Echinacea

Ik vind Echinacea purpurea een prachtige plant. Vorig jaar had ik een mooie pol in de tuin.
Samen met gedroogde wortel van de Echinacea (gekocht) en de bloem met blad uit de tuin (fijngehakt) heb ik in de winter echinaforce gemaakt.
Zoals bij mij in de tuin vaker gebeurd, verdwijnt de Echinacea spoorloos.
Dit voorjaar heb ik de Echinacea pallida gezaaid. Dat is goed gelukt.
De drie meest bekende Echinacea's zijn; E.purpurea, E. angustifolia en E. pallida.
Alle drie de soorten bezitten een immuun stimulerende activiteit.
Omdat elke Echinacea soort haar eigen specialisatie heeft aan genezende stoffen, zou een combinatie van de drie de beste resultaten geven.
De wortels van E.pallida bevatten meer echinacoside dan de andere soorten. Echinacoside is een stof die vooral

uitwendig goed werkt.
Van de wortels zou een bijzonder wondhelende, onstekingwerende zalf te maken zijn.
De echinacoside zou een antihyaluronidase activiteit hebben. Het zorgt ervoor dat er meer hyaluronzuur gemaakt wordt. Hyaluronzuur is een stof in het bindweefsel van de huid, het zorgt voor de elasticiteit van de huid.
Om een zalf te maken de bloemen, stengels, blad en wortel van de Echinacea (pallida of andere) fijn snijden. (30 gram kruid met 20 gram wortel in 150 ml olie)
De olie met de kruiden au bain marie verwarmen, niet warmer dan 70 graden. Een half uur verwarmen, zeven door een doek en goed uitdrukken.
Dan 15 gram bijenwas toevoegen en weer au bain marie verwarmen tot de bijenwas is opgelost.
Als je etherisch olie wil toevoegen (bijvoorbeeld daucus carota is huidherstellend) eerst laten afkoelen tot handwarm. In schone potjes gieten.
Je kunt ook alleen van de wortel zalf maken, maar ik vind dat een beetje jammer van de planten en als je alles van de plant gebruikt gaan de stoffen uit de plant samen werken voor een beter resultaat.

Ziendoen

Elk weekend haal ik wel iets uit de krant (meestal Financiële Dagblad) waar ik wat langer over na blijf denken.
Deze week een leuk stukje van sportjournalist Joost Galema. Hij schrijft over ziendoen. Het woord is blijkbaar het eerst gebruikt door Henk Hofland.
Ziendoen is het vooral bij sporters veel voorkomende imitatiegedrag. Ik heb dat vroeger bij mijn zoon gezien. Tijdens hockey en tennis liet hij soms zeer professioneel uitziende slagen zien, overigens niet altijd met het bijpassende resultaat. Deze slagen had hij op TV gezien en deed hij na.
Galema vraagt zich af of het wel zin heeft jonge PSV-ers na een nederlaag hun fouten te laten zien. Talent ontwikkelt zich op basis van goede voorbeelden, dus zou een mooie wedstrijd met inspirerende acties misschien beter werken.
Ziendoen kun je ook verplaatsen naar het "gewone" leven.
Ik heb in mijn jeugd geen ziendoen voorbeelden gehad. Ik dacht altijd, zo wil ik het dus niet. Meer ziennietdoen voorbeelden dus.
Toen mijn kinderen op de basisschool zaten werkte ik met de kinderen in de schooltuin. Met mij samen werkte een vrouw die op latere leeftijd hovenier was geworden. Ik denk dat dat mij mede geïnspireerd heeft om dat ook te gaan doen.
Dat was voor mijn gevoel het begin, voor het eerst deed ik iets wat misschien nergens toe leidde en geen enkel nut had, behalve dat ik er heel erg van genoot. Voor het eerst met een grote glimlach in de klas op het puntje van mijn stoel.
Dat was het begin van leren leven vanuit en voor mezelf. Hoe gek het ook klinkt, dat gaat niet vanzelf.
Zeker niet als je opgevoed bent met het idee dat je vooral nuttig voor de maatschappij moet zijn. En dat het niet belangrijk is wat jij wel of niet wilt.
Het is fijn als je op die weg ziendoen voorbeelden tegenkomt. Zoals een vrouw die in haar eentje met de caravan op stap gaat (leeftijd van mijn moeder) en haar verjaardag viert met mensen die ze op dat moment tegenkomt. (ik dus) Een vrouw met een eigen hoveniersbedrijf, ook alleen op vakantie. Vrouwen die mij inspireren omdat ze leven vanuit zichzelf. Vrouwen die misschien niet ervoor kiezen om alleen te zijn, maar dat weerhoudt ze niet om gelukkig te zijn en hun ding te doen.
Vrouwen die zich niets aantrekken van wat de omgeving ervan denkt.
Of zoals de vrouw op TV, die gevraagd werd wat haar belangrijkste prestatie tot nu toe was. Haar antwoord was, ik hoop dat die nog komt.
Dat heb ik ook. Op dit moment ben ik aan het trainen om in september de Mont Ventoux op te fietsen. Ik geniet van wat mijn lichaam kan. Dat ik beter wordt, harder ga fietsen. Gisteren 75 km gefietst in drie uur. Een kudo voor mezelf! Wat er daarna komt, we wachten het af. Komt er een ziendoen of raak ik op een andere manier geïnspireerd.
Ondertussen geniet ik van het leven, van de gewone bijzondere dingen van elke dag.

