mijn leven, de plantenwereld. De natuur, een grote kruidentuin.
Tijdens de lezing gebeurde er iets bijzonders. De sfeer was geweldig. De mensen zaten ademloos te luisteren en waren zeer actief betrokken bij de lezing. Hier en daar zag ik ook de ogen glimmen.
Ik voelde me totaal op mijn plaats. Aan de reacties kan ik merken dat meer mensen gevoeld hebben dat er een bijzonder sfeer in het zaaltje was.
Wat ben ik een gelukkig mens dat ik weer met shiny eyes door de wereld wandel.
maandag 18 mei 2015
Avontuur
Vorige week een weekje alleen op avontuur. Kampeerspullen en fiets in de auto, kaarten van Frankrijk mee en op pad. Spannend maar ook leuk.
De vorige keer dat ik alleen ging kamperen met bestemming onbekend was ruim 30 jaar geleden.
Toen besloot ik 3 weken alleen te gaan fietsen in Noorwegen. In die periode was ik dood ongelukkig en mezelf helemaal kwijt. Toen ik het boek Wild las en de film bekeek, kwamen die drie weken weer helemaal terug. Toen ik naar Noorwegen ging, zat ik als het ware op de bodem van de put en die drie weken alleen hebben me de kracht gegeven er weer uit te kruipen. In die drie weken veel leuke mensen ontmoet, vaak heel bang geweest, wanhopig maar ook heel gelukkig fietsend in mijn eentje door de prachtige natuur.
Deze keer ben ik eigenlijk benieuwd hoe ik het ga ervaren. Is het ook gewoon leuk om alleen op vakantie te zijn. Voelt het als vakantie. Echt wel.
Er zijn een aantal grote voordelen. Je kunt 30 keer per dag je plannen veranderen. Je kunt de hele dag lezen als je daar zin in hebt. Je kunt de hele dag (eetbare) plantjes zoeken. De bermen in Frankrijk zijn een grote kruidentuin. Voor het eten boodschappen doen in de bermen. Bijvoorbeeld Silene vulgaris groeit volop in de bermen een heerlijke wilde groente.
De ene avond val ik in slaap in een bos met kwakende kikkers, de volgende avond val ik in slaap bij het heerlijke gezang van nachtegalen. De laatste nacht is het noodweer, hagel en enorm heftig onweer.
Ik ben geen moment bang geweest. Behalve toen ik vergeten was te tanken en op een Belgische snelweg reed. Op mijn laatste druppels diesel bereik een pomp, die het niet doet. Ik blijf staan voor het loket, ma voiture est vide, probeer ik nog. Met de alarmlichten aan en 50 rijdend bereik ik de pomp aan de overkant van de snelweg.
Ik heb een heerlijke week gehad.
De vorige keer dat ik alleen ging kamperen met bestemming onbekend was ruim 30 jaar geleden.
Toen besloot ik 3 weken alleen te gaan fietsen in Noorwegen. In die periode was ik dood ongelukkig en mezelf helemaal kwijt. Toen ik het boek Wild las en de film bekeek, kwamen die drie weken weer helemaal terug. Toen ik naar Noorwegen ging, zat ik als het ware op de bodem van de put en die drie weken alleen hebben me de kracht gegeven er weer uit te kruipen. In die drie weken veel leuke mensen ontmoet, vaak heel bang geweest, wanhopig maar ook heel gelukkig fietsend in mijn eentje door de prachtige natuur.
Deze keer ben ik eigenlijk benieuwd hoe ik het ga ervaren. Is het ook gewoon leuk om alleen op vakantie te zijn. Voelt het als vakantie. Echt wel.
Er zijn een aantal grote voordelen. Je kunt 30 keer per dag je plannen veranderen. Je kunt de hele dag lezen als je daar zin in hebt. Je kunt de hele dag (eetbare) plantjes zoeken. De bermen in Frankrijk zijn een grote kruidentuin. Voor het eten boodschappen doen in de bermen. Bijvoorbeeld Silene vulgaris groeit volop in de bermen een heerlijke wilde groente.
De ene avond val ik in slaap in een bos met kwakende kikkers, de volgende avond val ik in slaap bij het heerlijke gezang van nachtegalen. De laatste nacht is het noodweer, hagel en enorm heftig onweer.
Ik ben geen moment bang geweest. Behalve toen ik vergeten was te tanken en op een Belgische snelweg reed. Op mijn laatste druppels diesel bereik een pomp, die het niet doet. Ik blijf staan voor het loket, ma voiture est vide, probeer ik nog. Met de alarmlichten aan en 50 rijdend bereik ik de pomp aan de overkant van de snelweg.
Ik heb een heerlijke week gehad.
vrijdag 8 mei 2015
gierzwaluw
Hoorde en zag vandaag voor het eerst dit jaar de gierzwaluwen. Ik wil dat graag onthouden en kijken wanneer ik ze volgend jaar voor het eerst zie en hoor.
Hoewel je het geluid misschien niet mooi kan noemen, word ik er enorm gelukkig van. Het geluid houdt een belofte in zich. De belofte van heerlijke warme zomerdagen.
Hoewel je het geluid misschien niet mooi kan noemen, word ik er enorm gelukkig van. Het geluid houdt een belofte in zich. De belofte van heerlijke warme zomerdagen.
zondag 3 mei 2015
In een van mijn vorige blogs schreef ik over hoe ik geniet van jonge mensen. Gisteren in de trein zat ik tussen een groep jonge mensen die op weg waren naar Brussel, waar vandaan ze naar Krakau gingen vliegen. Ze hadden lol, namen elkaar en zichzelf niet al te serieus. Ondertussen oefenden ze Chinese les. Ik heb genoten en had zin om mee te gaan, want van veel van mijn leeftijdgenoten word ik niet erg vrolijk.
Ik pas niet zo bij leeftijdgenoten. Ik ben nogal ingenomen en blij met mezelf. Dat is iets van de laatste jaren en daar ben ik erg blij mee. Maar je maakt er geen vrienden mee.
Ik geniet zo van deze tijd en van hoe ik me voel dat ik er veel voor wil doen om heel lang gezond te blijven. Ik ben blij dat ik mijn eigen leven kan leiden en dingen doen waar ik blij van wordt. Ook geloof ik nieuwe uitdagingen en dingen doen die ik spannend vind.
Dit alles is voor mij een belangrijke drijfveer om op zoek te blijven gaan naar de geheimen van onze gezondheid en naar wat je moet doen om gezond en fit en vooral blij oud te worden.
Ik heb namelijk het gevoel dat ik pas net begonnen ben.
Ik lees in het NRC een zin die me ontroert. "Iedere vrouw heeft een grenzeloos potentieel als ze haar aangeleerde kleinheid en bescheidenheid laat varen". Dit schrijft Tara Mohr in haar boek Planning Big, over powervrouwen. YES schrijf ik in de kantlijn. Dit gaat over mijn proces.
Ik ben bezig, ik weet nog helemaal niet waar de grenzen van mijn potentieel liggen. Daar ben ik naar op zoek en ik blijf mezelf verbazen.
Vandaag werd ik tijdens het hardlopen aangevallen door een klein loslopend mormel. Ik was stomverbaasd dat ik zei: Ja probeer het eens, ik schop je verrot. Met als risico om ruzie met het baasje te krijgen en daar ben ik heel bang voor.
Dit gaat de goede kant op.
Grensoverschrijdend.
Ik pas niet zo bij leeftijdgenoten. Ik ben nogal ingenomen en blij met mezelf. Dat is iets van de laatste jaren en daar ben ik erg blij mee. Maar je maakt er geen vrienden mee.
Ik geniet zo van deze tijd en van hoe ik me voel dat ik er veel voor wil doen om heel lang gezond te blijven. Ik ben blij dat ik mijn eigen leven kan leiden en dingen doen waar ik blij van wordt. Ook geloof ik nieuwe uitdagingen en dingen doen die ik spannend vind.
Dit alles is voor mij een belangrijke drijfveer om op zoek te blijven gaan naar de geheimen van onze gezondheid en naar wat je moet doen om gezond en fit en vooral blij oud te worden.
Ik heb namelijk het gevoel dat ik pas net begonnen ben.
Ik lees in het NRC een zin die me ontroert. "Iedere vrouw heeft een grenzeloos potentieel als ze haar aangeleerde kleinheid en bescheidenheid laat varen". Dit schrijft Tara Mohr in haar boek Planning Big, over powervrouwen. YES schrijf ik in de kantlijn. Dit gaat over mijn proces.
Ik ben bezig, ik weet nog helemaal niet waar de grenzen van mijn potentieel liggen. Daar ben ik naar op zoek en ik blijf mezelf verbazen.
Vandaag werd ik tijdens het hardlopen aangevallen door een klein loslopend mormel. Ik was stomverbaasd dat ik zei: Ja probeer het eens, ik schop je verrot. Met als risico om ruzie met het baasje te krijgen en daar ben ik heel bang voor.
Dit gaat de goede kant op.
Grensoverschrijdend.
donderdag 30 april 2015
vraag aan de wetenschap
Ik ben al wekenlang bezig een vraag te formuleren die ik graag door de wetenschap wil laten onderzoeken.
Vandaag is de laatste dag.
Tot nu toe kon ik niet kiezen, ik heb teveel vragen.
Maar mijn belangrijkste vraag gaat toch wel over preventie. Waarom accepteren we dat er zoveel mensen hart- en vaatziekten en kanker krijgen. Waarom gaan we nou niet eens echt onderzoeken hoe dat komt in plaats van alleen maar nieuwe methoden van behandeling uitvinden. (Waar ik niet tegen ben!) Er komt weer een grote actie "Sta op tegen Kanker" en tijdens de hele uitzending geen woord over leefstijl.
Ik ben ervan overtuigd dat onze voedingskwaliteit en ook leefwijze (beweging) een zeer belangrijke rol speelt.
Mijn vraag aan de wetenschap:
Wat is de link tussen voedingskwaliteit en het functioneren van het menselijk lichaam?
