Vanmorgen fietste ik achter een vader(man) met een kinderwagen met kind en een kind op een loopfiets. Het kind op de loopfiets, loopfietste een beetje wiebelig nogal vlak langs de weg. Ik werd er een beetje akelig van. De man vertrok geen spier, zei: goed zo jongen en alles ging goed. Wat het goede van deze waarschijnlijk niet bewuste aanpak is, is dat kinderen veel meer zelfvertrouwen krijgen. In plaats van continu gewaarschuwd te worden, kijk uit, pas op, dingen uit kunnen proberen. Dan vallen ze een keer, nou en.
Wij hebben er 25 jaar geleden voor gekozen om onze kinderen samen op te voeden.
Mijn partner wilde geen kinderen van een vrouw die rookte en ik wilde onze kinderen niet alleen opvoeden. Dat is allemaal goed gegaan. Ik ben nog steeds blij dat ik moest stoppen met roken en ook aan die andere voorwaarde is voldaan.
Het is belangrijk dat vaders de helft van de tijd voor hun kinderen gaan zorgen. Wij vonden het heel normaal wat we deden, dat is het na 25 jaar nog steeds niet helaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten