Ik ben in een proces

"Ik ben in een proces, wat heb ik nu nodig"; zegt Michelle Samba, muzikant en nog veel meer, bij het radioprogramma kunststof. Wat een bijzonder meisje, heel jong en dan al zo precies het pad volgen en de keuzes maken die jij op dat moment nodig hebt om te kunnen groeien. Daar ben ik pas de laatste 15 jaar mee bezig. Ongeveer 15 jaar geleden was ik op zoek naar Paula. Die was een beetje verdwenen onder moeder, echtgenoot, dochter zijn en proberen te passen in een verkeerde vissenkom. Het proces verliep met vallen en opstaan maar wel met fantastisch resultaat. Ik voel me een ander mens.  Wat heb ik veel ontdekt van mezelf. Ik vind het heerlijk om te schrijven, ik kan voor groepen praten en vind dat ook leuk, ik kan een toespraak houden uit het niets, ik kan heel ver en lang hardlopen. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn. Ik vind het heerlijk om veel mensen te ontmoeten en met mensen te praten die ik niet ken. Ik probeer brutaal en schaamteloos te zijn, voor mijn doen dan. En misschien wel het belangrijkste ik voel me thuis in Randwijk. En de vrouwen in mijn schrijfclub zijn me bijzonder dierbaar. Niet zo goed ben ik in ruimtelijk inzicht, de weg vinden, mapjes maken, gebruiksaanwijzingen lezen, streng zijn, naar de tandarts gaan....

De laatste weken had ik rust nodig. Alleen zijn om op te laden en weer te kunnen schrijven. Ik merkte dat ik wat huilerig werd en dan moet ik oppassen. Ik had veel wilde wandelingen, lezingen, lessen, de tuin waar ik maar achter aan bleef lopen. Te weinig ik tijd. Dat heb ik ingehaald de laatste 2 weken, Ik heb dagenlang geen mens gezien. Partner op vakantie, ik lekker alleen met mijn tuin en boeken lezen.  De tuin die gelukkig nooit klaar is, maar waar ik inmiddels tevreden door kan lopen. 

Ik ben in een proces naar....?  Mijn lichaam heeft ook een proces doorgemaakt. Ik ben veel fitter dan 15 jaar geleden. Mijn hoofd is helderder en ik ben lichamelijk eigenlijk nooit moe. Goede genen zeker zeggen mensen vaak om er zelf vanaf te zijn. Maar zoals ik in mijn blog van 15 juli al schreef, goede genen maken maar voor 10 tot 15 % uit hoe gezond en fit je bent. Ook lang leven wordt veel minder door erfelijkheid beïnvloedt dan door leefstijl. In de blog van 15 juli schrijf ik over het gezonder worden door blootstellen aan ontberingen. Mijn lichaam is in een proces. Ik ben benieuwd wat ik nog allemaal kan op mijn 67 ste en tot welke leeftijd ik kan hardlopen. Ik blijf sowieso zo lang mogelijk hardlopen. Alleen al om vastgelopen verhalen vlot te trekken. Als ik met een schrijfopdracht bezig ben en ik kom er niet uit, neem ik dat altijd mee tijdens het hardlopen. Tijdens het lopen komt de oplossing. Alsof er tijdens het lopen verbindingen worden gelegd die er anders niet zijn. Ik heb mezelf voorgenomen in het voorjaar een halve marathon te gaan lopen. 

Alle verouderingsprocessen hebben te maken met gebrekkige opruimprocessen in de cellen. Het DNA raakt beschadigd en wordt niet goed gerepareerd omdat de vuilnisophaaldienst in de cellen niet goed meer werkt. De communicatie tussen cellen veranderd, verouderde cellen worden niet meer opgeruimd. Door een teveel aan verouderde cellen ontstaan chronische ziekten en ouderdomsgerelateerde aandoeningen als verlies van spiermassa, stijfheid, osteoporose en atherosclerose.

Een van de meeste efficiënte methoden om veroudering te vertragen is calorierestrictie. met een calorierestrictie van 20-40% bij een voldoende hoeveelheid voedingsstoffen wordt niet alleen de levensduur verlengd maar ook het risico op ouderdomsziekten veel lager. Dus honger lijden is erg gezond maar hoe lang hou je dat vol. Over ontberingen gesproken. Intermitted fasting komt in de buurt. Regelmatig een dag niet eten of maaltijden overslaan is zeker aan te raden. 