Korte uitleg:
Tot nu toe gaat de belangrijkste definitie van voedingskwaliteit over hygiëne en of er niet teveel giftige stoffen in onze voeding voorkomen.
Mijn vraag gaat over de echte kwaliteit van voeding.
Planten maken uit glucose, als ze in natuurlijke omstandigheden groeien, duizenden secundaire inhoudsstoffen die nog steeds gebruikt worden als basis voor geneesmiddelen.
Ik denk dat wij veel te weinig van deze stoffen binnen krijgen en dat dat de oorzaak is van veel ziektes. Onze gezondheidszorg is vooral ziekenzorg met de nadruk op het ontwikkelen van nieuwe methodes van behandelen. Het zou mooi zijn als er naast ziekenzorg een gezondheidszorg komt, die ook echt gaat doen wat de naam zegt. Onderzoeken hoe we gezond kunnen blijven.
Dit "geheim" ligt voor een groot deel in onze voeding. Ik heb veel onderzoek gedaan maar ik heb maar een proefkonijn.
Het zou mooi zijn als de wetenschap op zoek ging naar de geheimen van biologisch leven en wat dat voor ons kan betekenen.
Wat zou het mooi zijn als meer mensen dit komen te weten. Ik heb lang gedacht dat we groenten en fruit eten voor de vitaminen en mineralen. Toen ik ontdekt dat planten duizenden secundaire inhoudsstoffen maken die misschien nog wel belangrijker zijn dan vitaminen en mineralen, was ik geschokt dat ik dat zo lang niet geweten heb. Geschokt dat niemand mij dat verteld heeft. Dat ik dat nooit in de krant heb gelezen. Ik heb zelf ervaren wat het met me doet, nu ik die stoffen wel binnenkrijg. Dat zouden meer mensen moeten weten.
"Je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden".
Vandaag is de laatste dag.
Tot nu toe kon ik niet kiezen, ik heb teveel vragen.
Maar mijn belangrijkste vraag gaat toch wel over preventie. Waarom accepteren we dat er zoveel mensen hart- en vaatziekten en kanker krijgen. Waarom gaan we nou niet eens echt onderzoeken hoe dat komt in plaats van alleen maar nieuwe methoden van behandeling uitvinden. (Waar ik niet tegen ben!) Er komt weer een grote actie "Sta op tegen Kanker" en tijdens de hele uitzending geen woord over leefstijl.
Ik ben ervan overtuigd dat onze voedingskwaliteit en ook leefwijze (beweging) een zeer belangrijke rol speelt.
Mijn vraag aan de wetenschap:
Wat is de link tussen voedingskwaliteit en het functioneren van het menselijk lichaam?
Korte uitleg:
Tot nu toe gaat de belangrijkste definitie van voedingskwaliteit over hygiëne en of er niet teveel giftige stoffen in onze voeding voorkomen.
Mijn vraag gaat over de echte kwaliteit van voeding.
Planten maken uit glucose, als ze in natuurlijke omstandigheden groeien, duizenden secundaire inhoudsstoffen die nog steeds gebruikt worden als basis voor geneesmiddelen.
Ik denk dat wij veel te weinig van deze stoffen binnen krijgen en dat dat de oorzaak is van veel ziektes. Onze gezondheidszorg is vooral ziekenzorg met de nadruk op het ontwikkelen van nieuwe methodes van behandelen. Het zou mooi zijn als er naast ziekenzorg een gezondheidszorg komt, die ook echt gaat doen wat de naam zegt. Onderzoeken hoe we gezond kunnen blijven.
Dit "geheim" ligt voor een groot deel in onze voeding. Ik heb veel onderzoek gedaan maar ik heb maar een proefkonijn.
Het zou mooi zijn als de wetenschap op zoek ging naar de geheimen van biologisch leven en wat dat voor ons kan betekenen.
Wat zou het mooi zijn als meer mensen dit komen te weten. Ik heb lang gedacht dat we groenten en fruit eten voor de vitaminen en mineralen. Toen ik ontdekt dat planten duizenden secundaire inhoudsstoffen maken die misschien nog wel belangrijker zijn dan vitaminen en mineralen, was ik geschokt dat ik dat zo lang niet geweten heb. Geschokt dat niemand mij dat verteld heeft. Dat ik dat nooit in de krant heb gelezen. Ik heb zelf ervaren wat het met me doet, nu ik die stoffen wel binnenkrijg. Dat zouden meer mensen moeten weten.
"Je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden".
maandag 27 april 2015
geluk
In een interview in het financiële dagblad vertelt iemand dat hij regelmatig opnoemt of opschrijft waar hij allemaal gelukkig van wordt.
Ik begin aan een lijstje, het lijstje wordt wel erg lang. Geen wonder dat ik zo'n gelukkig mens ben. Ik word van heel veel dingen gelukkig.
Gistermiddag had ik weer zo'n fantastische middag. We stonden met een kraam van de zintuigentuin bij het Groenrijk in Geldrop om vrijwilligers te werven. Niet direct vrijwilligers erbij, maar leuke gesprekken, leuke mensen, leuke kinderen. Niets bijzonders maar ik heb genoten.
Verder staat erg hoog op mijn gelukslijstje: mijn tuin. Kleine boeketjes plukken en op tafel zetten. Even de tuin inlopen om wat wild groen te plukken en daar iets lekkers van te maken.
Even zitten in de tuin met je gezicht in de zon en kijken naar een bij of hommel. Luisteren naar babyvogels die ergens in een nestje zitten. Of met een boek in de tuin.
Sporten, in de natuur zijn, met mijn plantjes bezig zijn. Studeren, nieuwe dingen leren. Koken en eten, alleen of met kinderen en vrienden. Ik word erg gelukkig van lekker (gezond) eten met een goed glas wijn erbij. Ja ik kan het niet ontkennen, ik kan ook erg gelukkig worden van op de bank hangen en TV kijken.
Vertellen over mijn passie hoort ook op de lijst. Afgelopen zaterdag een lezing gegeven aan het bestuur van Velt over kruiden en wilde planten eten.....waarom?
Dingen doen die je eigenlijk niet durft. De zaterdagkranten, stilte, radio 4 zondagochtend 9.00 uur.
En ook het schrijven van mijn blog.
Ik begin aan een lijstje, het lijstje wordt wel erg lang. Geen wonder dat ik zo'n gelukkig mens ben. Ik word van heel veel dingen gelukkig.
Gistermiddag had ik weer zo'n fantastische middag. We stonden met een kraam van de zintuigentuin bij het Groenrijk in Geldrop om vrijwilligers te werven. Niet direct vrijwilligers erbij, maar leuke gesprekken, leuke mensen, leuke kinderen. Niets bijzonders maar ik heb genoten.
Verder staat erg hoog op mijn gelukslijstje: mijn tuin. Kleine boeketjes plukken en op tafel zetten. Even de tuin inlopen om wat wild groen te plukken en daar iets lekkers van te maken.
Even zitten in de tuin met je gezicht in de zon en kijken naar een bij of hommel. Luisteren naar babyvogels die ergens in een nestje zitten. Of met een boek in de tuin.
Sporten, in de natuur zijn, met mijn plantjes bezig zijn. Studeren, nieuwe dingen leren. Koken en eten, alleen of met kinderen en vrienden. Ik word erg gelukkig van lekker (gezond) eten met een goed glas wijn erbij. Ja ik kan het niet ontkennen, ik kan ook erg gelukkig worden van op de bank hangen en TV kijken.
Vertellen over mijn passie hoort ook op de lijst. Afgelopen zaterdag een lezing gegeven aan het bestuur van Velt over kruiden en wilde planten eten.....waarom?
Dingen doen die je eigenlijk niet durft. De zaterdagkranten, stilte, radio 4 zondagochtend 9.00 uur.
En ook het schrijven van mijn blog.
generatiekloof
Nee, je hoort mij niet klagen over "de jeugd van tegenwoordig".
Twee vriendinnen van mij zitten te klagen dat in de trein iedereen met zijn/haar smartphone bezig is.
Dat doe ik ook ik de trein. Het is heerlijk rustig en hoe vaak gebeurt het dat er iemand naast je komt zitten die interessanter is dan google.
De trein zit vol met vooral ouderen en jongeren. De meeste ouderen vind ik nogal klagerig.
Aan mijn moeder, die het liefst met leeftijdgenoten optrekt merk ik dat er veel geklaagd wordt onderen de ouderen. Mijn moeder knapt altijd enorm op van mij. Dat is niet om op te scheppen, maar ik probeer mijn moeder de andere kant te laten zien, in plaats van mee te klagen.
Ik ben altijd heel blij als mijn ideeën gestaafd worden door onderzoek.
Ik denk namelijk dat die zielige mannetjes (zijn het wel eens vrouwen) die denken dat ze die exorbitante salarissen en bonussen verdienen, vanzelf zullen verdwijnen. Ik zie aan mijn eigen kinderen dat ze niet geld gedreven zijn. Ze willen natuurlijk graag een leuk salaris, maar vinden uitdagingen in hun werk en nieuwe dingen leren belangrijker. Mijn zoon wil zelfs langer over zijn studie doen, als hij maar dingen kan doen die hij graag wil leren.
Mijn dochter gaat nu aan haar derde baan beginnen in een periode van 2.5 jaar.
Toen haar nieuwe werkgever vroeg hoe lang ze dacht te blijven, was het antwoord: "Zolang ik nieuwe dingen kan leren en nieuwe uitdagingen heb". De werkgever denkt dat mijn dochter wel 4 jaar kan blijven. Blijkbaar is dit een werkgever die kan omgaan met de millennials.
Het belangrijkste thema in mijn eigen opvoeding was, vooral niet teveel opvallen en je aanpassen aan de maatschappij. Daar heb ik nog last van, dat past namelijk niet bij me en zorgt dan voor grote innerlijke en uiterlijke conflicten.
