bestemming

Ik ben twee keer in mijn leven op een bijzondere manier aan de dood ontsnapt. Een keer viel ik tijdens een bergwandeling van een berg af. Als er geen grote steen had gelegen was ik de diepte in gestort. De andere keer ben ik bijna verdronken. Ik werd gered door een man die daar "toevallig"was en zag dat ik echt in nood was. Ik heb er jarenlang last van gehad. Eerst probeerde ik er niet aan te denken, maar s`avonds in bed, val je elke keer weer en verdrink je elke keer weer. Er met anderen over praten helpt niet, die zie je denken : ja maar, je bent er toch nog. Op een gegeven moment heb ik bedacht, okee er niet aan proberen te denken helpt niet. Dan er maar doorheen. Denk er juist wel aan, val en verdrink, elke avond weer. Ik weet niet meer hoe lang dit geduurd heeft, maar ik denk een paar maanden. Niet elke dag, een paar keer per week. Toen was ik er klaar mee. Toen kreeg ik het idee dat ik "gespaard" was om iets bijzonders te doen in mijn leven. Wat dat dan was zou me vanzelf wel duidelijk worden. Het laatste incident is inmiddels 20 jaar geleden. Hoewel ik een goede en enthousiaste zwemster was voor het incident, ben ik nog steeds angstig in diep water. Dat is het enige wat me nog herinnerd aan mijn wonderbaarlijke redding. Behalve misschien een zekere overmoed wat betreft mijn levensverwachting. Ik zal toch zeker niet gered zijn om al jong weer dood te gaan. Ik denk graag na over het mysterie van mijn bestaan en zoek vaak naar tekens die te duiden zijn of je op de goede weg bent of niet. Het boek "De pelgrimstocht naar Santiago"van Paulo Coelho, brengt me op een andere gedachte. In het boek gaat Paulo op weg naar Santiago. Hij verwacht door deze inspanning een bijzondere plaats te kunnen verwerven tussen de uitverkorenen. Zijn reisgenoot vertelt hem dat er geen uitverkorenen zijn. "Alle mensen zijn uitverkorenen, als ze in plaats van zich af te vragen `wat doe ik hier`, ervoor kiezen iets te doen wat geestdrift wekt in hun hart. De wil en bereidheid om het leven als een wonder te beschouwen maakt dat er wonderen gebeuren en niet de zogenaamde `geheime rituelen`. De mens wordt mens door te besluiten zijn bestemming te verwezelijken en niet door allerlei theorieën op te stellen over het mysterie van het bestaan." (Citaat boek) Alleen al door deze paar zinnen helemaal de moeite waard om te lezen. Ik weet wat geestdrift wekt in mijn hart en ga geïnspireerd door met het verwezelijken van mijn droom. Ik weet zeker dat die droom werkelijkheid gaat worden, ik weet alleen nog niet wanneer. Mijn leven is mij een groot wonder.