Ik ben vrienden-op-de-fietsadres. Bijna alle gasten maken een rondje door mijn tuin. Allemaal ervaren ze iets bijzonders in de tuin. Dat ligt niet alleen aan mijn tuin, dat is wat groen met ons doet. We hebben de natuur nodig om te leven. En misschien ligt het ook wel aan hoe ik met het stukje aarde omga waar ik tijdelijk enigszins invloed op kan uitoefenen. Ik probeer begeleidend te tuinieren. Ik probeer de voorwaarden te scheppen zodat de natuur kan groeien.
Het probleem is dat we allemaal iets anders bedoelen met natuur. In het NRC lees ik over inwoners van Stroe. Gelovige mensen die de overtuiging hebben dat wij de natuur moeten beheren. Maar welke natuur? De dominee in conflict met de boswachter. De dominee vindt dat de dode, omgevallen bomen uit het bos gehaald moeten worden. Het ziet er niet uit die "rommel" moet weg. De boswachter zet uiteen dat het hout wordt opgeruimd door duizenden diertjes. Dood hout is goed voor de biodiversiteit.
Hoe ver moeten we terug in de tijd om te bepalen wat hier "hoort" en wat niet. Op de gezellige straat barbecue vertel ik dat ik een slang in mijn tuin heb. Een grote slang, zonder overdrijven zeker 1.20 m. Ongelovige blikken en de opmerking dat een slang hier niet hoort. Ik heb altijd de neiging om te antwoorden: Er is maar 1 soort die hier niet hoort en dat zijn wij, mensen. Maar ik wil graag vrienden blijven met mijn aardige mede straatbewoners. Later bedenk ik dat de meeste bewoners niet bang hoeven te zijn dat er een slang in hun tuin komt wonen. Je moet wel eerst zorgen dat er een biotoop is waar de slang kan leven. Een droog en een nat gedeelte en veel ruigte en schuilplaatsen. Ik vind het fantastisch om een tuin te hebben waar zoveel dieren een plaats hebben gevonden om te leven. Het is zo leuk om te experimenteren met een stukje aarde en kijken wat er gebeurt als je zo min mogelijk ingrijpt. Zo jammer dat te weinig mensen op die manier kijken naar hun stukje grond. Of zouden mensen alleen bij iemand anders kunnen genieten van een wilde tuin? En in de eigen tuin uit angst dat het uit de hand loopt, alles netjes binnen de perkjes houden.
