In een van mijn vorige blogs schreef ik over hoe ik geniet van jonge mensen. Gisteren in de trein zat ik tussen een groep jonge mensen die op weg waren naar Brussel, waar vandaan ze naar Krakau gingen vliegen. Ze hadden lol, namen elkaar en zichzelf niet al te serieus. Ondertussen oefenden ze Chinese les. Ik heb genoten en had zin om mee te gaan, want van veel van mijn leeftijdgenoten word ik niet erg vrolijk.
Ik pas niet zo bij leeftijdgenoten. Ik ben nogal ingenomen en blij met mezelf. Dat is iets van de laatste jaren en daar ben ik erg blij mee. Maar je maakt er geen vrienden mee.
Ik geniet zo van deze tijd en van hoe ik me voel dat ik er veel voor wil doen om heel lang gezond te blijven. Ik ben blij dat ik mijn eigen leven kan leiden en dingen doen waar ik blij van wordt. Ook geloof ik nieuwe uitdagingen en dingen doen die ik spannend vind.
Dit alles is voor mij een belangrijke drijfveer om op zoek te blijven gaan naar de geheimen van onze gezondheid en naar wat je moet doen om gezond en fit en vooral blij oud te worden.
Ik heb namelijk het gevoel dat ik pas net begonnen ben.
Ik lees in het NRC een zin die me ontroert. "Iedere vrouw heeft een grenzeloos potentieel als ze haar aangeleerde kleinheid en bescheidenheid laat varen". Dit schrijft Tara Mohr in haar boek Planning Big, over powervrouwen.  YES schrijf ik in de kantlijn. Dit gaat over mijn proces.
Ik ben bezig, ik weet nog helemaal niet waar de grenzen van mijn potentieel liggen. Daar ben ik naar op zoek en ik blijf mezelf verbazen.
Vandaag werd ik tijdens het hardlopen aangevallen door een klein loslopend mormel. Ik was stomverbaasd dat ik zei: Ja probeer het eens, ik schop je verrot. Met als risico om ruzie met het baasje te krijgen en daar ben ik heel bang voor.
Dit gaat de goede kant op.
Grensoverschrijdend.