Maar ook de secundaire inhoudsstoffen uit biologische groenten en fruit spelen een belangrijke rol. In een volgende blog meer.

resoneren

 Als ik eenmaal in de tuin aan het werk ben kom ik niet meer weg. Als ik 's ochtend op een heerlijke dag, een dag waar ik niets gepland heb, tijdens het ontbijt vage plannen maak; misschien ga ik vanmiddag nog wel even naar... een kop thee drinken of een zak potaarde kopen dan kruip ik om half zes met bemodderde kleren en vieze nagels uit de tuin. Ik kom niet meer weg. Ik begin met de tuin in te lopen. Er is altijd iets te doen. Dan begin ik al snel plannetjes te maken. Na een tijdje heb ik een heel schema in mijn hoofd. en ben ik verkocht.  

Het meest opvallend is echter dat er iets veranderd in mijn zijn als ik in de tuin ben. Er overspoelt mij een geluksgevoel en een weten dat ik nergens anders liever ben dan hier. In het tijdschrift Vruchtbare aarde dat gaat over energieplekken en leylijnen, lees ik over resoneren met de natuur ."Door in de natuur te zijn gaan we ermee resoneren. Op energieplekken van de aarde wordt dat effect van de natuur nog eens versterkt met een factor X. Maar je kunt ook zelf energie aan plek toevoegen door er te zijn en te aanbidden". Is dat wat ik zonder het te weten bereikt heb in mijn tuin? De eerste jaren had ik dat gevoel niet in de tuin. Maar na jaren lang ploeteren en vooral de laatste jaren veel nadenken en aandachtig wel of niet ingrijpen zouden ervoor gezorgd kunnen hebben dat ik nu resoneer met mijn tuin. En dat voelt fantastisch. Alleen als ik ergens heen wil moet ik stevige afspraken maken en niet eerst een klusje doen in de tuin. 

geschenk

Waarom blijft de medische wereld zoeken naar een oorzaak van overgewicht?  Er zijn mensen waarbij het honger en verzadigingsmechanisme niet goed werkt. Mensen met overgewicht blijken daar vaker aan te lijden dan slanke mensen. Maar zijn ze daardoor dik geworden of is het mechanisme verandert doordat ze overgewicht hebben? Het zou best kunnen dat het voor sommige mensen moeilijker is om slank te blijven dan voor anderen, Toch lijkt mij blijven zoeken naar de oorzaak niet zinvol. Het gaat tenslotte om het gedrag; wat en hoeveel stop je in je mond. Je kunt ook met je hoofd eten als je van je maag geen seintje krijgt. "Dat doet toch iedereen" zegt een vriendin. Iedereen eet met het hoofd of je nou teveel of te weinig eet. Misschien is dat wel zo. Zeker sinds we zoveel keuze hebben en niet meer alleen zijn aangewezen op wat we toevallig konden vinden in de natuur, moet je wel je verstand gebruiken. Jammer dat het onderzoeks geld niet gestopt wordt in het zoeken naar een oplossing. Hoe kun je mensen het beste helpen die worstelen met overgewicht. 

Een goed begin zou zijn mensen te vertellen over hoe genen werken. Er zijn uitzonderingen maar in tegenstelling tot wat veel mensen denken heeft bijna iedereen goede genen. Je leefstijl bepaald veel meer je gezondheid dan je genen. Ik haast me te vermelden dat er mensen zijn die pech hebben met hun genen. Maar de meeste mensen hebben prima genen. Het ligt er aan wat je er mee doet. Als je tot op hoge leeftijd gezond en fit wil blijven met je er veel mee doen. Tijdens een les aan verpleegkundigen probeer ik duidelijk te maken dat we vanuit onze oergenen geneigd zijn te zoeken naar comfort maar dat we gezonder worden van ontberingen. De ogen van de verpleegkundigen worden groot. Ontberingen? Ja tegenwind moeten we hebben. Keihard trappen tegen de wind in. Minder eten, af en toe eens een maaltijd overslaan. Huis niet te warm. Kou opzoeken. Die ontberingen dat ging vroeger vanzelf, nu moeten we het opzoeken. Dat is lastig, gewoontes veranderen is sowieso lastig, dan moeten teruggrijpen op discipline. En als de beloning groot genoeg is dan kan het zijn dat het lukt. 

Ik ben terughoudend om over mijn ervaringen te vertellen, ongevraagd advies werkt niet en is irritant. Maar wat is het fijn om fit en veerkrachtig te zijn en ik kan inmiddels enorm genieten van afzien. 

