Voeding voor het oog

Mijn opa had een hekel aan zoet. Ik heb hem nooit iets zoets zien eten. Hij was dol op vet, speklappen, kaantjes enz. Hij is gestorven toe hij 96 was. Nooit een bril gehad en tot op het laatst gefietst.
Ik ben 61 en tot nu toe red ik me nog prima zonder leesbril. Ik heb al -1/2 en -1/4 sinds ik 15 jaar ben en draag alleen als in het donker auto moet rijden een bril. Veel mensen gooien het op goede genen. Maar dat is niet de enige reden denk ik. Voeding speelt een belangrijke rol bij het gezond houden van de ogen.
Er zijn een aantal oorzaken aan te wijzen voor verslechterende ogen, die misschien wel een grotere rol spelen dan ouder worden.
Chung-Jung Chi een onderzoeker bij een groot onderzoekscentrum voor voeding en veroudering ontdekte dat een verslechterend gezichtsvermogen meer te maken heeft met voeding dan met leeftijd. Hij onderzocht de gegevens van 20.000 vrouwelijke verpleegkundigen en met name degene die staar, diabetische retinopathie of leeftijdsgebonden maculadegeneratie kregen. Ze hadden een ding met elkaar gemeen: een dieet met veel bewerkte koolhydraten en suikers. Degene met de meeste koolhydraten hadden een 2 en half keer grotere kans op een troebele ooglens dan degene die de minste koolhydraten aten.
Australisch onderzoek bevestigde Chi's bevindingen. Dit onderzoek laat ook zien dat ook het soort koolhydraten dat je eet verschil maakt . Zelfs bij niet diabetici kan staar in ieder geval deels ontstaan door glucose intolerantie en insulineresistentie. Hoge bloedsuikers leiden tot glycering: hierbij binden suikers aan oog eiwit.
Net als bij de oren zorgen stoffen als vitamine C, vitamine A, vitamine E, vitamine B2, selenium, zink en carotenoïden voor het beperken van de schade van vrije radicalen, die via lichtstralen op de ooglens komen.
Een belangrijke rol is weggelegd voor met name luteïne, een carotenoïde dat beschermt tegen vrije radicalen en in grote hoeveelheden in de macula van het netvlies voorkomt. Het is aan te raden te zorgen voor een ruime inname van carotenoïden, zoals luteïne, maar ook zeaxantine en astaxanthine, door veel groeten en fruit te eten, aangevuld met noten en af en toe vette vis. Astaxanthine wordt gemaakt door algen en kan geslikt worden in de vorm van een supplement.
Dus wortelen zijn echt goed voor de ogen.

ook de oren

Heel vaak hoor ik mensen van mijn leeftijd (61) berustend zogenaamde ouderdoms kwaaltjes accepteren. Ach ja dat hoort bij de leeftijd. Veel mensen van mijn leeftijd tobben al met hun gehoor en hebben al een gehoorapparaat. Ik vermoedde altijd al dat er een relatie moest zijn tussen leefstijl en het gehoor. Ik heb er nooit iets over geschreven omdat ik er niets over kon vinden. Vandaag lees ik in de krant dat er een pil bij de Etos ligt om gehoorschade te voorkomen. In de pil zitten hoge concentraties magnesium, vitamine E, vitamine A en  C. Het gehoor verslechtert namelijk door een biologische oorzaak. De zogenaamde haarcellen in je oren maken bij lawaai vrije radicalen aan en die giftige stoffen vernietigen gehoorcellen. Dit zorgt voor blijvende gehoorschade.
De pil is vooral bedoeld voor jongeren die naar een festival of feest gaan en de pil preventief kunnen slikken om gehoorschade te voorkomen, doordat de vitaminen de vrije radicalen opruimen.
Voor mij is dit een bevestiging van wat ik altijd al dacht. Als je super goed voor je lichaam zorgt, heel veel biologische groenten en fruit eet en veel beweegt, zorg je ervoor dat je lichaam zoveel mogelijk vrije radicalen opruimen kan. Dat dit ook goed is voor je oren heb ik altijd vermoed. Maar het lijkt erop dat het nu ook wetenschappelijk is aangetoond.

Discipline?