Ik wilde graag dat mijn kinderen werden wie ze waren. Dat ze meer zelfvertrouwen konden ontwikkelen doordat ze van kleins af aan hebben geleerd dat het meetelt wat zij denken en vinden. Dat is lastig omdat je kinderen ook moet leren dat ze zich soms wel moeten aanpassen aan het systeem. Dus dit leidde ook wel eens tot conflicten met het systeem.
De millennials (tussen 18 en 30 jaar) zijn natuurlijk allemaal opgevoed als individuen met meer aandacht voor persoonlijke groei en eigen meningen. Werkgevers blijken hier nog niet zo goed mee om te kunnen gaan.
De millennials vinden een inspirerende werkplek en flexibiliteit belangrijker dan geld en 64% wil graag een positieve bijdrage leveren aan de samenleving met zijn of haar werk.
Ik ben een millenial. (in mijn hart en hoofd)
Twee vriendinnen van mij zitten te klagen dat in de trein iedereen met zijn/haar smartphone bezig is.
Dat doe ik ook ik de trein. Het is heerlijk rustig en hoe vaak gebeurt het dat er iemand naast je komt zitten die interessanter is dan google.
De trein zit vol met vooral ouderen en jongeren. De meeste ouderen vind ik nogal klagerig.
Aan mijn moeder, die het liefst met leeftijdgenoten optrekt merk ik dat er veel geklaagd wordt onderen de ouderen. Mijn moeder knapt altijd enorm op van mij. Dat is niet om op te scheppen, maar ik probeer mijn moeder de andere kant te laten zien, in plaats van mee te klagen.
Ik ben altijd heel blij als mijn ideeën gestaafd worden door onderzoek.
Ik denk namelijk dat die zielige mannetjes (zijn het wel eens vrouwen) die denken dat ze die exorbitante salarissen en bonussen verdienen, vanzelf zullen verdwijnen. Ik zie aan mijn eigen kinderen dat ze niet geld gedreven zijn. Ze willen natuurlijk graag een leuk salaris, maar vinden uitdagingen in hun werk en nieuwe dingen leren belangrijker. Mijn zoon wil zelfs langer over zijn studie doen, als hij maar dingen kan doen die hij graag wil leren.
Mijn dochter gaat nu aan haar derde baan beginnen in een periode van 2.5 jaar.
Toen haar nieuwe werkgever vroeg hoe lang ze dacht te blijven, was het antwoord: "Zolang ik nieuwe dingen kan leren en nieuwe uitdagingen heb". De werkgever denkt dat mijn dochter wel 4 jaar kan blijven. Blijkbaar is dit een werkgever die kan omgaan met de millennials.
Het belangrijkste thema in mijn eigen opvoeding was, vooral niet teveel opvallen en je aanpassen aan de maatschappij. Daar heb ik nog last van, dat past namelijk niet bij me en zorgt dan voor grote innerlijke en uiterlijke conflicten.
Ik wilde graag dat mijn kinderen werden wie ze waren. Dat ze meer zelfvertrouwen konden ontwikkelen doordat ze van kleins af aan hebben geleerd dat het meetelt wat zij denken en vinden. Dat is lastig omdat je kinderen ook moet leren dat ze zich soms wel moeten aanpassen aan het systeem. Dus dit leidde ook wel eens tot conflicten met het systeem.
De millennials (tussen 18 en 30 jaar) zijn natuurlijk allemaal opgevoed als individuen met meer aandacht voor persoonlijke groei en eigen meningen. Werkgevers blijken hier nog niet zo goed mee om te kunnen gaan.
De millennials vinden een inspirerende werkplek en flexibiliteit belangrijker dan geld en 64% wil graag een positieve bijdrage leveren aan de samenleving met zijn of haar werk.
Ik ben een millenial. (in mijn hart en hoofd)
maandag 20 april 2015
"ziek eten"
Vorige week heb ik een dag doorgebracht in een ziekenhuis. Mijn dochter is tijdens het wielrennen gevallen en heeft haar sleutelbeen gebroken. Ze is tijdens een dag opname geopereerd. Je brengt dan een aantal uren door in een kamer op een afdeling tussen de andere patiënten.
De verpleegkundigen waren geweldig. Heel lief, betrokken, zorgzaam en meedenkend. Ze bleven zelfs lief tegen een hork van een man die naast mijn dochter lag en het door zijn gedrag eigenlijk verdiende om met rolstoel en al uit het raam geduwd te worden.
De artsen hebben hun werk ook vast prima gedaan. Mijn dochter mocht gelukkig s`avonds laat nog naar huis.
We hebben beide geschokt zitten kijken naar de voeding die geserveerd wordt in het ziekenhuis. Als je niet ziek bent, dan wordt je het wel.
Veel mensen weten niet wat gezonde voeding is, wat zou het mooi zijn als je in het ziekenhuis een genezende voeding zou krijgen. In de kantine doen ze echt hun best. In de vitrine, smoothies, fruitsalades en gezonde broodjes. Maar de meeste mensen vragen om een broodje kroket. Maar toch goed om een voorbeeld te stellen.
Op de kamer van mijn dochter lagen ernstig zieke diabeten. Ze mochten de hele dag eten waar ze zin in hadden. Een man lag de hele dag snoep te eten. Op een gegeven moment belt hij de verpleegkundige of hij iets kon krijgen tegen de pijn in zijn maag?
Wat is de overweging dat mensen in de kantine wel gezond eten kunnen krijgen, maar op de afdeling alleen slecht eten met veel suiker en toevoegingen?
Toen mijn partner in het ziekenhuis lag, bracht ik eten mee in tupperware doosjes. Het is toch de bedoeling dat je zo snel mogelijk weer beter wordt. Ik ben er nu eenmaal van overtuigd dat dat niet gaat lukken met het voorverpakte en bewerkte suikerrijke voedsel dat nu in het ziekenhuis geserveerd wordt.
De verpleegkundigen waren geweldig. Heel lief, betrokken, zorgzaam en meedenkend. Ze bleven zelfs lief tegen een hork van een man die naast mijn dochter lag en het door zijn gedrag eigenlijk verdiende om met rolstoel en al uit het raam geduwd te worden.
De artsen hebben hun werk ook vast prima gedaan. Mijn dochter mocht gelukkig s`avonds laat nog naar huis.
We hebben beide geschokt zitten kijken naar de voeding die geserveerd wordt in het ziekenhuis. Als je niet ziek bent, dan wordt je het wel.
Veel mensen weten niet wat gezonde voeding is, wat zou het mooi zijn als je in het ziekenhuis een genezende voeding zou krijgen. In de kantine doen ze echt hun best. In de vitrine, smoothies, fruitsalades en gezonde broodjes. Maar de meeste mensen vragen om een broodje kroket. Maar toch goed om een voorbeeld te stellen.
Op de kamer van mijn dochter lagen ernstig zieke diabeten. Ze mochten de hele dag eten waar ze zin in hadden. Een man lag de hele dag snoep te eten. Op een gegeven moment belt hij de verpleegkundige of hij iets kon krijgen tegen de pijn in zijn maag?
Wat is de overweging dat mensen in de kantine wel gezond eten kunnen krijgen, maar op de afdeling alleen slecht eten met veel suiker en toevoegingen?
Toen mijn partner in het ziekenhuis lag, bracht ik eten mee in tupperware doosjes. Het is toch de bedoeling dat je zo snel mogelijk weer beter wordt. Ik ben er nu eenmaal van overtuigd dat dat niet gaat lukken met het voorverpakte en bewerkte suikerrijke voedsel dat nu in het ziekenhuis geserveerd wordt.
vrijdag 10 april 2015
vitaal eten
Een stukje uit Fawlty Towers. Klant:"I`m sorry, denkt u dat we de fruitsalade nog kunnen afbestellen? Dat zal moeilijk worden, de chefkok heeft het blikje al opengemaakt".
In eerste instantie in het diepste geheim vond in Zwitserland in de jaren 80 van de vorige eeuw een onderzoek plaats naar de link tussen voedingskwaliteit en het functioneren van het menselijk lichaam.
Dit onderzoek werd betaald door Nestlé en farmaceut Hoffman-La Roche. Ze noemden het onderzoek Somed: soft-medicine.
In de hoogtijdagen telde het project 20 onderzoekers; medici, geologen, fysici, chemici, Chinese kruidendokters, sjamanen. De bedrijfstop legde in de loop der jaren een miljoenbudget op tafel.
De leider van het project was Nestlé topman Reto Domeniconi.
Door biologisch en veel plantaardig voedsel te eten voed ik mijn cellen met pure energie. Ik voel me krachtig en vitaal.
Ik heb het gevoel dat de energie uit planten die gemaakt wordt in het chlorofyl me vult met energie.
Maar als ik dat probeer uit te leggen aan "ongelovigen" vind ik zelf ook vaag en zweverig.
Is wat ik voel op de een of ander manier te bewijzen ?
Uit de jaren van onderzoek komen volgens Domeniconi twee belangrijke spelden uit die gigantische hooiberg.
De Oostenrijks hoogleraar Pischinger ging uit van een masterplan van ieder organisme. Hij probeerde het masterplan van ieder organisme zo goed mogelijk te begrijpen, maar stootte daarbij op een toenemende verstoring van het systeem. Die verstoring bracht hij in het verband met kanker.
De Duitse biofysicus Popp (tweede speld) deed onderzoek naar de fotonen (lichtdeeltjes) die levende organismen en weefsels uitzenden. De kwaliteit van die lichtuitstraling van levensmiddelen kan enorm verschillen.
Een biofysicus spreekt in dit geval niet van kwaliteit maar van ordening. Chemisch gezien is er geen verschil tussen een korrel tarwe en meel. Maar als je die graankorrel in de grond stopt en water geeft groeit er een plantje uit. De graankorrel bevat nog de informatie/vitaliteit die meel verloren heeft.
Een graankorrel straal een bepaalde lichtintensiteit uit en meel niet.
