verhuizen

Na precies 22 jaar verlaat ik Brabant en ga (terug) naar de Betuwe.
Tijdens het opruimen kom ik een dagboek tegen uit 2010. In die tijd hadden we nog een huis en vooral een grote tuin in Frankrijk. Ik heb enorm genoten van de ruimte om me heen.
Een wandeling maken over je eigen terrein, wat een rijkdom.
Ik schrijf in het dagboek in de zomer van 2010. "Ik weet het zeker het huis in Frankrijk moet verkocht".
Ik kan volkomen gelukkig zijn met een tuin, planten en voldoende ruimte om plannen te kunnen maken. Jan heeft andere inspiratiebronnen. Zijn hart gaat niet sneller kloppen van groen.
Te vaak moest ik vragen Jan wil je dit doen en daarmee helpen. Jan werd daar steeds vaker een beetje chagrijnig van. Het huis was verbouwd en Jan was er wel klaar mee.
Ik besefte dat meer dan hij, omdat ik merkte dat hij minder blij werd van Frankrijk. Hij stond ook niet meer te trappelen om te gaan en boekte steeds vaker reisjes naar China of India.
Het duurde nog tweeenhalf jaar om jan en mezelf te overtuigen dat het echt het beste was. Het huis en de tuin en de mensen zijn en waren ons zeer dierbaar geworden. We hadden altijd (15 jaar)een heel gezellige tijd in Frankrijk.
Voor mij was meteen duidelijk dat ook het huis in Nederland verkocht moest worden.
Ik hoopte dat we in Nederland iets zouden kunnen vinden dat ons aan Frankrijk doet denken. Dan kan ik lekker in mijn tuin aan de slag en Jan kan ook de dingen doen waar zijn hart sneller van gaat kloppen.
Het huis dat we gekocht hebben, deed ons direct aan Frankrijk denken.
We boeken een bezichtiging, de makelaar is te laat. We lopen om het huis, Jan maakt foto's en ik een dansje.
Hoe het huis van binnen is, maakt me niets uit. Ik heb mijn keus gemaakt.
We doen een bod op de stoep en twee dagen later is het huis van ons.
Als de tuin is aagelgd kan ik weer een wandeling maken over mijn eigen terrein. Met 5000m2 moet dat lukken.