investeren

Vandaag weer een stuk Pieterpad gewandeld met een leuke, lieve gekke vriendin. Ze vertelt dat ze de laatse jaren veel geld heeft gedoneerd aan vluchtelingen, rampen en nu ook weer aan Sulawesi.
Ik heb dat vroeger wel gedaan. Ik liet me nogal snel een schuldgevoel aanpraten dat ik het zo goed heb en best wat kan missen.  Maar op een gegeven moment begon ik mij te realiseren dat veel van mijn geld gaat naar de salarissen van mensen die een veelvoud verdienen van wat ik ooit op mijn slarisstrookje heb gezien. Dus ik geef bijna nooit meer aan zogenaamde goede doelen.
Maar het steekt wel een beetje als mijn vriendin vertelt over haar gulle gaven.
Tot ik een verhaal zit te lezen over een klimaat wetenschapper uit Nijmegen die mee heeft geschreven aan een rapport over klimaat doelen. Ze vertelt dat we het nog kunnen halen, een temperatuurstijging van 1,5 graad in plaats van twee. Maar dan moeten we wel alles op alles zetten.
Ze vertelt ook dat arme mensen in arme landen het meeste last krijgen van de klimaatverandering. terwijl wij daar de oorzaak van zijn. Om je dood te schamen.
Toen dacht ik: eigenlijk vreemd om geld te geven aan arme landen als er rampen gebeuren. Die rampen komen mede door onze manier van leven. We geven geld en leven weer door alsof er niets aan de hand is. Als je nou geld hier investeert om je huis energie zuiniger te maken, of minder of anders te consumeren. Geen vlees eten. Minder of geen auto te rijden, ben je dan niet verstandiger bezig?