Maar het ziendoen in de schooltuin heeft een belangrijke rol gespeeld.

Marshmallow

Heemst (Althea officinalis) is meerjarige, winterharde struik behorende tot de kaasjeskruid familie. de struik kan tot 2 m hoog worden.
Het eerste jaar maakt de plant een bladrozet. Het jaar er op gaat ze bloeien met prachtige grote bleekroze bloemen.
De jonge toppen en blaadjes zijn toe te voegen aan een salade.
Het blad verzameld voor de bloei is een goede toevoeging aan een mengsel voor kruidenthee. De bloemen kunnen gebruikt om je eten te versieren of gedroogd voor de kruidenthee.
De wortel heeft de meeste geneeskrachtige stoffen. De wortel van de minimaal 2 jaar oude plant het liefst oogsten in de herfst.
De belangrijkste inhoudsstoffen van de plant en de wortel zijn de slijmstoffen. Slijmstoffen werken verzachtend op de slijmvliezen van de luchtwegen, van het spijsverteringsstelsel en neutraliseren maagzuur.
In de vroege middeleeuwen wordt Heemst al genoemd in de verordeningen van Karel de Grote voor de kloostertuinen. Er werden verzachtende huidzalven van gemaakt. Ook kregen jonge kinderen een stukje geschilde heemstwortel aan een lintje om de nek om op te sabbelen. Het zou het doorkomen van de tandjes bevorderen en de pijn verzachten.
Heemst werd ook gekweekt vanwege de zoete wortels die gebruikt werden om marshmallows van te maken.
Ik heb Heemst gezaaid en een stuk of 12 mooie plantjes opgekweekt.
Ik was altijd gek op marshmallows, maar ik eet geen rommel meer.
In het Herb Fairies cookbook (gratis te downloaden) staat een recept waarin marshmallows gemaakt worden van heemstwortel poeder. Volgend jaar herfst kan ik dat gaan uit proberen.