In een test met eieren waarbij het verschil werd onderzocht tussen legbatterij eieren en eieren van kippen die buiten vrij konden rondlopen. De kippen kregen hetzelfde voedsel. De eieren werden ter beoordeling naar een Duits instituut gestuurd ter beoordeling. Geen verschil luidde het oordeel. Vervolgens werd de lichtuitstraling gemeten. Er bleek een duidelijk verschil in lichtuitstraling ten gunste van de vrije uitloop eieren.
Maar hoe belangrijk is de vitaliteit van ons voedsel voor ons als consument?
Volgens Domeniconi staat het vast dat er zeer duidelijke relatie is tussen de vitaliteit van ons voedsel en de gezondheid van ons lichaam. En het is
belangrijk om het bewijs te leveren dat er een link is tussen de kwaliteit/vitaliteit van ons voedsel en onze gezondheid.
Ik heb niet het idee dat, dat op dit moment een belangrijk onderwerp is in de wetenschap.
Tot die tijd ga ik en vele met mij gewoon door met het volgen van ons "instinct". Ik weet en voel gewoon dat vitaal eten me energie geeft en zorgt dat ik gezond blijf.
In eerste instantie in het diepste geheim vond in Zwitserland in de jaren 80 van de vorige eeuw een onderzoek plaats naar de link tussen voedingskwaliteit en het functioneren van het menselijk lichaam.
Dit onderzoek werd betaald door Nestlé en farmaceut Hoffman-La Roche. Ze noemden het onderzoek Somed: soft-medicine.
In de hoogtijdagen telde het project 20 onderzoekers; medici, geologen, fysici, chemici, Chinese kruidendokters, sjamanen. De bedrijfstop legde in de loop der jaren een miljoenbudget op tafel.
De leider van het project was Nestlé topman Reto Domeniconi.
Door biologisch en veel plantaardig voedsel te eten voed ik mijn cellen met pure energie. Ik voel me krachtig en vitaal.
Ik heb het gevoel dat de energie uit planten die gemaakt wordt in het chlorofyl me vult met energie.
Maar als ik dat probeer uit te leggen aan "ongelovigen" vind ik zelf ook vaag en zweverig.
Is wat ik voel op de een of ander manier te bewijzen ?
Uit de jaren van onderzoek komen volgens Domeniconi twee belangrijke spelden uit die gigantische hooiberg.
De Oostenrijks hoogleraar Pischinger ging uit van een masterplan van ieder organisme. Hij probeerde het masterplan van ieder organisme zo goed mogelijk te begrijpen, maar stootte daarbij op een toenemende verstoring van het systeem. Die verstoring bracht hij in het verband met kanker.
De Duitse biofysicus Popp (tweede speld) deed onderzoek naar de fotonen (lichtdeeltjes) die levende organismen en weefsels uitzenden. De kwaliteit van die lichtuitstraling van levensmiddelen kan enorm verschillen.
Een biofysicus spreekt in dit geval niet van kwaliteit maar van ordening. Chemisch gezien is er geen verschil tussen een korrel tarwe en meel. Maar als je die graankorrel in de grond stopt en water geeft groeit er een plantje uit. De graankorrel bevat nog de informatie/vitaliteit die meel verloren heeft.
Een graankorrel straal een bepaalde lichtintensiteit uit en meel niet.
In een test met eieren waarbij het verschil werd onderzocht tussen legbatterij eieren en eieren van kippen die buiten vrij konden rondlopen. De kippen kregen hetzelfde voedsel. De eieren werden ter beoordeling naar een Duits instituut gestuurd ter beoordeling. Geen verschil luidde het oordeel. Vervolgens werd de lichtuitstraling gemeten. Er bleek een duidelijk verschil in lichtuitstraling ten gunste van de vrije uitloop eieren.
Maar hoe belangrijk is de vitaliteit van ons voedsel voor ons als consument?
Volgens Domeniconi staat het vast dat er zeer duidelijke relatie is tussen de vitaliteit van ons voedsel en de gezondheid van ons lichaam. En het is
Ik heb niet het idee dat, dat op dit moment een belangrijk onderwerp is in de wetenschap.
Tot die tijd ga ik en vele met mij gewoon door met het volgen van ons "instinct". Ik weet en voel gewoon dat vitaal eten me energie geeft en zorgt dat ik gezond blijf.
vrijdag 3 april 2015
into the wild
Ronald Amundsen, de Noorse ontdekkingsreiziger die in 1905-1906 voor de derde maal moet overwinteren in de Yukon vlakbij de grens van Canada, zegt dit overleefd te hebben door Persicaria bistorta wortels. (tegenwoordig Polygonum)
Sommige denken dat hij zich heeft vergist en dat de zogenaamde eskimose aardappel of Hedysarum alpinum was of Claytonia tuberous.
Alle drie de planten zijn trouwens prima vaste planten in ons klimaat.
In april 1992 trekt Chris mcCandless de wildernis van Alaska in.
Vier maanden later wordt zijn lichaam gevonden door jagers. Wat is er misgegaan?
Jon Krakauer heeft "into the wild" geschreven over de gebeurtenissen en de dood van Chris.
Een tijdje heeft hij zich in leven kunnen houden door te jagen en planten te eten. In zijn dagboek zijn de laatste woorden: "extreem zwak, moeite om recht op te staan, starving, foute aardappel zaden gegeten".
De eskimoaardappel is de Hedysum alpinum, de wortels zouden als wortel smaken en zijn een belangrijke bron van voedsel voor dieren en oorspronkelijke inwoners van Alaska.
Tot op dat moment bestond er nog geen enkele twijfel, de plant was volkomen veilig eetbaar.
In eerste instantie is Jon Krakauer van mening dat Chris in plaats van de zaden van Hedysum alpinum de zaden van de Hedysum mackenzii heeft gegeten en dat dat hem fataal is geworden. De zaden van de H.mackenzii zijn giftig en Chris heeft zich vergist.
Tegen de tijd dat het boek wordt gepubliceerd begint Jon Krakauer te twijfelen en achtte hij het onwaarschijnlijk dat Chris zich vergist heeft. Hij begint te vermoeden dat Hedysum alpinum misschien toch een giftig alkaloide in zich heeft. Hij stuurde de plant naar de universiteit van Alaska. Er werden geen alkaloïden ontdekt. Dus bleef de dood van Chris een mysterie.
Totdat op de website van The New Yorker een blog gepubliceerd werd waarin Ronald Hamilton schrijft over een concentratiekamp in de tweede wereld oorlog in de Oekraïne. In het kamp kregen de mensen brood gemaakt van Lathyrus sativus, een plant uit dezelfde familie van de Hedysum alpinum, de familie van de Fabaceae. Veel mensen, vooral jonge mannen, in het kamp krijgen neurologische problemen, vooral verlammingen van de benen. Ook komen verschijnselen als extreme vermoeidheid, koorts, koude en uitputting voor.
Het is een aminozuur in de plant dat werkt als een neurotoxine. Het aminozuur over stimuleert de neuronen in de onderbenen.
Na onderzoek blijkt het toxische aminozuur in zowel Hedysum alpinum als in Hedysum mackenzii voor te komen, zelfs in hogere concentraties dan in Lathyrus sativus.
Het zou kunnen dat Chris door het eten van Hedysum alpinum, verlamt en verzwakt is geraakt en niet meer voor zichzelf kon zorgen.
Waarschijnlijk hebben Amundsen en zijn bemanning toch Persicaria
(Polygonum) bistortawortels gegeten, die zijn namelijk volkomen veilig.
Sommige denken dat hij zich heeft vergist en dat de zogenaamde eskimose aardappel of Hedysarum alpinum was of Claytonia tuberous.
Alle drie de planten zijn trouwens prima vaste planten in ons klimaat.
In april 1992 trekt Chris mcCandless de wildernis van Alaska in.
Vier maanden later wordt zijn lichaam gevonden door jagers. Wat is er misgegaan?
Jon Krakauer heeft "into the wild" geschreven over de gebeurtenissen en de dood van Chris.
Een tijdje heeft hij zich in leven kunnen houden door te jagen en planten te eten. In zijn dagboek zijn de laatste woorden: "extreem zwak, moeite om recht op te staan, starving, foute aardappel zaden gegeten".
De eskimoaardappel is de Hedysum alpinum, de wortels zouden als wortel smaken en zijn een belangrijke bron van voedsel voor dieren en oorspronkelijke inwoners van Alaska.
Tot op dat moment bestond er nog geen enkele twijfel, de plant was volkomen veilig eetbaar.
In eerste instantie is Jon Krakauer van mening dat Chris in plaats van de zaden van Hedysum alpinum de zaden van de Hedysum mackenzii heeft gegeten en dat dat hem fataal is geworden. De zaden van de H.mackenzii zijn giftig en Chris heeft zich vergist.
Tegen de tijd dat het boek wordt gepubliceerd begint Jon Krakauer te twijfelen en achtte hij het onwaarschijnlijk dat Chris zich vergist heeft. Hij begint te vermoeden dat Hedysum alpinum misschien toch een giftig alkaloide in zich heeft. Hij stuurde de plant naar de universiteit van Alaska. Er werden geen alkaloïden ontdekt. Dus bleef de dood van Chris een mysterie.
Totdat op de website van The New Yorker een blog gepubliceerd werd waarin Ronald Hamilton schrijft over een concentratiekamp in de tweede wereld oorlog in de Oekraïne. In het kamp kregen de mensen brood gemaakt van Lathyrus sativus, een plant uit dezelfde familie van de Hedysum alpinum, de familie van de Fabaceae. Veel mensen, vooral jonge mannen, in het kamp krijgen neurologische problemen, vooral verlammingen van de benen. Ook komen verschijnselen als extreme vermoeidheid, koorts, koude en uitputting voor.
Het is een aminozuur in de plant dat werkt als een neurotoxine. Het aminozuur over stimuleert de neuronen in de onderbenen.
Na onderzoek blijkt het toxische aminozuur in zowel Hedysum alpinum als in Hedysum mackenzii voor te komen, zelfs in hogere concentraties dan in Lathyrus sativus.