Discipline heeft volgens het woordenboek twee betekenissen. Ten eerste is het een karaktereigenschap, waarbij iemand doet wat van haar verwacht wordt. Ten tweede is het een vakgebied. Een persoon met discipline doet wat van haar verwacht wordt en volgt goed regels op.
Honger lijden? Met verschrikte ogen en ontzet kijken een aantal ietwat gezette dames van mijn leeftijd me aan. Ik ben op een verjaardag.
Er zijn mensen die me kennen van de cursus die ik geef: "De helende natuur". Zonder dat ik het wil komen er vragen over mijn in de ogen van sommige mensen ietwat spartaanse leefwijze. Zo ervaar ik het zelf overigens helemaal niet.
Mensen willen heel graag weten hoe ik fit blijf. Maar als ik vertel wat ik er voor doe, is er ontzetting.
Ik moet hard werken en er veel voor laten om gezond en slank te blijven. Bij andere mensen gaat dat misschien makkelijker. Ik zorg voor voldoende beweging elke dag, ik eet altijd wat minder dan ik op kan, nooit tussen de maaltijden door en ik heb suiker geschrapt uit mijn menu. Wat suiker betreft maak ik geen uitzondering, nooit.
Is het discipline: vraagt een van de vrouwen ontzet. Hoewel ik dat bevestig, blijf ik twijfelen over het woord discipline. Ik ben totaal niet gedisciplineerd. Ik hou me niet bezig met wat anderen van me verwachten en als er regels zijn waar ik het nut niet van in zie word ik opstandig.
Maar ik ben erg goed in dingen doen die ik me voorgenomen heb. Ik verzin niet graag uitvluchten om iets niet te doen wat ik graag wil doen.
Iedereen is vrij haar eigen levensproject uit te kiezen en uit te werken. Een van mijn projecten is de fitheid en gezondheid van mijn lichaam. Ziekte kun je niet altijd voorkomen maar ik wil er alles aan gedaan hebben. Je kunt afstand doen van de verhalen die je over jezelf vertelt. Je kunt kiezen wat je wel wil zijn. Ik wil graag slank en fit zijn. Het voelt heerlijk.
Ik heb er veel voor over, maar wel elke avond een heerlijk glas wijn en ook wel eens twee!

bos als medicijn

Ik heb nooit begrepen wat er met me gebeurde. Maar dat ik voorgoed veranderd ben door 2 maal per dag een uur met de hond in het bos te gaan wandelen, zo'n 15 jaar geleden, is voor mij zeker.
Misschien is het mede te danken aan het effect van de phytonciden. Phytonciden zijn etherische oliën die afgescheiden worden door blad, schors en wortel van bomen.
Tijdens het wandelen in een bos ademen we deze stoffen in.
Qing Li is voorzitter van de society of Forest medicine in Japan. Hij is geïnteresseerd in het effect van de natuur op ons immuunsysteem. Het is aangetoond dat mensen die in de buurt van bossen wonen minder vaak ziek zijn. Dat wandelen in het bos ons cortisol in het bloed verlaagd en daarmee zorgt voor minder stress is al aangetoond.
Qing Li heeft onderzocht wat het bos doet met onze NK (natural killer) cellen. NK cellen zijn witte bloedlichaampjes die zelf destructieve berichten sturen naar kankercellen en naar door virussen geïnfecteerde cellen. Stress, ouder worden en pesticiden kunnen zorgen voor een vermindering van de NK cellen.
Een onderzoeksgroep doet 3 dagen een ochtend- en een middagwandeling in het bos. De NK cellen zijn na 3 dagen met 40% toegenomen. Een maand later nog met 15 %.
Ook alleen het verstuiven van de etherische olie in een kamer blijkt voor een toename van de NK cellen te zorgen met 20%. Voor dit onderzoek werd de etherische olie van de Hinoki cypres gebruikt.
Leuk duitse documentaire over het helende bos "therapie unter tannen"
http://www.3sat.de/mediathek/?mode=play&obj=66178

