Kun je wel nee zeggen, vraagt een cursist?
Er staan 3 schattige meisjes bij de voordeur. Ze komen stroopwafels verkopen. Ik eet geen stroopwafels en het doel spreekt me ook niet zo aan, maar de meisjes wonen bij mij in de straat, dus ik koop een pakje stroopwafels.
Kan ik wel nee zeggen? De hele week denk ik al na over deze vraag.
Vanmorgen lees ik in de bijlage van dat fantastische inspirerende financieel dagblad een stukje van Harry Starren. Harry Starren is schrijver en spreker en geeft wekelijks een lesje in onorthodox denken. Hij schrijft deze week over Hans Becker, voormalig directeur van de zorginstellingen van Humanitas, die als eerste de Ja-cultuur noemde. Als medewerkers een voorstel doen zei hij: "ja". Maar dan moet je het wel zelf doen. Een uitgebreid artikel over deze ja-cultuur heeft een aantal jaren geleden in het financieel dagblad gestaan. Ik spel deze krant op zaterdagochtend en elke week haal ik wel iets uit wat me inspireert. Ik denk dat het toen begonnen is. Ik ga eens wat minder twijfelen en wat vaker volmondig Ja zeggen. Dat heeft me veel goeds gebracht. Ik heb zoveel ontdekt over mezelf.
Sinds ik besloten heb om meestal en op veel dingen, ja te zeggen, kan ik veel beter nee zeggen.
Je gaat ontdekken wat echt belangrijk is in het leven, waar je gelukkig van wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten