Waarom blijft de medische wereld zoeken naar een oorzaak van overgewicht? Er zijn mensen waarbij het honger en verzadigingsmechanisme niet goed werkt. Mensen met overgewicht blijken daar vaker aan te lijden dan slanke mensen. Maar zijn ze daardoor dik geworden of is het mechanisme verandert doordat ze overgewicht hebben? Het zou best kunnen dat het voor sommige mensen moeilijker is om slank te blijven dan voor anderen, Toch lijkt mij blijven zoeken naar de oorzaak niet zinvol. Het gaat tenslotte om het gedrag; wat en hoeveel stop je in je mond. Je kunt ook met je hoofd eten als je van je maag geen seintje krijgt. "Dat doet toch iedereen" zegt een vriendin. Iedereen eet met het hoofd of je nou teveel of te weinig eet. Misschien is dat wel zo. Zeker sinds we zoveel keuze hebben en niet meer alleen zijn aangewezen op wat we toevallig konden vinden in de natuur, moet je wel je verstand gebruiken. Jammer dat het onderzoeks geld niet gestopt wordt in het zoeken naar een oplossing. Hoe kun je mensen het beste helpen die worstelen met overgewicht.
Een goed begin zou zijn mensen te vertellen over hoe genen werken. Er zijn uitzonderingen maar in tegenstelling tot wat veel mensen denken heeft bijna iedereen goede genen. Je leefstijl bepaald veel meer je gezondheid dan je genen. Ik haast me te vermelden dat er mensen zijn die pech hebben met hun genen. Maar de meeste mensen hebben prima genen. Het ligt er aan wat je er mee doet. Als je tot op hoge leeftijd gezond en fit wil blijven met je er veel mee doen. Tijdens een les aan verpleegkundigen probeer ik duidelijk te maken dat we vanuit onze oergenen geneigd zijn te zoeken naar comfort maar dat we gezonder worden van ontberingen. De ogen van de verpleegkundigen worden groot. Ontberingen? Ja tegenwind moeten we hebben. Keihard trappen tegen de wind in. Minder eten, af en toe eens een maaltijd overslaan. Huis niet te warm. Kou opzoeken. Die ontberingen dat ging vroeger vanzelf, nu moeten we het opzoeken. Dat is lastig, gewoontes veranderen is sowieso lastig, dan moeten teruggrijpen op discipline. En als de beloning groot genoeg is dan kan het zijn dat het lukt.
Ik ben terughoudend om over mijn ervaringen te vertellen, ongevraagd advies werkt niet en is irritant. Maar wat is het fijn om fit en veerkrachtig te zijn en ik kan inmiddels enorm genieten van afzien.
Of zou het toch een goed idee zijn om jezelf als voorbeeld te nemen en te vertellen over je ervaringen. De volgende uitspraak, ik dacht van Couperus, zorgt ervoor dat ik er toch nog eens over na ga denken:
"Het mooiste geschenk dat je kan geven is het voorbeeld van je eigen leven"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten