zielenreis

In Heteren, een dorp op 3 km afstand van Randwijk, waar ik woon is een spiritueel ontmoetingscentrum.
In het centrum worden maandelijks lezingen georganiseerd.
Samen met twee buurvrouwen woon ik een lezing bij over de reis van de ziel. Ik sta open voor verhalen over dolende zielen. Maar denk er niet teveel over na en ben geen fervent verdediger van deze theorie.
Wat me opvalt is dat veel mensen ervaringen hebben met dingen die eigenlijk niet kunnen. Tekens van overledenen? Een hand op de schouder, lichten gaan aan en uit, krakende kasten.
Een man die komt kijken naar ons lekkende dak begint spontaan te vertellen over de geesten in zijn oude huis. Het huis is inmiddels gereinigd en de geesten zijn weg, maar de geesten hadden hem bijna zijn huwelijk gekost. Hij wilde niet thuis zijn omdat het niet goed voelde en zijn vrouw was helemaal in de war en agressief.
Mijn vader is op een ellendige manier doodgegaan. (Inmiddels 15 jaar geleden) Wij, zijn kinderen mochten geen afscheid nemen. Het eerste jaar na zijn dood speelde mijn vader een heel belangrijke rol in mijn gedachten. Heerlijk in mijn eentje in de tuin ploeteren met mijn vader in mijn hoofd. Ik stelde me voor dat hij bij me was in de vlinder die op mijn schouder zat, in het roodborstje dat niet van mijn zijde week.
Mijn vader rookte tot zijn veertigste ongeveer zware shag. Op een keer in de tuin rook ik zo sterk die zware van Nelle lucht dat ik bijna niet kon geloven dat er echt niemand in de buurt was.
Zo heb ik misschien met de hulp van mijn vaders ziel zijn dood, stukje bij beetje verwerkt.
De vrouw die de lezing gaf over de reis van de ziel vertelde dat ze een goed contact met haar vader heeft gekregen na zijn dood. Ze groeide op in een zeer gelovig Zeeuws gezin en raakte het contact met haar vader kwijt toen ze ging studeren en niet meer het geloof van haar ouders aanhing. Na zijn dood begon ze steeds milder en liefdevoller over haar vader te denken. Ze geloofde dat haar vaders ziel haar daarbij hielp. Wat hij bij leven niet kon geven, maakt hij goed na zijn dood.
Of het processen zijn die je zelf bedenkt of dat de zielen van onze gestorven dierbaren echt bij ons blijven zolang wij dat nodig hebben, weet ik niet. Ik wil graag geloven dat mijn vaders ziel nog een tijdje gebleven is om mij te helpen zijn dood te verwerken.