Stilte

Ik ben verslaafd aan stilte. Lastig in Nederland.
Maar gelukkig is het in mijn huis heel stil, hoewel ik ook graag radio 1 op de achtergrond aan heb of klassiek muziek.
Ik denk dat gebrek aan stilte het nieuwe roken wordt. Eerst hadden we zitten of te weinig beweging als het nieuwe roken, dat wordt over een tijdje het gebrek aan stilte.
Veel moeilijker op te lossen dan te weinig beweging en roken. Met roken kun je stoppen en bewegen kun je zelf voor zorgen. Hoe los je het gebrek aan stilte op?
In het weekend had ik vrienden op de fiets uit Rotterdam. De twee vrouwen fietsten een aantal dagen door de het rivierenland en waren lyrisch over de rust in mijn omgeving. Een van de vrouwen vertelt geëmotioneerd dat haar limiet bereikt is. In haar huis is er al twee jaar lawaai van werken aan een fundering. In haar volkstuin komt ze ook nog weinig vanwege klussende buurmannen, treinrails en festivals. Ik kan nergens heel vertelt ze wanhopig.
Als we met onze kinderen op vakantie gingen met de auto mochten we om de beurt een verzoek cd afspelen. Dat was de tijd van de cd's van Paul de leeuw,  heel erg leuk en ze doen me nog steeds aan onze fantastische vakanties denken, maar ik vroeg altijd een cd met stilte. Doe niet zo flauw mama. Helaas bestaat dat niet, stilte die je af kunt spelen om alle lawaai te overstemmen. De stilte in de natuur heeft voor mij de grootste waarde, daar voel ik me het meest thuis. Natuurgeluiden zijn ook nooit lawaai. De enorme populieren achter in de tuin geven een heerlijk oorverdovend lawaai bij veel wind. De kikkers in warme zomernachten. Hoort allemaal bij stilte voor mij.
Toch kun je stilte ervaren ook als het niet stil is. Als ik heel geconcentreerd in de tuin aan het werk ben, kan ik enorm schrikken als er plotseling iemand voor mijn neus staat. dan heb ik niets gehoord, geen auto, geen bel.
Erling Kagge heeft een boek geschreven over stilte; jezelf staand houden in een wereld vol lawaai.
Als hij zich niet aan de wereld kan onttrekken door te wandelen, klimmen of zeilen, probeert hij de wereld buiten te sluiten. Het kostte tijd om dat te leren. Voor hem betekende dat een eenzame tocht over de Zuidpool van 50 dagen. Hij schrijft dat je de stilte overal kunt vinden. Je moet leren je terug te trekken, je eigen pad te volgen en op zoek gaan naar je eigen Zuidpool.

Hoop

Het is zaterdagochtend 24 juni ongeveer 9 uur. Mijn vrienden op de fiets-gasten zijn net vertrokken.
Over een uur staat er een groep mensen in de tuin. Als laatste bijeenkomst van mijn cursus "De helende natuur", geef ik een rondleiding in de tuin. Wat ga ik vertellen?
Ik wil niet alleen iets vertellen over de geneeskrachtige planten, eetbare planten en theekruiden die ik in de tuin geplant heb, maar ook over mijn ideeën en gedachten over mijn stukje grond.
Ik lees, zoals elke zaterdagochtend het financieel dagblad. In de bijlage een fantastisch verhaal over een Braziliaanse fotograaf Sebastiaan Salgado. Salgado heeft 10 jaar de wereld over gereisd op zoek naar landschappen, dieren en mensen die nog onaangetast de door de "beschaving" leven. De "beschaving" waarmee de mens zijn eigen leefomgeving vernietigt.
Salgado is zelf geboren in het "paradijs". Zijn vaders landerijen bestonden uit dicht beboste heuvels, watervallen en dieren. Hij verlaat het paradijs om te gaan studeren. Vele jaren later keert hij terug. De boerderij van zijn ouders verlaten en doods. De bomen zijn gerooid en de watervallen en vogels verdwenen.
Met zijn vrouw besluit hij zeshonderd hectare te gaan her beplanten, tweeën miljoen boompjes, honderdvijftig verschillende soorten. Het duurde 10 jaar, het oerwoud was terug.
Dan weet ik het. Hoop. Dat is wat ik ga vertellen. Dat was ook wat ik voelde toen ik hier twee jaar geleden kwam wonen. Er is hoop voor deze mishandelde grond. Ik tuinier op in principe vruchtbare kleigrond. Als ik een spade in de grond stak, geen enkele pier en keiharde grond. Ik had het gevoel dat ik hier moest komen om dit stukje kale grond weer te laten fladderen, zoemen en krioelen van leven.
We zijn bomen (60) en struiken (200 m) gaan planten en heel veel planten.
Na twee jaar zijn er al veel vogels, vlinders, bijen en onder de grond begint het ook al te leven.
Hoop. Salgado brengt een boodschap van hoop. er is nog zoveel prachtigs over van onze planeet.
Hij laat na zijn dood het bos achter van zijn jeugd. De vernietiging van de aarde is niet onomkeerbaar, maar we moeten wel allemaal zelf iets doen.

