vrouwenwerk?

Afgelopen woensdag (25 april) heb ik een lezing gegeven in Hemmen. Dat is bijna een thuiswedstrijd, want heel dichtbij het dorp waar ik woon. Ik vond het best spannend. Ik vroeg me af of er mensen zouden komen uit Randwijk, waar ik woon. En of ze mijn tuin kennen. Ik kan me wel voorstellen dat mensen, die langs komen wandelen of fietsen, de tuin in eerste instantie "een zooitje"vinden. Dat is het ook wel een beetje, maar in de natuur wordt ook niet geschoffeld. Ik wil nou eenmaal graag een eetbaar erf aanleggen in samenwerking met de natuur. Daar hoort bij dat je soms teveel paardenbloemen hebt of zevenblad. De paardenbloemen maak ik kappertjes van en het zevenblad is ook heerlijk om te eten. Bovendien ben ik aan het experimenteren wat kan concurreren met zevenblad. Ik heb er een eetbare varen, guldenroede, geranium en dovenetel ingezet. Op sommige momenten dreigt het ook een beetje uit de hand te lopen, zeker nu ik al een week niets kan vanwege mijn rug.
Er waren maar liefst 28 vrouwen en 2 mannen naar me komen luisteren. Het was een erg leuke avond. Veel vragen, veel feedback. Veel belangstelling voor de kennis over kruiden en wilde planten. De kennis die bijna verdwenen is en zelfs in zuidelijke landen onder druk staat. Heel mooi om te zien dat er veel belangstelling is en dat de vrouwen er ook echt iets mee willen gaan doen. Ook wel mooi dat het vooral de vrouwen zijn die zich hiervoor interesseren. Van oudsher zijn het de vrouwen die de kennis hadden over kruiden en wilde planten en ervoor moesten zorgen dat de gezinsleden niet ziek werden. Dus welke planten er gegeten moesten worden om bijvoorbeeld de weerstand te verbeteren. Het was een lezing die een tijdje blijft hangen en waar ik met veel plezier aan terug denk, dat komt door de "shiny eyes". Dat is een moment dat alles klopt, je kijkt in de zaal en ziet dat de boodschap overkomt, het kwartje valt. Dat gebeurt niet altijd. Als het niet gebeurt is de sfeer en energie heel anders, dan blijft het werken.
In mijn afstudeerscriptie van de herboristenopleiding schrijf ik in het voorwoord dat de overgeleverde en inmiddels vaak wetenschappelijk onderzochte kennis over geneeskrachtige kruiden doorgegeven en verspreid moet worden. En dat ik zelf aan de slag moet om dit doel te verwezenlijken. Toen had ik nog geen idee hoe ik dat zou gaan doen. Afgelopen woensdag heb ik dank zij Ruud, die me gevraagd heeft, weer een stapje gezet om dichterbij dat doel te komen.

Bijzonder?

Afgelopen zaterdag was ik in Geldrop bij het provinciaal overleg van Velt. Een vrouw spreekt mij aan en kan erg goed lobbyen voor zich zelf. Ze beveelt haar eigen lezing aan, aan Velt Nijmegen. Ze meent dat dat een lezing is die wij ook moeten organiseren. De lezing gaat over de eetbare siertuin. Ik zeg dat ik die ook geef. Stom verbaasd kijkt ze me aan. Maar die lezing bestaat helemaal niet, die heb ik zelf gemaakt. Ik zeg: ik ook.
Ik vind mijn lezing erg leuk en heb er met veel plezier aan gewerkt. Maar ik word altijd enigszins onzeker van heel zekere mensen. Een klein stemmetje wat twijfel veroorzaakt bij mij. Zou haar lezing niet veel beter zijn, dan die van mij?
Een gedeelte van de zaterdag ging over het congres dat Velt gaat organiseren in het najaar. Helaas hadden weer de mensen met de minst leuke ideeën, de hardste stemmen. Ik heb me de gewoonte eigen gemaakt om naar de WC te gaan als ik me te kwaad maak. Dat werkt goed, als je terug komt gaat het meestal ergens anders over. Ik ben begonnen met dat WC bezoek door een vriend van mijn partner. Een enorm eigenwijze man, met zeer vast omlijnde ideeën. om te voorkomen dat ik te boos wordt, ga ik op het hoogtepunt plassen.
Gelukkig mocht ik ook nog vertellen over mijn ideeën over dat congres. Ik zou het leuk vinden als wij, als velt leden de kans krijgen in een soort mini TED talks te vertellen wat biologische voeding voor ons betekent. waarom doe je het en wat brengt het je. Want "gewone "mensen zijn al bijzonder genoeg.