mijn ogen

Op zijn facebook pagina schrijft Henk Fransen over het boek van Moeder Theresa. Op een moeilijk moment in zijn leven geeft dat boek hem weer kracht om door te gaan. Hij is veertig en denkt dat zijn leven zinloos is geweest tot nu toe en dat het te laat is om iets te veranderen.
Van moeder Theresa leert hij dat het nooit te laat is. Moeder Theresa begint haar bijzondere werk in de sloppenwijken pas als ze al vijftig jaar is.
Henk is benieuwd naar een of meerdere momenten of gebeurtenissen in het leven van zijn facebook volgers die "lifechanging"zijn geweest.
Ik kan wel meerdere momenten bedenken maar leren leven volgens mijn intuïtie geholpen door "tekens" heeft mijn leven zeker positief beïnvloed.
Zeven jaar geleden ging mijn jongste kind op kamers wonen. Dat ik als moeder niet meer nodig ben vind ik wel een prettig idee. Dat gaf en geeft me een gevoel van vrijheid.
Toch volgt er een emotioneel verwarrende periode. Zonder het me te realiseren verwachtte ik teveel van mijn partner. Mijn partner gaat graag in zijn eentje op stap en heeft andere passies dan ik. Tuinen en plantjes zijn mijn passie. Het meest schokkend vond ik dat ik me dat nooit gerealiseerd heb. Alsof ineens mijn ogen open gingen. Ojee we gaan dus niet samen een grote tuin onderhouden en tuinieren.
Ook emotioneel ging mijn partner het gat dat mijn kinderen achterlieten niet opvullen, dat moest ik zelf doen.
Ik kan niet ontkennen dat ik stiekem heel verdrietig was. Ik ging veel in mijn eentje op stap en vond er niets aan.
Ik voelde me zielig, alleen en in de steek gelaten. Dat heb ik niemand vertelt. Ik wist dat het iets was, dat ik zelf moest oplossen en ook dat het iets was dat steeds terug zou komen als ik het niet zou aanpakken.
Op een mooie zonnige zaterdag, ik zie het nog voor me, ik zit in de tuin de krant te lezen. Mijn oog valt op een advertentie. Ik lees nooit advertenties, dus besluit ik dit als een teken te beschouwen. In de advertentie werden vrijwilligers gevraagd om mee te helpen op een eco-camping in de Spaanse Pyreneeën. Ik heb me opgegeven en ben gegaan. Dat is het begin van een ommekeer.
Een bijzonder moment, rijdend door een prachtig berglandschap, keihard meezingend met de pastorale van liesbeth list en ramses shaffy. Ondertussen denkend ben ik dit?
Ik leerde naar de wereld te kijken met mijn ogen in plaats van met onze ogen.
Ook leerde ik veel over mezelf door met veel mensen samen te werken. Van een aardige vrouw die elke dag met mij wou wandelen, leerde ik nee zeggen. Ik wil graag met je wandelen, maar niet elke dag. Ik leerde dat je iets kunt leren van mensen waar je, je aan ergert. Deze mensen spreken iets in jou aan waar je naar moet kijken. Deze reis heeft mijn leven veranderd.
Vanaf die eerste reis ga ik elk jaar minimaal 1 week alleen met mezelf op stap.
Een paar dagen geleden pas heb ik aan mijn partner opgebiecht dat ik in die tijd heel ongelukkig en verdrietig was.