Ja zeggen

Kun je wel nee zeggen, vraagt een cursist?
Er staan 3 schattige meisjes bij de voordeur. Ze komen stroopwafels verkopen. Ik eet geen stroopwafels en het doel spreekt me ook niet zo aan, maar de meisjes wonen bij mij in de straat, dus ik koop een pakje stroopwafels.
Kan ik wel nee zeggen? De hele week denk ik al na over deze vraag.
Vanmorgen lees ik in de bijlage van dat fantastische inspirerende financieel dagblad een stukje van Harry Starren. Harry Starren is schrijver en spreker en geeft wekelijks een lesje in onorthodox denken. Hij schrijft deze week over Hans Becker, voormalig directeur van de zorginstellingen van Humanitas, die als eerste de Ja-cultuur noemde. Als medewerkers een voorstel doen zei hij: "ja". Maar dan moet je het wel zelf doen. Een uitgebreid artikel over deze ja-cultuur heeft een aantal jaren geleden in het financieel dagblad gestaan. Ik spel deze krant op zaterdagochtend en elke week haal ik wel iets uit wat me inspireert. Ik denk dat het toen begonnen is. Ik ga eens wat minder twijfelen en wat vaker volmondig Ja zeggen. Dat heeft me veel goeds gebracht. Ik heb zoveel ontdekt over mezelf.
Sinds ik besloten heb om meestal en op veel dingen, ja te zeggen, kan ik veel beter nee zeggen.
Je gaat ontdekken wat echt belangrijk is in het leven, waar je gelukkig van wordt.

voorbeeld

Vergadering bij mij thuis van Velt Nijmegen en omstreken met Wil van Velt Nederland.
Na de vergadering lopen we een rondje door de tuin. Duidelijk te zien is dat de buurman naast mij de randen van zijn tuin heeft bespoten met round-up.
Wil vraagt of ik de buurman daar op aangesproken heb. Nee, dat heb ik niet. Ik heb een enorme hekel aan mensen zeggen wat ze wel of niet moeten doen. Ook in mijn lezingen en cursussen doe ik dat niet. Ik vertel wat ik doe en waarom en wat voor voordelen dat voor mij oplevert. Wat mensen er mee doen is aan hen. Ik geloof in goede voorbeelden.
Toen ik in Randwijk kwam wonen zei mijn buurman aan de overkant, spuiten daar kom je niet onderuit, daar ontkom je niet aan. Inmiddels komt hij zich verontschuldigen en mij waarschuwen als hij gaat spuiten en geeft hij aan dat hij het liever niet wil. Daar ben ik al heel blij mee.
De mensen in mijn nieuwe woonomgeving zijn erg nieuwsgierig naar wat ik allemaal doe in mijn tuin. Ik krijg veel positieve reacties. Mensen in de straat komen zalfjes halen en ik krijg veel aanvragen voor lezingen.
Ik ben geen wereldverbeteraar, wil ik ook niet zijn, maar ik vind het wel leuk als mensen geraakt worden door wat ik doe en misschien gaan nadenken over hoe het anders kan. Ieder op zijn en haar eigen manier.

Het kan dus wel!