Slow medicine

De slow food beweging is in Italië begonnen als tegenhanger voor de toenemende verkrijgbaarheid en consumptie van fastfood.
Ook vanuit Italië komt een slow medicine beweging als tegenhanger van de manier waarop er doorgaans door dokters gereageerd  wordt op klachten van patiënten.
Een van de Amerikaans dokters die slow medicine in de praktijk heeft gebracht is Victoria Sweet. (boek : Gods Hotel)
Victoria werkte 20 jaar in een ziekenhuis in San Francisco. Er waren weinig middelen in het ziekenhuis, behalve hele lieve zusters en dokters met veel tijd. Victoria ontdekte de kracht van het nietsdoen, aandacht en liefde.
Geïnspireerd door Hildegard von Bingen begreep ze dat een dokter meer een tuinman dan een monteur zou moeten zijn. Een mens is beter te vergelijken met een plant dan een machine. Als er aan de plant iets "kapot" is heelt de plant zichzelf. Een machine moet gerepareerd worden.
Volgens Hildegard hebben mensen dit helende vermogen ook.
De medische wetenschap zou moeten kijken naar hoe dit helende vermogen ondersteund kan worden om iemand beter te maken in plaats van mensen vol te stoppen met pillen.  Victoria voegt er aan toe dat je als dokter soms wel een monteur bent. Bij breuken, heftige ontstekingen of levensgevaar dan moet je direct gaan sleutelen.
In de wetenschapsbijlage van het NRC (zaterdag 12 april), stond een artikel over placebo's.
Placebo's werken net zo goed als echte medicijnen bij bijvoorbeeld migraine, zelfs als mensen weten dat het een placebo is werkt het nog?  Het artikel laat voor-en tegenstanders van het gebruik van placebo's aan het woord.
Een van de tegenstanders, een Italiaanse hoogleraar vindt het een zorgelijk vooruitzicht voor de "moderne" geneeskunde. Volgens hem kan het gevaarlijk zijn voor de geloofwaardigheid van de geneeskunde.
Als je leest dat, volgens een andere Italiaanse arts, er voor slechts 11% van alle medische ingrepen een bewijs is dat het werkt, zal het tijd worden dat er een gezonde achterdocht ontstaat.
Mensen zijn geen machines en de medische wetenschap is geen exacte wetenschap.

witte salie

Witte salie, oftewel Salvia apiana is een bijzondere saliesoort.
Ik heb deze salie vorig jaar gezaaid en hoera ik heb twee planten overgehouden.
Deze saliesoort wordt niet in het eten gebruikt. Hoewel de violette bloemen (heb ik nog niet gehad) etbaar zijn en te gebruiken om een salade te versieren.
In de winter kan ze niet buiten blijven, maar overwinteren op de vensterbank gaat prima.
Het blad ruikt heerlijk, veel aromatischer dan de "gewone"salie.
In Noord-Amerika wordt de Salvia apiana al eeuwenlang gebruikt in zweethutten en bij rookceremonies.
De Salvia apiana kan je bevrijden van alle negativiteit  en geborgenheid brengen. Ze heeft een positieve invloed op onze energie. En kan gebruikt worden voor een energetische huisreiniging.
Je kunt een zogenaamde smudge (reinigingsbundel) maken door 3-4 zachte stengels met blad strak samen te binden met katoen. De bundel laten drogen.
Als je, je huis wil reinigen of jezelf, de smudge aansteken en weer uitblazen zodat het blijft smeulen. Loop door het huis met de smudge en bestrijk je lichaam. (van een afstand natuurlijk)
Ik vind het leuk om uit te proberen en heb een kleine smudge gemaakt van de gesnoeide salvia takjes.
Hoewel het een beetje voelt als je huis uitroken, ruikt het toch wel lekker. En verbeeld ik het mij of voel ik mij vrolijk en heerlijk licht in het hoofd en vol energie.
Ik ga vanmiddag nog wielrennen, kijken of ik 23 km per uur gemiddeld kan halen.

Strava

Mijn kinderen zijn al een tijdje bezig mij over te halen een smartphone aan te schaffen. Maar ik ben van de generatie die pas iets vervangt als het kapot is. In het geval van mijn telefoon duurt het toch te lang. Ik heb nog wat start problemen, maar een app op de smartphone vind ik geweldig.
Dat is strava. Ik ben aan het trainen voor de mont ventoux. niet voor een goed doel, gewoon voor mezelf. Op strava kun je zien wat je gefietst hebt, je gemiddelde en je kunt jezelf vergelijken met andere fietsers. Anderen kunnen je ook volgen op strava. Mijn kinderen wilden mij graag in de gaten houden. Het zal toch niet waar zijn dat moeder harder fietst dan de kinderen.
Vandaag een superdag. Bijna 50 km gefietst met een gemiddelde van 22.7 km per uur. En dat voor iemand die pas twee weken een racefiets heeft. Ik word erg blij van het fietsen. De endorfinen spuiten uit mijn oren.
Een gedeelte van mijn tocht (4 km) ging langs het kanaal. Op strava zie ik

dat ik op dat stuk gemiddeld 26 km per uur heb gefietst. Maar daarmee ben ik slechts 300 ste geworden. Dat kan beter.
Overmorgen weer "knallen langs het kanaal".