Het zou kunnen dat Chris door het eten van Hedysum alpinum, verlamt en verzwakt is geraakt en niet meer voor zichzelf kon zorgen.
Waarschijnlijk hebben Amundsen en zijn bemanning toch Persicaria
woensdag 1 april 2015
vragen
Er komt een nationale wetenschapsagenda. Je kunt "als gewoon mens" vragen opsturen. Misschien wordt jou vraag wel uitgekozen om onderzocht te worden.
Mijn vragen aan de wetenschap.
zuurstoftekort
Beginnende tumoren zo groot als speldprikjes schijnt iedereen in zijn/haar lichaam te hebben. De tumor gaat pas groeien als deze de kans krijgt nieuwe bloedvaten te maken om zichzelf van glucose en zuurstof te voorzien. De trigger in de tumorcellen die angiogenese in gang zet is zuurstoftekort.
Dit zuurstoftekort leidt tot de aanmaak van verschillende angiogene groeifactoren met als belangrijkste de vasculaire endotheel groeifactor. (VEGF)
Ik heb begrepen dat er inmiddels medicijnen zijn die ingrijpen op deze angiogenese en dit proces remmen. Maar tumoren zijn erg "slimme" celstructuren en vinden manieren om de werking van deze angiogenese remmers te omzeilen.
* vraag 1 : wordt er onderzocht waarom er een zuurstoftekort ontstaat in deze minitumoren?
Ik heb natuurlijk zelf ook nagedacht over een mogelijk antwoord. (dit stuur ik niet op) Ik vermoed een verband met de PH in je lichaam, verkeerde ademhaling en vervuiling van de cellen (door interne en externe vervuiling).
In 1931 kreeg de chemicus dr.Otto Warburg de Nobelprijs voor een hele belangrijke ontdekking. De ideale PH in ons lichaam is 7.365. Kankercellen gedijen het best bij een lage PH veroorzaakt door melkzuur en CO2. Een alkalisch dieet (veel groenten en fruit) zorgt voor een hogere PH en meer zuurstof in de weefsels. Vreemd genoeg is met deze ontdekking niets gedaan in het kankeronderzoek.
Ten onrechte zijn de termen zure en basische voeding in de zogenaamde alternatieve geneeskunde hoek terecht gekomen. En daarmee afgeschreven voor de "echte" medische wetenschap.
( Ik kwam laatst een mevrouw tegen die slikte 12 verschillende medicijnen. Bij 5 van deze medicijnen stond op de bijsluiter dat het medicijn huidproblemen kon veroorzaken. De mevrouw kreeg ernstige eczeem. Wat is de oplossing: naar de dermatoloog en corticosteroïdencrème.)
* vraag 2 : Waarom wordt er altijd een oplossing gezocht voor het probleem in plaats van te onderzoeken hoe een probleem ontstaat?
* vraag 3: Een vraag over hart-en vaatziekten. Van dichtbij meegemaakt. Zeer slanke, zeer sportieve, niet rokende, zeer gezond etende man, toch gedotterd. Krijgt dezelfde tas met medicijnen mee als een dikke, rokende, inactieve man. De sportieve man wordt doodziek van deze medicijnen.
De medicijnen zijn lapmiddelen. Wat zorgt er nu echt voor dat er een vernauwing ontstaat.
Kan er niet meer gezocht worden naar hoe het probleem ontstaat in plaats van het verlagen van cholesterol, bloeddruk en hartslag. Zelfs bij mensen bij wie deze waarden niet verhoogd zijn en die zich dus erg naar gaan voelen door het slikken van deze medicijnen.
Hoe voorkom je het ontstaan van deze vernauwingen in je slagaderen?
Waarom blijft het cholesterol niet stromen in je lichaam?
Heeft het zin om vitamine K2 te slikken?
* Een opmerking: zet in elk onderzoeksteam iemand uit een totaal andere hoek. Die kan dan de zogenaamde "domme" vragen stellen.
Mijn vragen aan de wetenschap.
zuurstoftekort
Beginnende tumoren zo groot als speldprikjes schijnt iedereen in zijn/haar lichaam te hebben. De tumor gaat pas groeien als deze de kans krijgt nieuwe bloedvaten te maken om zichzelf van glucose en zuurstof te voorzien. De trigger in de tumorcellen die angiogenese in gang zet is zuurstoftekort.
Dit zuurstoftekort leidt tot de aanmaak van verschillende angiogene groeifactoren met als belangrijkste de vasculaire endotheel groeifactor. (VEGF)
Ik heb begrepen dat er inmiddels medicijnen zijn die ingrijpen op deze angiogenese en dit proces remmen. Maar tumoren zijn erg "slimme" celstructuren en vinden manieren om de werking van deze angiogenese remmers te omzeilen.
* vraag 1 : wordt er onderzocht waarom er een zuurstoftekort ontstaat in deze minitumoren?
Ik heb natuurlijk zelf ook nagedacht over een mogelijk antwoord. (dit stuur ik niet op) Ik vermoed een verband met de PH in je lichaam, verkeerde ademhaling en vervuiling van de cellen (door interne en externe vervuiling).
In 1931 kreeg de chemicus dr.Otto Warburg de Nobelprijs voor een hele belangrijke ontdekking. De ideale PH in ons lichaam is 7.365. Kankercellen gedijen het best bij een lage PH veroorzaakt door melkzuur en CO2. Een alkalisch dieet (veel groenten en fruit) zorgt voor een hogere PH en meer zuurstof in de weefsels. Vreemd genoeg is met deze ontdekking niets gedaan in het kankeronderzoek.
Ten onrechte zijn de termen zure en basische voeding in de zogenaamde alternatieve geneeskunde hoek terecht gekomen. En daarmee afgeschreven voor de "echte" medische wetenschap.
( Ik kwam laatst een mevrouw tegen die slikte 12 verschillende medicijnen. Bij 5 van deze medicijnen stond op de bijsluiter dat het medicijn huidproblemen kon veroorzaken. De mevrouw kreeg ernstige eczeem. Wat is de oplossing: naar de dermatoloog en corticosteroïdencrème.)
* vraag 2 : Waarom wordt er altijd een oplossing gezocht voor het probleem in plaats van te onderzoeken hoe een probleem ontstaat?
* vraag 3: Een vraag over hart-en vaatziekten. Van dichtbij meegemaakt. Zeer slanke, zeer sportieve, niet rokende, zeer gezond etende man, toch gedotterd. Krijgt dezelfde tas met medicijnen mee als een dikke, rokende, inactieve man. De sportieve man wordt doodziek van deze medicijnen.
De medicijnen zijn lapmiddelen. Wat zorgt er nu echt voor dat er een vernauwing ontstaat.
Kan er niet meer gezocht worden naar hoe het probleem ontstaat in plaats van het verlagen van cholesterol, bloeddruk en hartslag. Zelfs bij mensen bij wie deze waarden niet verhoogd zijn en die zich dus erg naar gaan voelen door het slikken van deze medicijnen.
Hoe voorkom je het ontstaan van deze vernauwingen in je slagaderen?
Waarom blijft het cholesterol niet stromen in je lichaam?
Heeft het zin om vitamine K2 te slikken?
* Een opmerking: zet in elk onderzoeksteam iemand uit een totaal andere hoek. Die kan dan de zogenaamde "domme" vragen stellen.
maandag 30 maart 2015
If you can`t beat it, eat it
In de toekomst kijkend, zie ik dat er een grote groep mensen weer meer wilde planten gaat eten. In sommige zuidelijke landen bestaat dit nog, hoewel de wild pluk sterk achteruit gaat door de "vooruitgang". In de zuidelijke landen (vooral Kreta) bleek uit onderzoek dat een snel verslechterende gezondheid van de mensen het gevolg was van minder wild pluk.
Ik weet niet wanneer we in Nederland gestopt zijn met het eten van wilde planten. Maar uit een kookboek uit de zeventiende eeuw blijkt dat het toen nog gangbaar was om zuring, paardenbloem enz. te eten.
En als we dan weer meer uit het wild gaan eten, hebben we voorlopig genoeg aan het Japanse knoopkruid (Fallopia japonica of Polygonum cuspidatum). In het wild groeit Fallopia j. nog volop in China, Taiwan, Japan, Korea, Rusland. In ons land dus een niet zo immigrant, die niet echt welkom is. Veel gemeentes willen de Fallopia liever kwijt en doen van alles om de plant uit te roeien.
If you can`t beat it, eat it, is wel van toepassing op deze plant.
Deze plant blijft terugkomen en zich uitbreiden ondanks herhaaldelijk plukken. Maak je geen zorgen meer over het voeden van 15 miljard mensen.
Het eten niet overdrijven want de plant bevat nogal wat oxaalzuur.
Bijzonder in Japan is de plant erg populair. De gepelde jonge scheuten worden gegeten met wat zout,
als tempura (gefrituurd in een deegje) of in een stoofpot.
Je kunt het klaarmaken als rabarber, als spinazie of in een soep.
De jonge scheuten van ongeveer 40 cm zijn het beste om te oogsten.
Ik ga het nog uitproberen. Heb van mensen gehoord die het niet lekker vonden.
Wat mij het meeste aantrekt om het te gaan eten is de gigantische hoeveelheid resveratrol in de plant.
Resveratrol is een stof die de plant maakt om schimmels te weren. Het zou het bijzondere stofje zijn dat rode wijn (hoera) zo "gezond"maakt. Resveratrol wordt op dit moment met name onderzocht omdat het een anti-aging stofje zou zijn.
In het verleden is ontdekt dat calorierestrictie helpt tegen veroudering. Calorierestrictie activeert de sirtuines. De sirtuines controleren diverse systemen in het lichaam en beïnvloeden het verouderingsproces waarschijnlijk door de activiteit van de mitochondriën (energiecentrales van de cel) te vergroten. Ook in dure crèmes wordt resveratrol verwerkt.
Ik ga op zoek naar Japans knoopkruid voor een verjongingskuur met een glas rode wijn erbij.
