2 seconden

Een vriendin gelooft in tekenen vanuit de cosmos. Tekenen die je helpen een bepaalde richting in je leven aan te nemen of beslissingen te nemen.

Soms zie ik ze ook, die tekenen maar ik gebruik ze meer ter geruststelling. 

We staan op het punt om weg te rijden bij het huis in Randwijk, na dat we heel intuïtief een bod hebben gedaan, we zijn zenuwachtig wat hebben we gedaan? Zonder na te denken een huis gekocht.

Op dat moment vliegt een ooievaar vlak over mijn hoofd. Echt vlak boven mijn hoofd, misschien 2 meter. Heel bijzonder. Ik denk na over dubbele betekenissen van ooievaars, want baby's dat zit er niet meer in. Even speelt mijn dochter door mijn hoofd, maar die is er nog niet aan toe. Dan besluit ik dat het een teken is, het is goed.

Zo gaat het denk ik vaker met tekens, je ziet wat je wil zien.

Toch heeft het serieus nemen van een teken mij veel goeds gebracht.

Ik denk dat het 7 jaar geleden is. Laatste kind op eigen benen. 

Een verwarrende periode. Dat ik niet meer nodig ben vind ik een prettig idee. Dat gaf en geeft me een gevoel van vrijheid. Wat ik moeilijk vond was dat ik zonder het te weten, toch teveel op Jan leunde en teveel van hem verwachtte. Jan is graag in zijn eentje op stap en heeft ander passies.Schokkend voor mij was vooral dat ik dat niet eerder gezien heb.

Jan ging dat gat dat mijn kinderen achter lieten niet opvullen, dat moest ik zelf doen.

Tijdens het lezen van de zaterdagkrant valt mijn oog op een advertentie. Ik lees nooit advertenties en besluit dat dat een teken is dat ik serieus moet nemen. In de advertentie worden mensen gevraagd die een paar weken willen komen helpen met het opzetten van een ECO camping in de Spaanse Pyreneeën.

Niet nadenken, opgeven en gaan. 

Dat was mijn eerste ervaring met vertrouwen op mijn intuïtie, een fantastische tijd gehad.

Daar ben ik niet meer mee gestopt. Kom ik iets tegen, spreekt het me aan, doen.

De eerste 2 seconden schijnen cruciaal te zijn en de kunst is te luisteren naar die eerste impuls en daar iets mee te doen.

Als wij wat langer hadden nagedacht over het huis in Randwijk, waren er bezwaren boven gekomen. Moeten we daar nog wel aan beginnen? Op onze leeftijd? Wordt dat niet te zwaar?

De eerste momenten dat we rond het huis liepen, voelden we allebei dat het goed was. Voordat we konden gaan twijfelen en het soort weten vanuit ons hart met rationele overwegingen konden overrulen hebben we een bod gedaan. 

Ik hoop wel dat ik de ooievaar vaker ga zien.