Mijn lief is in juni 2013 gedotterd. In mijn blogs in het voorjaar in 2013 heb ik geschreven over zijn problemen met de medicijnen die hij meekreeg. Zes verschillende soorten, wat al snel resulteerde in eczeem, neerslachtigheid, bloeden op allerlei plaatsen en uiteindelijk longontsteking in het najaar. Toen was het genoeg, de medicijnen terug gebracht naar de apotheek en uitgezocht wat hij daarvoor in de plaats zou kunnen nemen. Dat moet je zelf uitzoeken, want waar kun je terecht. Op dit moment is er in Nederland èèn cardioloog die kritisch kijkt naar de voorgeschreven protocollen en vooral kritisch ten aanzien van de statines (cholesterolverlagers). Dat is Remco Kuipers.
Na twee weken zeer intensief zoeken op internet en in boeken, ben ik tot de conclusie gekomen dat hij (en ik ook) Q10  (3 x 100mg), vitamine K, visolie, meidoorn en ginkgo extracten moest gaan slikken. Later hebben we nog rode rijst gistextract toegevoegd.
Verder natuurlijk veel groenten eten en bewegen. Ja dat hebben we al die jaren zeer plichtsgetrouw gedaan. We voelen ons er prima bij en werden en zijn bijzonder fit.
Al snel had ik mijn oude optimistische partner terug. Hij merkt het zelf niet zo, maar het verschil was heel erg groot. Ook is hij niet meer ziek geweest. (statines verslechteren je weerstand door de T-helper cellen uit te schakelen)
Omdat hij sinds een half jaar het idee had dat de klachten van 2013 terug kwamen is er twee weken geleden een vaat onderzoek geweest met het idee dat hij weer gedotterd zou moeten worden. Zijn vaten en hart bleken prima in orde!
Ook zonder reguliere medicijnen kunnen je vaten schoon blijven. Ondanks dat mijn lief het hele verhaal over de problemen met de statines heeft verteld, meent de cardiologe dat de dosis statines verhoogd moet worden. Terwijl hij de afgelopen jaren helemaal geen reguliere medicijnen heeft geslikt met goed resultaat.
Zijn cholesterol is weliswaar licht verhoogd, maar de meningen zijn nog erg verdeeld over hoe slecht dit eigenlijk is. Het lijkt me goed om gewoon door te gaan met de zogenaamde alternatieve middelen. Maar mijn lief moet zelf beslissen wat hij wil.

E-nummers

Als er in mijn ogen domme dingen worden gezegd over voeding en gezondheid op TV kan ik me enorm opwinden. Ik schaam me er wel een beetje voor maar ik roep tegen de TV.
Bij Pauw vertelt Rosanne Hertzenberger dat kant en klaar voedsel en maaltijden in plastic, net zo gezond zijn als zelf gekookt voedsel. Er zit voldoende groente in, weinig vet en misschien iets teveel zout, maar daar wordt aan gewerkt volgens Rosanne. Ja de industrie is heel goed bezig.
Rosanne haalt uit naar de "foodies"die in haar ogen extreem bezig zijn. Ik zie geen verschil tussen Rosanne en de zogenaamde foodies. Beide houden zich bezig met extremen. De foodies overdrijven soms met veganistische, glutenvrije menu's en Rosanne houdt niet van koken en sust haar geweten met de wetenschap dat veel E-nummers volkomen onschuldig zijn.
Suiker, vet en alcohol zijn in veel gevallen schadelijker voor de gezondheid dan de meest E-nummers. Maar dat is toch geen argument om kant en klaar maaltijden aan te prijzen.
Volgens het World Cancer Research Fund, het grootste Britse onafhankelijke instituut voor kankeronderzoek, wordt minstens 40% van de kanker veroorzaakt door voedingsfactoren. Als je weet dat bij natuurvolken kanker niet bestaat en bij mensen die in samenlevingen wonen met een oorspronkelijke eetgewoonten heel weinig voorkomt, kun je kanker wel een beschavingsziekte noemen waarbij voeding een belangrijke rol speelt.
Welke voedingsfactoren worden o.a. met name genoemd ter preventie van met name kanker: biologische groenten en fruit, noten en zaden, vette vis, koudgeperst ongehard vet, volle granen en kruiden. Willen we ons echt beschermen tegen ziektes zullen we minimaal 400 gram groenten per dag moeten eten. Zou een kant en klaar maaltijd zoveel groente bevatten? Dat Rosanne geen tijd wil besteden aan eten klaar maken is prima, maar jammer dat ze op Tv een oproep doet voor kant en klaar maaltijden.
Heb ik het nog niet over al de plastic verpakkingen gehad.