Ik weet niet wanneer we in Nederland gestopt zijn met het eten van wilde planten. Maar uit een kookboek uit de zeventiende eeuw blijkt dat het toen nog gangbaar was om zuring, paardenbloem enz. te eten.
En als we dan weer meer uit het wild gaan eten, hebben we voorlopig genoeg aan het Japanse knoopkruid (Fallopia japonica of Polygonum cuspidatum). In het wild groeit Fallopia j. nog volop in China, Taiwan, Japan, Korea, Rusland. In ons land dus een niet zo immigrant, die niet echt welkom is. Veel gemeentes willen de Fallopia liever kwijt en doen van alles om de plant uit te roeien.
If you can`t beat it, eat it, is wel van toepassing op deze plant.
Deze plant blijft terugkomen en zich uitbreiden ondanks herhaaldelijk plukken. Maak je geen zorgen meer over het voeden van 15 miljard mensen.
Het eten niet overdrijven want de plant bevat nogal wat oxaalzuur.
Bijzonder in Japan is de plant erg populair. De gepelde jonge scheuten worden gegeten met wat zout,
als tempura (gefrituurd in een deegje) of in een stoofpot.
Je kunt het klaarmaken als rabarber, als spinazie of in een soep.
De jonge scheuten van ongeveer 40 cm zijn het beste om te oogsten.
Ik ga het nog uitproberen. Heb van mensen gehoord die het niet lekker vonden.
Wat mij het meeste aantrekt om het te gaan eten is de gigantische hoeveelheid resveratrol in de plant.
Resveratrol is een stof die de plant maakt om schimmels te weren. Het zou het bijzondere stofje zijn dat rode wijn (hoera) zo "gezond"maakt. Resveratrol wordt op dit moment met name onderzocht omdat het een anti-aging stofje zou zijn.
In het verleden is ontdekt dat calorierestrictie helpt tegen veroudering. Calorierestrictie activeert de sirtuines. De sirtuines controleren diverse systemen in het lichaam en beïnvloeden het verouderingsproces waarschijnlijk door de activiteit van de mitochondriën (energiecentrales van de cel) te vergroten. Ook in dure crèmes wordt resveratrol verwerkt.
vrijdag 27 maart 2015
Vaste groenten
Geïnspireerd door Stephen Barstow ga ik mijn eetbare tuin compleet maken met vaste groenten.
Stephen emigreerde in de jaren 80 uit Engeland naar Noorwegen en woont daar nog. In die tijd waren er in Noorwegen nauwelijks groenten te koop en waren Stephen en zijn vrouw als vegetariërs genoodzaakt zelf groenten te gaan verbouwen.
Inmiddels heeft hij een tuin met 2000 vaste, doorlevende groenten uit de hele wereld. Het enige criterium is dat ze het Noorse klimaat in de buurt van Trondheim (18 graden vorst is daar geen uitzondering) kunnen overleven.
Hij heeft door een salade te maken van 537 verschillende planten een wereldrecord gevestigd.
De meeste van deze vaste groenten zijn afkomstig uit de natuur en groeien daar nog. Stephen is gewoon begonnen, zoals mensen vroeger ook deden, voor het gemak, wilde planten in zijn tuin te zetten.
Ik heb inmiddels ook o.a. brandnetel, paardenbloem, wilde peen, fluitekruid, daslook, look zonder look en engelwortel in mijn tuin.
Maar ga dat aanvullen met leuke spannende soorten als Hablitzia tamnoïdes-kaukasische klim spinazie; een klimplant, zeer snelle groeier, zeer winterhard en blad te gebruiken als spinazie. Crithum maritimum-zeevenkel; vaste plant behorende tot de schermbloemigen. Heeft meer doden op zijn geweten dan veel giftige planten. Deze plant groeit op langs de kust, ook op de kliffen in Engeland. De plant was in Engeland zo populair dat mensen hun leven waagden.
Peltaria alliacea-knoflook mosterd; een van de weinige kruiden die zelfs in de winter groen blijven. Al heel vroeg in het voorjaar zijn de frisse knapperige blaadjes te oogsten om aan een salade toe te voegen. Na de bloei in juni verliest de plant zijn blaadjes. Terug knippen en hij groeit weer door.
Petasitis japonicus-Japans hoefblad; de bladstelen en bloemknoppen zijn zeer geliefd in de Japans keuken.
Apium nodiflorum-groot moerasscherm, of ook wel water pastinaak; groeit in het wild in Frankrijk, Spanje, Duitsland, Italië, Engeland.
Het lekkerst zijn de jonge stengels en blaadjes in het voorjaar.
Dit kruid is een van de 27 ingrediënten in de Toscaanse wilde kruidensoep: Minestrella een van oorsprong middeleeuwse soep voor de armen.
Deze plant groeit hard het liefst langs de vijver, want de plant wil veel water. De verse groene blaadjes zijn het hele jaar te oogsten.
Verder heb ik besteld: brave hendrik, Turkse broccoli, en de eetbare pyrrolizidinealkaloïde vrije smeerwortel.
Behalve de zeevenkel houden de meeste planten van een vochtige bodem. Dat gaat nog een uitdaging worden op mijn droge arme klapzand.
Stephen emigreerde in de jaren 80 uit Engeland naar Noorwegen en woont daar nog. In die tijd waren er in Noorwegen nauwelijks groenten te koop en waren Stephen en zijn vrouw als vegetariërs genoodzaakt zelf groenten te gaan verbouwen.
Inmiddels heeft hij een tuin met 2000 vaste, doorlevende groenten uit de hele wereld. Het enige criterium is dat ze het Noorse klimaat in de buurt van Trondheim (18 graden vorst is daar geen uitzondering) kunnen overleven.
Hij heeft door een salade te maken van 537 verschillende planten een wereldrecord gevestigd.
De meeste van deze vaste groenten zijn afkomstig uit de natuur en groeien daar nog. Stephen is gewoon begonnen, zoals mensen vroeger ook deden, voor het gemak, wilde planten in zijn tuin te zetten.
Ik heb inmiddels ook o.a. brandnetel, paardenbloem, wilde peen, fluitekruid, daslook, look zonder look en engelwortel in mijn tuin.
Maar ga dat aanvullen met leuke spannende soorten als Hablitzia tamnoïdes-kaukasische klim spinazie; een klimplant, zeer snelle groeier, zeer winterhard en blad te gebruiken als spinazie. Crithum maritimum-zeevenkel; vaste plant behorende tot de schermbloemigen. Heeft meer doden op zijn geweten dan veel giftige planten. Deze plant groeit op langs de kust, ook op de kliffen in Engeland. De plant was in Engeland zo populair dat mensen hun leven waagden.
Peltaria alliacea-knoflook mosterd; een van de weinige kruiden die zelfs in de winter groen blijven. Al heel vroeg in het voorjaar zijn de frisse knapperige blaadjes te oogsten om aan een salade toe te voegen. Na de bloei in juni verliest de plant zijn blaadjes. Terug knippen en hij groeit weer door.
Petasitis japonicus-Japans hoefblad; de bladstelen en bloemknoppen zijn zeer geliefd in de Japans keuken.
Apium nodiflorum-groot moerasscherm, of ook wel water pastinaak; groeit in het wild in Frankrijk, Spanje, Duitsland, Italië, Engeland.
Het lekkerst zijn de jonge stengels en blaadjes in het voorjaar.
Dit kruid is een van de 27 ingrediënten in de Toscaanse wilde kruidensoep: Minestrella een van oorsprong middeleeuwse soep voor de armen.
Deze plant groeit hard het liefst langs de vijver, want de plant wil veel water. De verse groene blaadjes zijn het hele jaar te oogsten.
Verder heb ik besteld: brave hendrik, Turkse broccoli, en de eetbare pyrrolizidinealkaloïde vrije smeerwortel.
Behalve de zeevenkel houden de meeste planten van een vochtige bodem. Dat gaat nog een uitdaging worden op mijn droge arme klapzand.
woensdag 25 maart 2015
plezier
Bij de Bruna zoek ik naar mijn verhaaltje in het aprilnummer van gezond.nu. Ik sta er in. Het verhaal is erg ingekort en even ben ik teleurgesteld dat er een belangrijk deel is weggelaten. Maar de laatste zin maakt het weer goed. "Mijn eigen plezier is nu het uitgangspunt bij alles wat ik doe".
Ik koop twee exemplaren een voor mezelf een als cadeau voor mijn moeder.
In het tijdschrift een column van Johan Bolhuis, een arts die zich specialiseerde in orthomoleculaire geneeskunde, natuurgeneeskunde en antiaging, over detoxen.
Net als ik gelooft Johan meer in "schoon" blijven dan in detoxen.
Ik kan het niet bewijzen, maar ik ben ervan overtuigd dat ik niet hoef te reinigen, want ik heb het gevoel dat ik door mijn voeding, kruidentheeën en sporten "schoon" blijf.
Ik heb ook steeds het gevoel dat ik zoveel energie heb omdat ik mijn lichaam niet belast met stoffen die energie kosten.
Nu blijkt wetenschappelijk onderzoek dit te bevestigen. Een Engelse arts, Sarah Myhill, doet indrukwekkend onderzoek bij mensen met chronische vermoeidheid. Zij ontdekte dat er bij veel vermoeide mensen sprake is van afval gekoppeld aan het DNA. Dit afval belemmert de werking van de mitochondriën en daarmee de energieproductie in de cellen.
Haar chronische vermoeidheid patiënten knappen op na chelatie, saunabezoek en een gezonder dieet.
Chelatietherapie wordt zowel in de reguliere als in de natuurgeneeskunde toegepast bij de behandeling van vergiftigingen met radioactieve elementen en zware metalen, zoals lood.
Afval en gif in je lichaam kun je niet helemaal voorkomen. Metalen raak je ook heel moeilijk weer kwijt. Via lever en nieren raak je bijvoorbeeld geen zware metalen kwijt, wel via je zweet door flink te sporten of de sauna. In de sauna kom ik nooit, maar sporten daar heb ik veel plezier in door mijn schone mitochondriën.
