Reünie

Een van mijn oud klasgenoten schrijft na de reünie op facebook: "Ik kan mijn geschiedenis herschrijven".
Als mijn beste vriendin van toen vertelt dat ze in de eerst klas Mavo over mocht stappen naar de Havo, maar dat niet heeft gedaan mede omdat ze mij niet als vriendin kwijt wilde, denk ik dat had ik wel eerder willen weten.
Een deel van mijn leven heb ik besteed aan iemand anders willen zijn. Ik bewonderde mijn vriendin enorm. Ze durfde altijd voor haar mening uit te komen. ook in de klas tegen leraren, dat was toen nog heel bijzonder. Ik kan me haar moeder nog herinneren. Een heel bijzondere vrouw, die oprecht geïnteresseerd was in haar kinderen en die haar kinderen stimuleerde de beste uitgave van zichzelf te worden.
Hoewel dat blijkbaar niet erg opviel heb ik een groot deel van mijn leven geworsteld met een zeer laag zelfbeeld. Vandaar dat het niet in mijn hoofd zou opkomen dat mijn vriendin mij toe belangrijk genoeg vond om op school te willen blijven.
Hoewel herinneringen vaak onbetrouwbaar zijn, herinner ik mij mijn vriendin als een bijzonder mens en dat is ze nog steeds.
Iedereen heeft zijn of haar eigen herinneringen. Veel dingen die ik onthouden heb weet de ander niet meer en andersom.
Iedereen maakt van zijn of haar herinneringen een kloppend verhaal.
Een van de tuineigenaren die ik afgelopen weken heb bezocht voor Velt heeft een prachtig oud landhuis met een gracht eromheen. Hij heeft 35 jaar geleden in het verlengde van de voordeur richting de dijk een oprijlaan gemaakt omzoomd met kastanjebomen. Met het idee die brug komt nog wel een keer. De brug kwam, hij kon een oude brug krijgen tegen bezorgkosten. De brug ligt er nu zeven jaar. Het ziet eruit of het al eeuwen zo geweest is. Tijdens de open monumenten dagen komen er veel mensen kijken. Veel mensen die het huis van vroeger kennen, herkennen de brug en de oprijlaan van vroeger. Hij laat het zo.