Oergenen

 "Hoe helderder u uzelf en uw emoties begrijpt, hoe meer u gaat houden van dat wat is": Spinoza. Als je inzicht krijgt in emoties leidt dat tot bezinning, rust en geluk, volgens Spinoza. Maar hoe doe je dat Waarom reageer je op een bepaalde manier? Ik ben mezelf veel beter gaan begrijpen, sinds ik heb begrepen dat mijn oergenen nog een belangrijke rol spelen in mijn gedrag. Met mijn oergenen leven in deze moderne tijd vergt dat ik mezelf niet altijd vertrouw. Ik weet dat mijn oergenen erop uit zijn mij te laten eten als er eten is. Vooral calorierijke zoete gerechten willen mijn oergenen mij aansmeren. Daar trap ik niet in. Ook wat beweging betreft willen mijn oergenen niet dat ik me teveel inspan. Want ik moet nog energie overhouden om de hele middag eten te zoeken of achter een konijn aan te rennen. Dus ik heb eigenlijk nooit zin om te gaan hardlopen.  Ik ga toch, 2 keer per week heb ik met mezelf afgesproken. Als ik loop vind ik het heerlijk. En daarna voelt het helemaal goed. Ik voel me ook goed over mezelf dat ik gegaan ben en dat ik een paar dagen niet hoef. Waar ik nog niet eerder aan gedacht had is dat ook doemdenken deel uit maakt van onze oergenen. Martin Seligman, bedenker van de term positieve psychologie, legt uit dat angst voor de toekomst voor de oermens zijn vriend was. Beter is het om je voor te bereiden op het ergste. Stel ik ga de deur uit zonder jas en ik word overvallen door een plotseling invallende sneeuwstorm. Overvallen worden is al moeilijk, want er is al drie dagen code oranje in zo'n geval. Bovendien heb ik mijn telefoon en kan ik iemand bellen die mijn jas komt brengen. In de oertijd was het verstandig je voor te bereiden op het ergste want je staat er alleen voor. Die oergenen bepalen volgens Seligman nog steeds onze rem om dromen na te jagen en laten ons afremmen door alles wat mis kan gaan. Om dromen na te jagen moet je nieuwe dingen uit proberen met de onzekerheid die erbij hoort. Er staat een oefening in de krant om te leren dromen zonder doemdenken. Ik bedenk dat ik niet echt dromen meer heb. Ik droomde mijn hele leven van een grote tuin, ik heb nu een grote tuin. Bij de aanschaf van die grote tuin heb ik me niet laten leiden door doemdenken. Als ik denk vanuit mijn oergenen had ik mijn grot al verlaten, die werd direct ingepikt door een nieuwe familie, terwijl ik nog geen nieuwe grot had gevonden. Niet slim vanuit mijn oergenen geredeneerd. Ik heb erop vertrouwd dat ik op tijd een nieuwe grot zou vinden om te wonen. Niet dat ik niet bang was dat het niet zou lukken op tijd voor de winter invalt. Als er mensen op bezoek komen om de tuin te bekijken, zie ik dat ze vinden dat ik ontzettend geluk heb gehad met het vinden van zo een mooie plek. Dat heb ik ook. Maar het was ook een moeilijke beslissing. Mijn fijne geliefde huis verkopen en mijn veilige stille plek verlaten voor een onzekere toekomst. Omdat ik een droom had. Een droom van een grote tuin. 