Ik koop twee exemplaren een voor mezelf een als cadeau voor mijn moeder.
In het tijdschrift een column van Johan Bolhuis, een arts die zich specialiseerde in orthomoleculaire geneeskunde, natuurgeneeskunde en antiaging, over detoxen.
Net als ik gelooft Johan meer in "schoon" blijven dan in detoxen.
Ik kan het niet bewijzen, maar ik ben ervan overtuigd dat ik niet hoef te reinigen, want ik heb het gevoel dat ik door mijn voeding, kruidentheeën en sporten "schoon" blijf.
Ik heb ook steeds het gevoel dat ik zoveel energie heb omdat ik mijn lichaam niet belast met stoffen die energie kosten.
Nu blijkt wetenschappelijk onderzoek dit te bevestigen. Een Engelse arts, Sarah Myhill, doet indrukwekkend onderzoek bij mensen met chronische vermoeidheid. Zij ontdekte dat er bij veel vermoeide mensen sprake is van afval gekoppeld aan het DNA. Dit afval belemmert de werking van de mitochondriën en daarmee de energieproductie in de cellen.
Haar chronische vermoeidheid patiënten knappen op na chelatie, saunabezoek en een gezonder dieet.
Chelatietherapie wordt zowel in de reguliere als in de natuurgeneeskunde toegepast bij de behandeling van vergiftigingen met radioactieve elementen en zware metalen, zoals lood.
Afval en gif in je lichaam kun je niet helemaal voorkomen. Metalen raak je ook heel moeilijk weer kwijt. Via lever en nieren raak je bijvoorbeeld geen zware metalen kwijt, wel via je zweet door flink te sporten of de sauna. In de sauna kom ik nooit, maar sporten daar heb ik veel plezier in door mijn schone mitochondriën.
zondag 22 maart 2015
doen
Ik geloof in doen. Nieuwe inzichten komen vaak niet van boven af in je hoofd vallen.
Natuurlijk moet je ook een heleboel dingen in je leven niet doen.
`Ik kom je wel helpen `: hoor ik mezelf zeggen. Ik schrik een beetje van mijn reactie. Misschien wil ze dat wel niet en durft ze geen nee te zeggen. Ben ik niet te opdringerig?
Ik ben op een bijeenkomst van Velt. Het gaat over de open dagen op 6 en 7 juni. Je kunt dan je tuin open stellen voor bezoek. Hoe ga je dat aanpakken?
Elke tuinbezitter vertelt kort haar of zijn verhaal. Ik ben op mijn plek. Heerlijk al die mensen met dezelfde passie voor groen als ik, ook al legt iedereen andere accenten. In mijn dagelijkse leven kom ik die niet tegen.
De filosoof Alain de Botton heeft een boek geschreven over interieurs en geluksbeleving. Voor een tuin geldt dit ook. Verblijven in een fijne tuin voegt ook iets toe aan je geluksbeleving. Ik kan dat niet uitleggen, maar soms is het gewoon teveel, zo gelukkig voel ik me dan als ik bezig ben in mijn tuin.
Ik denk wel eens dat ik de enige ben die dit zo sterk voelt. Verbinding voelen met `tuinmensen` is de reden voor mij om lid te worden van Velt. Als er veel mensen samen zijn met een passie voel je de energie `knetteren`.
Tijdens de bijeenkomst wordt mij duidelijk dat ik dit jaar nog niet mag meedoen aan de open dagen. Mijn tuin moet eerst `gekeurd` worden door een deskundige van Velt. Ik onderdruk mijn irritatie. (ik kan heel slecht tegen regels die ik niet begrijp)
`Ik kom je wel helpen, ik ben toch vrij op 6 en 7 juni`: roep ik als tuinjoop aangeeft dat het best lastig is om in je eentje een open dag te organiseren. Tuinjoop heeft ook een (on) kruid en eetbare tuin en heeft veel te vertellen over de geneeskracht van de planten in haar tuin.
Thuis ontdek ik dat tuinjoop een heel actieve vrouw is met een leuke website, interessante facebookpagina en ze verkoopt zaden en kruidenthee.
Gelukkig vindt tuinjoop het een goed idee dat ik kom helpen.
Na de bijeenkomst raak ik in gesprek met een vrouw met een heel grote tuin.
Ze vraagt wat aarzelend of ik een keer in haar tuin een lezing wil komen geven over kruiden een eetbare planten. Ik denk YES DOEN!
Natuurlijk moet je ook een heleboel dingen in je leven niet doen.
`Ik kom je wel helpen `: hoor ik mezelf zeggen. Ik schrik een beetje van mijn reactie. Misschien wil ze dat wel niet en durft ze geen nee te zeggen. Ben ik niet te opdringerig?
Ik ben op een bijeenkomst van Velt. Het gaat over de open dagen op 6 en 7 juni. Je kunt dan je tuin open stellen voor bezoek. Hoe ga je dat aanpakken?
Elke tuinbezitter vertelt kort haar of zijn verhaal. Ik ben op mijn plek. Heerlijk al die mensen met dezelfde passie voor groen als ik, ook al legt iedereen andere accenten. In mijn dagelijkse leven kom ik die niet tegen.
De filosoof Alain de Botton heeft een boek geschreven over interieurs en geluksbeleving. Voor een tuin geldt dit ook. Verblijven in een fijne tuin voegt ook iets toe aan je geluksbeleving. Ik kan dat niet uitleggen, maar soms is het gewoon teveel, zo gelukkig voel ik me dan als ik bezig ben in mijn tuin.
Ik denk wel eens dat ik de enige ben die dit zo sterk voelt. Verbinding voelen met `tuinmensen` is de reden voor mij om lid te worden van Velt. Als er veel mensen samen zijn met een passie voel je de energie `knetteren`.
Tijdens de bijeenkomst wordt mij duidelijk dat ik dit jaar nog niet mag meedoen aan de open dagen. Mijn tuin moet eerst `gekeurd` worden door een deskundige van Velt. Ik onderdruk mijn irritatie. (ik kan heel slecht tegen regels die ik niet begrijp)
`Ik kom je wel helpen, ik ben toch vrij op 6 en 7 juni`: roep ik als tuinjoop aangeeft dat het best lastig is om in je eentje een open dag te organiseren. Tuinjoop heeft ook een (on) kruid en eetbare tuin en heeft veel te vertellen over de geneeskracht van de planten in haar tuin.
Thuis ontdek ik dat tuinjoop een heel actieve vrouw is met een leuke website, interessante facebookpagina en ze verkoopt zaden en kruidenthee.
Gelukkig vindt tuinjoop het een goed idee dat ik kom helpen.
Na de bijeenkomst raak ik in gesprek met een vrouw met een heel grote tuin.
Ze vraagt wat aarzelend of ik een keer in haar tuin een lezing wil komen geven over kruiden een eetbare planten. Ik denk YES DOEN!
maandag 16 maart 2015
9 miljard
We moeten 9 miljard mensen voeden in 2050 wordt vaak als argument aangehaald om grootschalige landbouw en veeteelt en de daarbij horende vervuiling te verantwoorden.
Dat zegt de sla teler ook in de tegenlichtdocumentaire (15-3-2015 ) over de mogelijke onmisbaarheid van nieuwe voedseltechnologieën. Ik zie Afrikaanse landen voor me, waar kassen gebouwd zullen worden met nagebootst zonlicht om sla te verbouwen????
Maar moeten wij 9 miljard mensen voeden? En wie zijn dan wij?
Als met wij, de westerse wereld bedoeld wordt en de rest van de wereld ons als voorbeeld zou nemen en onze voedselgewoontes gaat overnemen, zou dat rampzalig zijn.
In de westerse wereld krijgt gemiddeld 1 op de 3 mensen kanker, er is een epidemie aan diabetespatiënten en hart- en vaatziekten.
Elk werelddeel, land, gebied, gemeenschap, familie, gezin zal op haar eigen manier en niveau een oplossing moeten gaan zoeken om een gezonde en duurzame landbouw en veeteelt mogelijk te maken. Voor elk werelddeel, land en gemeenschap zal de aanpak anders zijn.
De kok en schrijver Barber uit de tegenlichtdocumentaire zegt : "We moeten gaan verbouwen wat het land ons wil geven." Een tomaat is de hummer onder de groente (eigenlijk fruit) en zullen we minder moeten eten. Een tomaat kost veel mest, en heel veel water. We zullen groenten moeten gaan kiezen die ook goede stoffen weer aan de grond teruggeven zoals koolsoorten en klaver.
Volgens Barber is er en komt er geen voedselprobleem, de verdeling klopt niet.
Zestig procent van ons verbouwde voedsel (lees mais) gaat naar dieren. Terwijl dieren gras en kruiden horen te eten en kippen horen
wormpjes te pikken.
We moeten oplossingen zoeken die niet alleen goed zijn voor onze omgeving maar ook voor onszelf.
Meer aandacht voor voedseltechnologieën en zonlicht nabootsten kan wat mij betreft de oplossing niet zijn. Dit levert geen vitale voeding op. Een krop sla die in 30 dagen is gegroeid zonder zon en niet met de voetjes in de aarde is niets meer dan een plofsla.
Niet terug naar 100 jaar geleden maar wel zonlicht gebruiken om voedsel te produceren, dat is de uitdaging de komende 50 jaar.
Dat zegt de sla teler ook in de tegenlichtdocumentaire (15-3-2015 ) over de mogelijke onmisbaarheid van nieuwe voedseltechnologieën. Ik zie Afrikaanse landen voor me, waar kassen gebouwd zullen worden met nagebootst zonlicht om sla te verbouwen????
Maar moeten wij 9 miljard mensen voeden? En wie zijn dan wij?
Als met wij, de westerse wereld bedoeld wordt en de rest van de wereld ons als voorbeeld zou nemen en onze voedselgewoontes gaat overnemen, zou dat rampzalig zijn.
