maandag 3 augustus 2015

spannend

Een col opfietsen vind ik best spannend.
Toch kan ik het niet laten.
Ik heb deze zomer ontdekt dat ik niet eerst met de auto naar boven moet en daarna met de fiets.
De berg lijkt hoger, de weg smaller en de afgronden veel steiler en dieper.
Waarom wil
ik de berg op? Het enige antwoord is: omdat die berg er is.
Om aan te geven wat er met me gebeurt tijdens het fietsen heb ik geprobeerd er een minisage van te maken.

Col de l'Iseron 2700 m
Zeventien kilometer klimmen, diepe afgronden, passerende auto's en motoren, klapband, kramp, hongerklop, opgeven.
Angst!
Onderweg, kracht doseren, drinken, ongeduld beheersen, drinken, concentreren, drinken.
Over de helft.
Nog 7 kilometer, stijgingspercentage 6%, nog 6 kilometer stijgingspercentage 7%.
Nog 2 kilometer, koud, storm, top in zicht.
Ontspannen, blij en trots.
Overwonnen, angst en berg.

1 opmerking:

  1. Wat goed Paula! Geweldig gevoel toch als je de berg hebt bedwongen. Je billen, je benen, het zweet. Maar de overwinning maakt alles weer goed. Ik heb ook fietsend kennis gemaakt met de bergen. Rondje Spanje.

    BeantwoordenVerwijderen