verhalen

In het NRC een artikel van Christiaan Weijts over verhalen vertellen. Op zijn rapport stond altijd maar 1 kruisje aan de linker/verkeerde kant. "Vertelt nooit iets in de kring". Nog steeds krijgt hij klamme handen bij het vooruitzicht voor de vuist weg te moeten praten. Daarom daagt hij zichzelf uit en gaat naar een verhalenmiddag in comedyclub Toomler. Degene die graag een waar gebeurd verhaal willen vertellen leveren een briefje in. Willekeurig worden briefjes getrokken. Het thema is "op school". 

Welk verhaal zou ik vertellen als ik in Toomler uitgekozen zou worden? In de schrijflessen die Christaan geeft doceert hij een manier om een goed verhaal te vertellen. Vouw een blanco briefkaart in de lengte in vijven. Schrijf bovenaan je beginzin, onderaan je slotzin. Ertussen komen drie steekwoorden voor je sleutelscènes: twee omslagpunten en daartussen de escalatie.

Beginzin: Als ik me niet zo had verveeld op school was het niet gebeurd.

Slotzin: Elke keer als ik het voor me zie schiet ik weer in de lach.

Steekwoorden: papierbak, potlood, schoorsteen

Omslagpunt: te hard getrokken

Escalatie: roet 

Omslagpunt: straf

"Als ik me niet zo had verveeld op school was het nooit gebeurd. Ik denk dat het in de vijfde klas was (nu groep 7). Sinds een aantal jaren was er centrale verwarming in de school. De schoorstenen van de oude kachels waren nog aanwezig, volgepropt met papier en omdat de kachel weg was stond er een prullenbak onder. Een prullenbak betekende in die tijd een papierbak. We mochten alleen opstaan zonder vragen als we ons potlood moesten slijpen. Mijn potlood moest heel vaak geslepen. Tijdens het slijpen keek ik naar boven. Omdat ik altijd overal aan moest zitten trok ik voorzichtig aan een stukje papier. Er kwam wat roet naar beneden, dat ritselde heel spannend in de papierbak. Tijdens het herhaalde slijpen trok ik steeds iets harder. Ik raakte geoefend in papiertrekken met roet geritsel. Het was spannend en mijn vriendin en ik moesten er heel erg om lachen, maar de meester raakte niet gealarmeerd. Tot mijn vriendin het ook een keer wilde proberen. We mochten nooit tegelijk naar de papierbak. Ik was geweest en had beheerst getrokken. Hoewel het geritsel wat harder was geweest dan anders en ik wel geschrokken naar de meester keek, reageerde deze niet. Mijn vriendin was aan de beurt. Ze slijpt eerst haar potlood. Dan trekt ze aan het papier. Of het roet heel los zat of dat ze te hard heeft getrokken weet ik niet. Er kwam veel roet, teveel. Het maakt veel lawaai. Ze schrok zo dat ze snel haar hoofd boog over de papierbak om weer net te doen of ze haar potlood sliep. Toen kwam er een vloedgolf roet naar beneden op het hoofd van mijn vriendin. Ze probeerde nog het roet uit haar haar te wrijven. Dat was tamelijk hopeloos, omdat het roet bleef komen. Wat haar of onze straf was weet ik niet meer. Elke keer als ik aan dit voorval denk, schiet ik weer in de lach".