De natuur, dat ben ik

Voorafgaand aan de verkiezingen heb ik veel gediscussieerd.  Mensen die mij kennen weten dat ik, eigenlijk mijn hele leven al, milieu bewust leef. e partij waar ik op wild stemmen, staat niet bekend als een milieu vriendelijke partij. Dat riep vraagtekens en verbazing op. Maar het milieu dat ben ik zelf. Ik ben al op mijn zeventiende gestopt met vlees eten. Ik heb pas toen ik 28 was mijn rijbewijs gehaald omdat ik autorijden te milieu vervuilend vond. Ik hou eigenlijk erg van autorijden maar ik doe het heel weinig. Alleen als ik alle andere mogelijkheden overwogen heb. Onze kinderen moesten altijd fietsen naar school, ook als het regende. Ik doe tot ongeveer 20 tot 25 km alles zoveel mogelijk op de fiets. Ik hou niet van vliegen en probeer milieubewust boodschappen te doen.
Toch heb ik op een partij gestemd, die niet het milieu als belangrijkste standpunt uitdraagt.
Milieu is voor mij een kwestie van keuzes maken, van gedrag. Ik ken mensen die groen links stemmen en met de auto naar de huisarts gaan als het regent.(300 m)
Natuurlijk kan het goed zijn als de overheid maatregelingen neemt om milieubewust gedrag te stimuleren. Toch geloof ik dat we als individu meer kunnen bereiken. Alles wat je doet en iedere keuze die je maakt heeft invloed.
In het duurzaamheidscafé in Nijmegen, was een van de sprekers prinses Irene. Zij benadrukte het belang van een persoonlijke band met de natuur. En dat zijn planten, dieren, mensen, de aarde, rivieren enz. Als je een persoonlijke band opbouwt met de natuur om je heen, ben je er ook zuiniger op.
Haar advies: wees vriendelijk en aardig, niet alleen voor je medemens, maar ook voor de dieren, planten en de rest van onze natuur.

kwijt

Een weekje naar Frankrijk. Naar het gebied waar we 15 jaar een huis hebben gehad. Een streek met een prachtige natuur en heel weinig mensen.
We komen aan, auto uit, wat opvalt is de oorverdovende stilte. Het toetert in je oren. Even wennen weer, maar wat is dat heilzaam voor je hersenen. Wat knap je op van een weekje stilte.
De stilte was er ook binnenshuis, geen internet, alleen franse TV.
De eerste avond leidde dat bij mij tot een lichte paniek. Wat moet ik deze week doen.
De kist met boeken bracht uitkomst. Na een tijdje was ik helemaal verdiept in een boek. Urenlang lezen. Gelukkig kan ik het nog, me concentreren. Ik ben het nog niet kwijt.
Wat we in Nederland wel voorgoed kwijt zijn en waar niemand zich druk om lijkt te maken.
STILTE. Ik word heel droevig van deze constatering. Ik vind Nederland een geweldig land. Ik zou nergens anders willen wonen. Maar wat mis ik die heerlijke stilte.

zaaien

Binnenkort begin ik weer met zaaien. Ik zaai alleen eetbare planten, kruiden en groenten. Voor ik begin probeer ik een assortimentslijst te maken met zowel zaai voorschriften, winterhardheid en ook of de plant geneeskrachtig is, wat de werking is en andere bijzonderheden die ik tegenkom.

Een van mijn meest dierbare planten is Dracocephalum moldavicum. Deze plant is prachtig in de tuin, een fantastische bijenplant en heerlijk om te drogen voor kruidenthee. Eenmaal geproefd als kruidenthee, wil je deze plant nooit meer missen.

Bovendien ook een geneeskrachtige plant, die in China ingezet wordt bij hart- en vaatproblemen.

Op internet kom ik een verhaal tegen over onderzoek naar deze plant in Iran. In Iran is een natuurlijk geneesmiddel gemaakt van Dracocephalum en ingezet bij mensen met dementie. Met opmerkelijk goede resultaten.Het middel heet Melitropic. De wetenschappers gaan stappen ondernemen om het middel op de internationale markt aan te bieden.

Of dit middel met enthousiasme begroet zal worden in Nederland, betwijfel ik.

Veel artsen vinden plantaardige geneesmiddelen op zijn minst onzin of zelfs kwakzalverij.

Ik ben ook meer een voorstander van het voorkomen van ziekten. Daar ben ik druk mee bezig. Nu ook met het voorkomen van alzheimer door het drinken van die heerlijke Dracocephalum thee.