glad ijs

Zo af en toe wil ik verdwijnen en onder een steen en een tijdje verdwijnen tot dit voorbij is. Want het gaat voorbij. De discussie over Corona begint angstige vormen aan te nemen. Politici en andere "deskundigen" begeven zich op glad ijs door bewust bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten. Er wordt langzaam toe gepraat naar een tweedeling in de maatschappij. We worden gemasseerd om te gaan denken dat het de eigen schuld is van de niet gevaccineerden als ze ziek worden. Ze hebben tenslotte de kans gehad. Die opname op de intensive care ga je maar zelf betalen. Of we laten je op de gang liggen. Als de discussie die kant op gaat heb ik nog wel een aantal dilemma's. Wat doen we met mensen die willens en wetens hun gezondheid in gevaar brengen door overgewicht, roken, teveel alcohol, niet bewegen. Een versleten heup, zelf betalen, dat is u eigen verantwoordelijkheid. Dan had u maar beter op uw gewicht moeten letten en meer bewegen. Tegen een boom gereden? Eigen schuld, moet je maar niet zo hard rijden. Gevallen met wielrennen. Ja dat is ook wel een sport met teveel risico's. Het lijkt wel alsof er een zonde bok gevonden moet worden. De mensen die ik ken en die zich niet willen laten vaccineren zijn juist mensen met een zeer groot verantwoordelijkheidsgevoel. Zeer verantwoord bezig met hun gezondheid en er daarom van overtuigd dat een vaccinatie meer kwaad zal doen dan goed. Vanmiddag op de radio konden er vragen gesteld worden aan een huisarts over Corona. Nou weet een huisarts en sowieso iedereen ongeveer net zoveel van Corona als ik, heel weinig dus. Dat kan ook niet na anderhalf jaar. Er word nog steeds gehandeld in blinde paniek heb ik het idee. Vooral vanwege economische redenen. Dat snap ik ook, maar zeg dat dan eerlijk. We doen maar wat en kijken of het helpt. Een hele goede vraag aan de huisarts: waarom zouden gevaccineerden bang zijn voor de niet gevaccineerden. Ze zijn toch gevaccineerd. Er volgt wat gestotter over groepsimmuniteit maar geen antwoord op de vraag. Er is geen antwoord op die vraag. We weten ook nog te weinig over het verschil in besmettelijkheid van wel- of niet gevaccineerd. De mensen worden enorm bang gemaakt, terwijl voor gezonde mensen zonder onderliggend lijden, de kans om ernstig ziek te worden door Corona nog steeds erg klein is, laat staan overlijden. Zou de kans om ziek te worden door een ongezonde leefstijl niet veel groter zijn? Dat komt nooit in het nieuws: vandaag zijn er 1000 nieuwe kankergevallen geconstateerd en dat komt mede door te weinig bewegen (verzonnen bericht). Ik denk nog steeds dat je er verstandig aan doet om aan je gezondheid te werken. Want er komen vast nog nieuwe varianten en we weten niet of de vaccins daar tegen werkzaam zijn.  

Zelf weten?

 Er zijn mensen die boos worden als ze horen dat ik me niet wil laten vaccineren. Ze willen niet eens weten waarom niet, maar hebben hun mening al klaar. Als je het niet voor jezelf doet, moet je het voor de samenleving doen. Ik ga de confrontatie niet aan en zeg meestal dat ik nog twijfel. Ondertussen denk ik: wat doe jij voor de samenleving. Leg jij jezelf beperkingen op om de aarde voor ons allemaal leefbaar te houden. Want er bestaat natuurlijk niet zoiets als: "dat moet ik toch zeker zelf weten". Alles wat je doet beïnvloedt de leefomgeving van de medemens. Pak jij de fiets om boodschappen te doen, op vakantie te gaan en je moeder te bezoeken. Eet jij (al 50 jaar) geen vlees meer om je voetafdruk kleiner te maken. Eet jij zo gezond mogelijk en leg je jezelf vrijwillig beperkingen op om geen overgewicht te krijgen, zodat je niet afhankelijk bent van een vaccin. Zorg jij elke dag voor minimaal 1 uur intensieve beweging. Ben je bezig met consuminderen en trek je een trui aan in plaats van de verwarming hoger te zetten. Allemaal maatregelen om de leefomgeving voor ons allemaal te verbeteren. Iedereen kan mij, de niet gevaccineerde vermijden, uit de weg gaan, maar ik moet wel de door auto's, motoren enz vervuilde lucht inademen. Ik moet wel leven in een land dat door teveel dieren ernstig vervuild is. Dit zeg ik allemaal niet. Het voelt wel heel onrechtvaardig als iemand mij verwijt dat ik iets moet doen voor de samenleving. Ik doe het allemaal in eerste instantie voor mezelf, maar ik vermoed dat ik in die bijna 50 jaar heel wat kippen, koeien en varkens en uitstoot uitgespaard heb. Dat vaccineren alleen nuttig is voor oude, zieke, zwakke en mensen met overgewicht is mij wel duidelijk. Er gaan mutaties komen waar weer nieuwe vaccins tegen ontwikkeld moeten worden. Je eigen immuunsysteem is de beste manier om jezelf te wapenen. Dat die mutaties ontstaan doordat niet iedereen zich laat vaccineren, dat zou kunnen. Maar overtuigend bewijs is er niet, omdat volledig gevaccineerden ook nog Corona krijgen. Bovendien is het een illusie om te denken dat de hele wereld gevaccineerd zou kunnen worden. Dat is tegen polio ook nog steeds niet gelukt.