In de westerse wereld krijgt gemiddeld 1 op de 3 mensen kanker, er is een epidemie aan diabetespatiënten en hart- en vaatziekten.
Elk werelddeel, land, gebied, gemeenschap, familie, gezin zal op haar eigen manier en niveau een oplossing moeten gaan zoeken om een gezonde en duurzame landbouw en veeteelt mogelijk te maken. Voor elk werelddeel, land en gemeenschap zal de aanpak anders zijn.
De kok en schrijver Barber uit de tegenlichtdocumentaire zegt : "We moeten gaan verbouwen wat het land ons wil geven." Een tomaat is de hummer onder de groente (eigenlijk fruit) en zullen we minder moeten eten. Een tomaat kost veel mest, en heel veel water. We zullen groenten moeten gaan kiezen die ook goede stoffen weer aan de grond teruggeven zoals koolsoorten en klaver.
Volgens Barber is er en komt er geen voedselprobleem, de verdeling klopt niet.
Zestig procent van ons verbouwde voedsel (lees mais) gaat naar dieren. Terwijl dieren gras en kruiden horen te eten en kippen horen
We moeten oplossingen zoeken die niet alleen goed zijn voor onze omgeving maar ook voor onszelf.
Meer aandacht voor voedseltechnologieën en zonlicht nabootsten kan wat mij betreft de oplossing niet zijn. Dit levert geen vitale voeding op. Een krop sla die in 30 dagen is gegroeid zonder zon en niet met de voetjes in de aarde is niets meer dan een plofsla.
Niet terug naar 100 jaar geleden maar wel zonlicht gebruiken om voedsel te produceren, dat is de uitdaging de komende 50 jaar.
zondag 15 maart 2015
Sint-Janskruid
Alarmerend nieuws? Mensen die medicijnen gebruiken moeten oppassen met plantaardige supplementen/medicijnen. Deze fytotherapeutische medicijnen kunnen de werking van de reguliere medicijnen beïnvloeden.
Bijzonder goed nieuws, dit betekent dat fytotherapie werkt. Eigenlijk geen nieuws dus.
Omdat er in Nederland nauwelijks dwarsverbindingen zijn tussen reguliere artsen en natuurgeneeskundigen is er weinig bekend over het samengaan tussen reguliere medicijnen en fytotherapie. Het helpt ook al niet dat de fytotherapeuten, natuurgeneeskundigen, herboristen enz ook geen dwarsverbindingen hebben.
Als er minder reguliere medicijnen gebruikt kunnen worden door het gebruik van fytotherapie, lijkt mij dat een gunstige uitkomst. In Duitsland is het bijvoorbeeld gebruikelijk dat sint-janskruid ingezet wordt bij lichte(winter) depressies. In Nederland slikken een miljoen mensen anti-depressiva. Een gedeelte van deze mensen zou misschien baat kunnen hebben bij sint-janskruid.
In het artikel worden mensen met name gewaarschuwd voor sint-janskruid en dat is ook wel terecht. Bij natuurgeneeskundigen is de interactie van sint-janskruid met reguliere medicijnen wel bekend.
De Latijnse naam is Hypericum perforatum L. Door de eeuwen heen is deze plant gebruikt als geneeskrachtig en vroeger als magisch kruid.
In de late middeleeuwen ontdekte men de antidepressieve werking. Men gebruikte de plant om de zonnige kant van het leven weer te zien in de donkere maanden van het jaar. Inmiddels weten we dat de plant foto toxische verschijnselen kan veroorzaken (bruine vlekken) bij langdurige gebruik in hoge dosis, dus lijkt het ook verstandig de plant in de winter te gebruiken. (vooral bij mensen met een lichte huid)
Ik gebruik de plant vooral om prachtige rode olie te maken als basis voor mijn huidolie. (na het smeren niet meer in de zon)
De rode kleurstof, hypericine zit vooral in de bloemetjes en is al zichtbaar door de bloemen fijn te wrijven. Deze hypericine komt vrijwel nergens anders in het plantenrijk voor en komt beschikbaar door verse knoppen en bloemen 6 weken tot 2 maanden in olie te laten staan. De afgesloten pot af en toe in de zon zetten. De olie is fantastisch bij brandwonden, zonnebrand en zenuwpijnen.
Sint-janskruidthee heb ik mijn moeder aangeraden, die uit zichzelf nogal moeite heeft de zonnige kant van het leven te zien.
Hoewel de inhoudsstof hyperforine een sleutelrol speelt bij de werking tegen lichte depressies is het totale kruid door synergie effectiever dan hyperforine en hypericine alleen.
Hyperforine belemmert de heropname van neurotransmitters waardoor er meer neurotransmitters beschikbaar blijven voor prikkeloverdracht.
Sint-janskruid werkt rustgevend en zorgt voor betere slaap doordat hypericine zorgt voor een toename van het hormoon melatonine.
Bij gebruik van sint-janskruid gaat het lichaam een of meerdere enzymen maken van het cytochroom P450 enzymsysteem. Na 2 weken gebruik is dit al meetbaar. Doordat deze enzymen betrokken zijn bij de omzetting van veel geneeskrachtige stoffen in het lichaam kan dit tot interacties leiden met bepaalde geneesmiddelen. De omzetting van de geneesmiddelen gaat sneller.
Dit geldt o.a. voor bloedverdunners van het coumarinetype, bepaalde hartmedicijnen, epilepsiemiddelen, sommige astmamedicijnen. Ook een verminderde bescherming tegen zwangerschappen is mogelijk bij een laag gedoseerde anticonceptiepil.
"Ik heb altijd het gevoel gehad dat het enige probleem met de wetenschappelijke geneeskunde is dat ze niet wetenschappelijk genoeg is. De moderne geneeskunde zal eerst dan een echte wetenschap worden als artsen en patiënten hebben leren omgaan met de krachten van lichaam en geest, die werken via de helende kracht van de natuur"
Prof. Rene Dubois (ontdekker van het eerste antibioticum 1939)
Bijzonder goed nieuws, dit betekent dat fytotherapie werkt. Eigenlijk geen nieuws dus.
Omdat er in Nederland nauwelijks dwarsverbindingen zijn tussen reguliere artsen en natuurgeneeskundigen is er weinig bekend over het samengaan tussen reguliere medicijnen en fytotherapie. Het helpt ook al niet dat de fytotherapeuten, natuurgeneeskundigen, herboristen enz ook geen dwarsverbindingen hebben.
Als er minder reguliere medicijnen gebruikt kunnen worden door het gebruik van fytotherapie, lijkt mij dat een gunstige uitkomst. In Duitsland is het bijvoorbeeld gebruikelijk dat sint-janskruid ingezet wordt bij lichte(winter) depressies. In Nederland slikken een miljoen mensen anti-depressiva. Een gedeelte van deze mensen zou misschien baat kunnen hebben bij sint-janskruid.
In het artikel worden mensen met name gewaarschuwd voor sint-janskruid en dat is ook wel terecht. Bij natuurgeneeskundigen is de interactie van sint-janskruid met reguliere medicijnen wel bekend.
De Latijnse naam is Hypericum perforatum L. Door de eeuwen heen is deze plant gebruikt als geneeskrachtig en vroeger als magisch kruid.
In de late middeleeuwen ontdekte men de antidepressieve werking. Men gebruikte de plant om de zonnige kant van het leven weer te zien in de donkere maanden van het jaar. Inmiddels weten we dat de plant foto toxische verschijnselen kan veroorzaken (bruine vlekken) bij langdurige gebruik in hoge dosis, dus lijkt het ook verstandig de plant in de winter te gebruiken. (vooral bij mensen met een lichte huid)
Ik gebruik de plant vooral om prachtige rode olie te maken als basis voor mijn huidolie. (na het smeren niet meer in de zon)
De rode kleurstof, hypericine zit vooral in de bloemetjes en is al zichtbaar door de bloemen fijn te wrijven. Deze hypericine komt vrijwel nergens anders in het plantenrijk voor en komt beschikbaar door verse knoppen en bloemen 6 weken tot 2 maanden in olie te laten staan. De afgesloten pot af en toe in de zon zetten. De olie is fantastisch bij brandwonden, zonnebrand en zenuwpijnen.
Sint-janskruidthee heb ik mijn moeder aangeraden, die uit zichzelf nogal moeite heeft de zonnige kant van het leven te zien.
Hoewel de inhoudsstof hyperforine een sleutelrol speelt bij de werking tegen lichte depressies is het totale kruid door synergie effectiever dan hyperforine en hypericine alleen.
Hyperforine belemmert de heropname van neurotransmitters waardoor er meer neurotransmitters beschikbaar blijven voor prikkeloverdracht.
Sint-janskruid werkt rustgevend en zorgt voor betere slaap doordat hypericine zorgt voor een toename van het hormoon melatonine.
Bij gebruik van sint-janskruid gaat het lichaam een of meerdere enzymen maken van het cytochroom P450 enzymsysteem. Na 2 weken gebruik is dit al meetbaar. Doordat deze enzymen betrokken zijn bij de omzetting van veel geneeskrachtige stoffen in het lichaam kan dit tot interacties leiden met bepaalde geneesmiddelen. De omzetting van de geneesmiddelen gaat sneller.
Dit geldt o.a. voor bloedverdunners van het coumarinetype, bepaalde hartmedicijnen, epilepsiemiddelen, sommige astmamedicijnen. Ook een verminderde bescherming tegen zwangerschappen is mogelijk bij een laag gedoseerde anticonceptiepil.
"Ik heb altijd het gevoel gehad dat het enige probleem met de wetenschappelijke geneeskunde is dat ze niet wetenschappelijk genoeg is. De moderne geneeskunde zal eerst dan een echte wetenschap worden als artsen en patiënten hebben leren omgaan met de krachten van lichaam en geest, die werken via de helende kracht van de natuur"
Prof. Rene Dubois (ontdekker van het eerste antibioticum 1939)
Abonneren op:
Posts (Atom)