Sinds ik in Randwijk woon heb ik een totaal ander leven. Toen ik nog in Mierlo woonde bedacht ik me wel eens dat als ik dood zou gaan, er bijna niemand op mijn begrafenis zou komen. Ik kreeg het maar niet voor elkaar een sociaal leven op te bouwen. Ook geen professioneel leven trouwens want mijn kruidencursussen kwamen niet van de grond. Er was nauwelijks belangstelling voor.
Het kantelmoment, de reden dat ik nu in Randwijk woon, heeft veel eerder plaats gevonden. Kantelmomenten zijn voor mij momenten waarvan je op dat moment de impact nog niet ziet, maar die achteraf heel bepalend zijn. Bijzonder is ook dat je achteraf nog precies weet wanneer zo'n kantelmoment was, wat je toen deed, dacht en waar je was.
Het kantelmoment was in het inmiddels verkochte Franse huis, 10 jaar geleden tijdens een zomervakantie. Ik was aan het werk in de tuin. Daar werd en word ik altijd heel blij van en daar kan ik de hele dag mee bezig zijn. Ik vroeg aan Jan of hij me kon helpen met de bramen aan de randen van het terrein. Jan reageert nogal nors dat dat best kan wachten. Ik besef me dat Jan totaal niet blij wordt van tuinieren. Ik ben geschokt dat dat niet eerder tot me doorgedrongen is. Ik neem het mezelf kwalijk dat ik ervan uitgegaan ben dat hij hetzelfde wil als ik. Ik schrijf in mijn franse dagboekje." Ik heb er buikpijn van, maar het huis moet verkocht." Jan wordt niet blij van een ietwat teruggetrokken leven op het franse platteland en ik dus ook niet. Jan gaat reizen en ik zit maandenlang alleen in Frankrijk. Op dat moment heb ik er nog met niemand over gepraat, maar mijn besluit stond vast. Allebei de huizen moeten verkocht. Het huis in brabant en in Frankrijk. Daarna gaan in Nederland op zoek naar "klein Frankrijk".
En zo is het gegaan.
Ik ben gaan nadenken over kantelmomenten omdat er vandaag een leuke vrouw uit Randwijk bij me aanbelde. Ze wil graag een kruidencursus volgen. Ze vertelt over een belangrijk kantelmoment in haar leven. Het kantelmoment dat er voor gezorgd heeft dat ze nu in Randwijk woont, een nieuwe leukere baan heeft gevonden en een hele leuke buurvrouw. Kortom dat er veel dingen in haar leven ten positieve zijn veranderd.
Mijn leven is totaal veranderd. Ik krijg zoveel leuke racties op wat ik doe met mijn tuin en met kruiden. Er bellen mensen aan die graag de tuin willen zien. Er was veel belangstelling voor mijn lezing in Randwijk, meer mensen dan ze ooit bij andere lezingen hebben gehad.
Maar het belangrijkste is dat ik kan doen waar ik blij van wordt en dat Jan zijn talent en passie voor fotografie verder kan ontwikkelen.
En die begrafenis, die stel ik nog maar even uit. Maar dat er niet veel mensen zullen komen, dat geloof ik nu ook niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten