Enige tijd geleden was het dag van de democratie in Randwijk. Sinds kort woont er een jonge vrouw in Randwijk die ik vooral ken als kaartjesknipster op de pont. Ze is ook kunstenares en huurt een atelier in Randwijk. In de coronatijd is ze lezingen gaan bijwonen aan de universiteit in Nijmegen. Een van de lezingen behandelde de commune van Parijs. Dat heeft de kunstenares geïnspireerd om een dag in Randwijk te organiseren om samen met de docent, studenten van de universiteit Nijmegen en inwoners van Randwijk mooie en leuke ideeën te bedenken voor de openbare ruimte in Randwijk. In de ochtend komen we bij elkaar in Randwijkshof voor een korte uitleg van de dag. Er komt een rondleiding door het dorp met uitleg door twee dorpsbewoners die al hun hele leven in Randwijk wonen, 55 en 62 jaar. In de middag worden de ideeën uitgewerkt en gepresenteerd. We beginnen de ochtend met een voorstelrondje waarbij je moet vertellen wie je bent en wat je van de dag verwacht. Ik ben al snel aan de beurt en hoor mezelf zeggen: :"ik ben .. en ik ben alvast begonnen in de achtertuin. Ik heb een democratische tuin. In mijn tuin zijn planten en dieren en wat zij willen en nodig hebben belangrijker dan wat ik voor ogen heb".
Tijdens de wandeling spreken diverse studenten en dorpsbewoners me aan op de democratische tuin. Uit de reacties kan ik opmaken dat ik iets bijzonders gezegd heb. Dat is best leuk, maar ook verdrietig. We zouden ons meer bewust moeten zijn van de impact van onze manier van leven op alle leven op aarde. Een democratie voor alle levende wezens. Soms moeten er moeilijke keuzes gemaakt worden. Vandaag lees ik in de krant een verhaal over stuwdammen. Massaal aangelegd om riviertjes in te dammen en tegelijkertijd groene stroom. Nu moeten de dammen weer weg omdat de zalm niet kan migreren. Wat gaat er gebeuren in de stroomgebieden van de voormalig ingedamde riviertjes. De zalm komt terug maar dorpen komen onder water te staan. Wij mensen zijn altijd uitgegaan van onszelf. Natuurlijk zijn wij en onze droge voeten belangrijker dan een vis. Misschien is dat wel een verkeerd uitgangspunt. We moeten beter ons best doen om oplossingen te zoeken die recht doen aan alle levende wezens.