Moody bitches

"Het schommelend gemoed van vrouwen is een natuurlijke kracht": volgens de New Yorkse psychiater Julie Holland.
Naar aanleiding van de column van Griet op de Beeck over dingen die ze eerder in haar leven had willen weten, denk ik dat had ik nou wel eerder willen weten.
Dat ik blij had moeten zijn met mijn PMS, omdat je door die fluctuerende hormoonspiegels dingen scherper aanvoelt en beter intuïtief in kunt spelen op je omgeving. Je bent kritischer en beseft dat alles toch niet zo oke is. Dat kan ervoor zorgen dat je op tijd maatregelen neemt.
Ik heb vaak verzucht dat ik geleefd werd door mijn hormonen. Als je er op een positieve manier naar kijkt, beleef je de schommelingen van je hormoonspiegels toch anders.
Julie Holland beschrijft in het boek met de schitterende titel Moody Bitches, de nadelige gevolgen van kunstmatig ingrijpen in je hormoonhuishouding. En pleit ervoor dat vrouwen opnieuw naar hun lichaam leren luisteren.
In de VS slikt 1 op de 4 vrouwen antidepressiva. De nadelen daarvan zijn dat je serotonine nivo constant hoog is waardoor je brede blikveld verdwijnt. Je verliest veel van jezelf doordat je je afsluit voor (heftige) emoties.
Julie waarschuwt ook voor pilgebruik, omdat vrouwen die aan de pil zijn eerder een man kiezen die genetisch niet bij hen past.
Dat komt door de feromonen, de seksuele geursignalen. Een van de manieren om een partner te kiezen is door geur. De pil tast je vermogen aan om mannelijke feromonen te verwerken. Je valt dan op iemand met hetzelfde immuunsysteem als jij. Als je met de pil stopt kon het wel eens afgelopen zijn met de aantrekkingskracht. Of je vindt iemand niet meer lekker ruiken.
Wat ze schrijft over de overgang kan ik me helemaal in vinden.
Na de overgang wordt alles stabiel, vrouwen vinden zichzelf. Door de lage oestrogeenspiegel worden ze minder meegaand.
Ik had het absoluut niet verwacht, maar ik vind dit een geweldige periode in mijn leven.
En ik vind Jan gelukkig nog steeds lekker ruiken.

eerder

Griet op de Beeck schrijft deze zomers columns over zaken die ze eerder had willen weten.
Als er wordt gesproken over wat je als mens allemaal nodig hebt om gezond te blijven, worden vitaminen en mineralen enz. genoemd, maar nooit licht.
Tijdens de primaire stofwisseling maakt de plant koolhydraten, eiwitten, vetten, vitaminen en mineralen. Allemaal stoffen die we nodig hebben.
Tijdens de secundaire stofwisseling maakt de plant uit glucose de beschermende stoffen die ook voor de gezondheid van mensen essentieel zijn.
Maar dat ook licht een essentiële stof is om als mens vitaal te blijven of te worden heb ik nog niet zo lang geleden "ontdekt".
Hoewel het voor mij een vanzelfsprekende gedachte is dat ik zonlicht eet door biologische groenten te eten, is het proces voor mij als niet natuurkundige lastig te begrijpen.
Planten transformeren via de fotosynthese zonlicht tot eetbaar en verteerbaar licht. Het zonlicht wordt opgeslagen in de plant, in de vorm van fotonen. Bij het verteren komt het licht vrij in ons lichaam.
De lichtkwaliteit van het eten bepaald mede hoe gezond het is.
Mensen die lichtrijk voedsel eten worden gevoed met vitale energie.
Voor het lichaam geldt hoe meer lichtenergie het kan opslaan uit zonlicht en voeding des te krachtiger het elektromagnetisch veld en des te meer energie er beschikbaar is voor genezingsprocessen en het behoud van een goede gezondheid.
 Er vinden elke seconde ongeveer 100.000 chemische reacties plaats in elke cel. Deze reacties worden als het ware aangezet door fotonen. Als het foton een reactie heeft gestimuleerd gaat hij terug naar het veld en is beschikbaar voor meer reacties.
Je vitaliteit wordt mede bepaald door pakketjes zonlicht!
Dat had ik wel eerder willen weten.

opvoeden

Bericht van mijn dochter.

"Dat heb ik van jullie geleerd". Ze stuurt een foto van een column van Griet op de Beeck mee.

 De titel is: "Niet wie anderen willen dat we zijn".

Ik ben groot fan van Griet vanwege haar briljante uitspraken over relaties. "In een goede relatie help je elkaar de beste versie van jezelf te worden". 

In de column overpeinst de Vlaamse schrijfster een zomer lang zaken die ze liever eerder had geweten.

Ze beschrijft dat ze vroeger veel mensen was in haar eentje om maar iedereen te vriend en/of tevreden te houden. De rest van het artikel is niet leesbaar.