Of zou het toch een goed idee zijn om jezelf als voorbeeld te nemen en te vertellen over je ervaringen. De volgende uitspraak, ik dacht van Couperus, zorgt ervoor dat ik er toch nog eens over na ga denken:

"Het mooiste geschenk dat je kan geven is het voorbeeld van je eigen leven"

Vier de zomer

Met wind mee kom ik terugfietsen uit Maurik. Ik was uitgenodigd door Pauline en Laurens om een wildpluk wandeling te begeleiden in de Fruittuin. De hele weg naar huis word ik begeleid door prachtige dreigende luchten. Af en toe haal ik wel 25 km per uur, zo hard waait het. Als ik de sleutel omdraai van mijn fietsenschuur begint het hard te regenen. Dat heb ik vaker. Is dat een teken dat ik een geluksvogel ben?  Is er iemand die de bui vast houdt tot ik thuis ben of kan ik goed timen. Als ik een kwartier later was vertrokken uit Maurik was ik in Opheusden overvallen door de bui. Vaak genoeg regen ik wel nat. Het geeft een goed gevoel, net op tijd voor de bui binnen zijn. 

De zomer, daar heb ik naar uitgekeken. De uittocht is begonnen. Ik zie de mensen een voor een vertrekken. Dat betekent dat het stiller en leger wordt. Dat betekent dat ik eindelijk tijd heb voor de tuin. Bij het ontbijt verheug ik mij op een lege dag. Eindelijk ook tijd om een uurtje in de hangmat te dutten met een tak in de buurt om de hangmat in beweging te zetten. Terwijl ik in de hangmat lig, zoemt er een zweefvlieg die op mijn ooghoogte in de lucht blijft hangen. 

De zomer dat is vazen vullen met bloemen. Bloemen die bezweken zijn onder de regendruppels of die over het pad hangen pluk ik af en krijgen een tweede leven in dit gevulde vazen op diverse plekken in huis en buiten. 

De zomer dat is eindelijk rijpe tomaten. Ik ben zo benieuwd naar alle verschillende soorten die ik heb gezaaid. Ik heb een stuk of 6 courgetteplanten, die zijn bij mij altijd heel pietluttig. Ik maar zoeken naar wat er nu weer is. Te warm, te koud, te droog, te nat. Ik weet het niet, ze doen het nog niet goed. Soms krijgen ze ineens zin en heb ik heel veel courgettes. Komkommer doet het dit jaar wel goed. Eind van de week kan ik boontjes eten. De knoflook is een succes dit jaar. Vooral de olifantenknoflook is geweldig. 

De zomer dat is veel kruiden oogsten voor kruidenthee. De Turkse drakekop heeft samen met mij de strijd gewonnen tegen de slakken. Japanse wijnbes en bramen zijn er dit jaar overvloedig en de bramen zijn heel groot. 

De zomer dat is fluitende vogels, zoemende insecten , bloemen in allerlei kleuren en ritselende ratelpopulier doen mij vergeten wat ik nog allemaal moet en laten mij stilstaan in verwondering.

Mijn boek

In de boekwinkel kijk ik altijd bij de afdeling natuur Er wordt tegenwoordig veel geschreven over natuur, bomen, insecten in en om het huis. Gelukkig maar. Dat betekent dat veel mensen zich bezighouden met wat ons omringt en verwonderd. Bij sommige titels gaat het kriebelen, Ik voel een bepaalde onrust. Ik wil eigenlijk snel naar huis om te gaan schrijven. Bijvoorbeeld bij boeken met titels als: : "Een jaar in de tuin van Sonja".  Best een leuke titel voor een boek. Ik heb het gevoel dat hoe langer ik wacht met mijn boek, des te meer er al geschreven is. Wat betekent dat voor mijn boek?  Misschien is het wel overbodig tegen de tijd dat het eindelijk een keer af. Maar ik wil heel graag een boek schrijven, ik heb zoveel te vertellen.

Ik heb veel te vertellen over mijn tuin, die nu op haar mooist is met o.a. volop duizendblad, wilde peen, sint-janskruid, moerasspirea, dropplant, wild kattenkruid, bloeiend peperkruid en allerlei fruitsoorten. De tuin die mij telkens weer verrast. De tuin die mij heeft leren kijken en luisteren en zelf voor oplossingen zorgt. De tuin die mij gezond en fit houdt door de kruiden die ik dagelijks gebruik. De tuin waar ik dagelijks kruiden pluk om te drogen voor kruidenthee. De tuin waar ik zielsgelukkig van wordt. Mijn tuin die mij zoveel werk bezorgd dat ik geen tijd heb om te schrijven.