Gisterenochtend weer, een sinds 4 jaar terugkerende bijeenkomst met de van "niets naar iets groep". Elk jaar bezoeken we een van de deelnemers. De van "niets naar iets" groep is een initiatief van Dirk uit Zetten, in samenwerking met het Gelders landschap. Dirk is 40 jaar geleden tegen alle trends in begonnen met een experiment. Wat gebeurt er met een hectare grond als ik probeer hier een divers stuk natuur van te maken. Dirk heeft alles bijgehouden in al die jaren en daarmee iets neergezet van onschatbare waarde. Dat Dirk begonnen is met contact te zoeken met meer mensen die bezig zijn van "niets iets" (in samenwerking met de natuur) te maken, daar ben ik hem heel dankbaar voor. De van "niets naar iets" groep zijn hele positieve mensen. Ze zijn bezig met herstellen van schade. Schade die ontstaan is en ontstaat door onze manier van leven. Iedere deelnemer van de groep heeft zijn of haar speerpunten en samen leren we van elkaar. Samen geloof ik weer in een beter en mooier Nederland. Een Nederland waar een boer weer boer kan zijn, geen fabriekseigenaar en fatsoenlijk betaald wordt voor een prachtig biologisch product. Een Nederland waar planten en dieren net zo belangrijk zijn als mensen. Van de deelnemers hoor ik over mooie initiatieven in samenwerking met boeren. Iets van mijn wanhoop van de laatste weken verdwijnt. Mijn wanhoop over de ellende van boeren. We kunnen boeren niet de schuld geven en zelf blijven leven zoals we doen. Ik hoorde op de radio dat de biologische boeren hun iets duurdere producten vaak tegen gewone prijzen moeten verkopen omdat er te weinig vraag is?
Een paar mensen uit de groep kopen stukje grond en gaan aan de slag met "het maken van Natuur". Het scheppen van de voorwaarden, zodat natuur kan ontstaan. Van een andere deelnemer hoor ik dat er veel mensen op zoek zijn naar stukken grond om "natuur te scheppen". Net als ik starten deze mensen vanuit een andere positie dan boeren. We hoeven er niet van te leven en kunnen naar hartenlust uitzoeken wat de natuur wil en doet. Maar deze kleine oases in de groene woestijn helpen voor de biodiversiteit.
Gisteren kregen we een rondleiding in de park. Een pocketpark in park Lingezegen waar een groep vrijwilligers begonnen is met een voedselbos. Het is een interessant experiment omdat ze op hele slechte grond begonnen zijn en zo min mogelijk willen ingrijpen. De natuur moet het zelf gaan oplossen om de bodem te verbeteren. Dit heeft een lange adem nodig. Dit is het zevende jaar en nu beginnen de bomen te groeien. Op sommige plaatsen is het nog steeds kwarren.
Een ander deelnemer weet veel van vogels. Hij vertelt dat er vlak bij mij een kwartelkoning in de uiterwaarden zit. Het geluid lijkt op een kammetje dat je over de tafel schuurt? Ik kon me er nog niets bij voorstellen. Maar vanmorgen werd ik vroeg even wakker en ik denk dat ik de kwartelkoning gehoord heb. Ik sla alle nieuws in de krant vanmorgen over en lees het verhaal van de natuur inclusieve boer. Uit onderzoek blijkt 60 tot 70% van de boeren willen naar een duurzamer systeem. Hoe dat gerealiseerd moet worden zal iedereen weer anders over denken.
Laten wij, de consument in ieder geval kiezen voor biologische producten, bij voorkeur rechtstreeks van de boer.
Niet alleen voor onze eigen gezondheid maar ook voor de natuur.