Haar hele leven al, leer ik veel van mijn dochter. Mijn dochter hield mij scherp.

Van af toen ze heel klein was, moest ik mijn opvoedingsregels verantwoorden. Bij nader inzien waren deze regels vaak niet uit te leggen en dus overbodig.

Blij word ik van zo`n bericht. Fijn dat mijn dochter onze opvoeding zo ervaart, dat ze er in ieder geval geen last van heeft.

Ik heb echter niet het idee dat ik zo veel heb gedaan aan haar opvoeding. Misschien is dat ook wel de beste manier.   

spannend

Een col opfietsen vind ik best spannend.
Toch kan ik het niet laten.
Ik heb deze zomer ontdekt dat ik niet eerst met de auto naar boven moet en daarna met de fiets.
De berg lijkt hoger, de weg smaller en de afgronden veel steiler en dieper.
Waarom wil

ik de berg op? Het enige antwoord is: omdat die berg er is.
Om aan te geven wat er met me gebeurt tijdens het fietsen heb ik geprobeerd er een minisage van te maken.

Col de l'Iseron 2700 m
Zeventien kilometer klimmen, diepe afgronden, passerende auto's en motoren, klapband, kramp, hongerklop, opgeven.
Angst!
Onderweg, kracht doseren, drinken, ongeduld beheersen, drinken, concentreren, drinken.
Over de helft.
Nog 7 kilometer, stijgingspercentage 6%, nog 6 kilometer stijgingspercentage 7%.
Nog 2 kilometer, koud, storm, top in zicht.
Ontspannen, blij en trots.
Overwonnen, angst en berg.

verhuizen

Na precies 22 jaar verlaat ik Brabant en ga (terug) naar de Betuwe.
Tijdens het opruimen kom ik een dagboek tegen uit 2010. In die tijd hadden we nog een huis en vooral een grote tuin in Frankrijk. Ik heb enorm genoten van de ruimte om me heen.
Een wandeling maken over je eigen terrein, wat een rijkdom.
Ik schrijf in het dagboek in de zomer van 2010. "Ik weet het zeker het huis in Frankrijk moet verkocht".
Ik kan volkomen gelukkig zijn met een tuin, planten en voldoende ruimte om plannen te kunnen maken. Jan heeft andere inspiratiebronnen. Zijn hart gaat niet sneller kloppen van groen.
Te vaak moest ik vragen Jan wil je dit doen en daarmee helpen. Jan werd daar steeds vaker een beetje chagrijnig van. Het huis was verbouwd en Jan was er wel klaar mee.
Ik besefte dat meer dan hij, omdat ik merkte dat hij minder blij werd van Frankrijk. Hij stond ook niet meer te trappelen om te gaan en boekte steeds vaker reisjes naar China of India.
Het duurde nog tweeenhalf jaar om jan en mezelf te overtuigen dat het echt het beste was. Het huis en de tuin en de mensen zijn en waren ons zeer dierbaar geworden. We hadden altijd (15 jaar)een heel gezellige tijd in Frankrijk.
Voor mij was meteen duidelijk dat ook het huis in Nederland verkocht moest worden.
Ik hoopte dat we in Nederland iets zouden kunnen vinden dat ons aan Frankrijk doet denken. Dan kan ik lekker in mijn tuin aan de slag en Jan kan ook de dingen doen waar zijn hart sneller van gaat kloppen.
Het huis dat we gekocht hebben, deed ons direct aan Frankrijk denken.
We boeken een bezichtiging, de makelaar is te laat. We lopen om het huis, Jan maakt foto's en ik een dansje.
Hoe het huis van binnen is, maakt me niets uit. Ik heb mijn keus gemaakt.
We doen een bod op de stoep en twee dagen later is het huis van ons.
Als de tuin is aagelgd kan ik weer een wandeling maken over mijn eigen terrein. Met 5000m2 moet dat lukken.