Dat is niet hard werken deze keer, maar gewoon lekker.

 

goede vriend

Hoera, ik heb zevenblad in de tuin en paardenbloemen en brandnetel en weegbree. Tijdens een lezing probeer ik mensen te motiveren paardenbloemen in hun grasveld te laten staan. Het is prachtig, goed voor de bijen en bijzonder gezond. De hele paardenbloem is eetbaar en heerlijk. vooral de wortel is erg lekker meegebakken met ui en paddenstoelen bijvoorbeeld. De wortel zit vol inuline, bijzonder goed voor de darmbacteriën. Ik zie geschokte gezichten. Niet zo zeer vanwege het eten van de paardenbloemen, maar vanwege de paardenbloemen in het maagdelijke grasveld.
Ik vertel dat ik in een gedeelte van mijn tuin een mooi veldje met zevenblad groeit. En dat ik daar helemaal niets aan ga doen. Ik laat het zevenblad staan en ik vind het heerlijk en prachtig. Ik ga proberen planten er in te zetten die sterker zijn dan zevenblad, zoals phlomis. Kijken of ze de concurrentie aan kunnen. Lijkt me prachtig. Ik vertel dat ik planten niet meer verdeel in planten en onkruid, maar in eetbaar en niet eetbaar.
Natuurlijk heb ik ook wel eens teveel van een bepaalde plant. Het eerste jaar stond de hele tuin vol met heermoes. Dat hebben we opgelost door het eerste jaar heel intensief te maaien. In het tweede jaar is de heermoes bijna verdwenen, dus kunnen we de tuin wat meer laten verwilderen en alleen paadjes maaien in het hoge gras.
Er bestaat een grote angst om de controle te verliezen. De tuin is een metafoor voor het leven. Als je in je leven wat meer durft los te laten en minder gaat plannen, durf je dat ook in je tuin. En wat er dan gebeurt is bijzonder. Dat heb ik al in mijn vorige kleine tuin ervaren. Ik durfde de tuin steeds meer los te laten en af te wachten. Eerlijk, het werd steeds mooier. Ook in mijn leven gebeurden er bijzondere dingen omdat ik minder ging plannen en meer op avontuur ging. Ook mijn leven werd mooier.

Mijn buurman tegenover vraagt heel vaak, wanneer we het gras weer gaan maaien. Zelf heeft hij een gemillimeterd grasveld, angstvallig word elk onkruidje doodgespoten. Want ja, anders verlies je het van de natuur. Gelukkig zijn de buren naast ons wat nonchalanter en spuiten ze niet.
We verliezen het altijd van de natuur. Wat zou het mooi zijn als we leren samen te werken met de natuur.
Dat we de natuur niet zien als vijand maar als altijd aanwezige zeer goede vriend, die het bijzonder goed met ons voorheeft.

gezondheid

Gezondheid is hard werken.
Als je mensen vraagt wat het belangrijkste in hun leven is, zeggen veel mensen mijn gezondheid. Je zou verwachten dat je er dan ook veel voor wil doen om gezond te worden of te blijven.
Dat valt vaak wel tegen. Laatst zat ik op een verjaardag naast een heel aardige meneer. We hadden echt wel een klik. Daar waren we het samen over eens. Totdat ter sprake komt, wat ik doe. Ik hou me bezig met gezondheid zeg ik in zulke gevallen. De nieuwsgierigheid is gewekt.
Ik begin te vertellen: ik eet geen vlees, ik eet minimaal 400 gram biologische groenten per dag, vier stuks fruit en vul dat aan met een ruim gebruik van kruiden en wilde planten, verwerkt in smoothies en pesto's. Ik vermijd het gebruik van suiker, behalve een stukje chocolade en eet drie maaltijden per dag en niets tussendoor.
Ik slik visolie, vitamine D, Q 10, K2, duindoornolie en teunisbloemolie supplementen.
Verder zorg ik voor iedere dag minimaal een uur buiten bewegen.
O ja en ik douche koud na.
Mijn gesprekspartner zit met een groot stuk taart mij aan te kijken en draait zich om naar de buurvrouw aan zijn andere zijde.
Mensen willen liever niet horen dat gezondheid hard werken is.