dinsdag 26 augustus 2014

wilde planten

Als ik ga wandelen neem ik altijd een rugzakje mee met een schaar en wat papieren zakken.
De braakliggende terreinen waar eigenlijk huizen gebouwd moesten worden zijn vaak prachtige stukjes natuur geworden met een grote variëteit aan planten. Wilde peen-wortel , echte kamille, duizendblad, gewone melkdistel, sint Janskruid, alsem, smalle weegbree, cichorei-wortel zijn een paar veel voorkomende soorten die ik verzamel.
Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die ook met een schaar in de bosjes haar/zijn kostje bij elkaar loopt te knippen. Dat het gezond is om wilde planten te gebruiken vermoedde ik wel.
Het volgende onderzoek sterkt mijn vermoeden.
Er is onderzoek gedaan naar of het effect van het mediterane dieet mede veroorzaakt wordt door het gebruik van wilde planten en kruiden.
In Griekenland, Italië en Spanje consumeren mensen veel ongecultiveerde planten. In Italië werden 84 verschillende soorten geteld, in Griekenland 147 en in Spanje maar liefst 173!
Tussen de verschillende landen was er enige overlap in soorten, 18 soorten werden in de drie landen gebruikt. Helaas worden in het onderzoek niet alle 18 soorten genoemd. Wel vermeld worden Papaver rhoeas L. (klaproos), Sonchus oleraceus L. (gewone melkdistel), en Silene vulgaris L.
De onderzoekers hebben 127 planten onderzocht op antioxidant eigenschappen, enzym remmende werking en andere relevante eigenschappen met betrekking tot verouderingsprocessen in de hersenen en in het hart- en vaatstelsel.
Van de onderzochte soorten met sterke geneeskrachtige eigenschappen behoren de meeste planten tot de composieten familie, de Asteraceaea. Op ruime afstand gevolgd door de Rosaceae (wilde vruchten) en de Apiaceae (koriander, venkel, komijn, lavas).
De Asteraceae  (o.a.Arnica, Calendula, alsem, heilige distel, artisjok, kamille, duizendblad, paardenbloem, Echinacea soorten ) hebben een enorme hoeveelheid bioactieve secundaire inhoudsstoffen.
Een belangrijke groep secundaire inhoudsstoffen in Asteraceae zijn de sesquiterpeenlactonen.
In het algemeen zijn de sesquiterpeenlactonen verantwoordelijk voor geur, de bittere smaak, de anti-bacteriële- en ontsteking remmende  werking. Ze stimuleren  de uitscheiding van spijsverteringssappen door de lever, dus werken stimulerend voor de spijsvertering. Ook zijn er aanwijzingen voor een remmende werking op kankercellen, vanwege het aanzetten tot apoptose. (zelfvernietiging van de kankercel)
Bij gevoelige mensen zijn het de sesquiterpeenlactonen die kunnen zorgen voor een allergie.
Er worden geen duidelijke conclusies getrokken uit het onderzoek.
Maar dat naast de invloed van groenten, vis, knoflook en olijfolie (zon, cultuur) de bijdragen van wilde planten mogelijk een deel van de gezondheidswaarde van het mediterane dieet verklaren, durf ik wel te stellen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten