Een weekje naar Frankrijk. Naar het gebied waar we 15 jaar een huis hebben gehad. Een streek met een prachtige natuur en heel weinig mensen.
We komen aan, auto uit, wat opvalt is de oorverdovende stilte. Het toetert in je oren. Even wennen weer, maar wat is dat heilzaam voor je hersenen. Wat knap je op van een weekje stilte.
De stilte was er ook binnenshuis, geen internet, alleen franse TV.
De eerste avond leidde dat bij mij tot een lichte paniek. Wat moet ik deze week doen.
De kist met boeken bracht uitkomst. Na een tijdje was ik helemaal verdiept in een boek. Urenlang lezen. Gelukkig kan ik het nog, me concentreren. Ik ben het nog niet kwijt.
Wat we in Nederland wel voorgoed kwijt zijn en waar niemand zich druk om lijkt te maken.
STILTE. Ik word heel droevig van deze constatering. Ik vind Nederland een geweldig land. Ik zou nergens anders willen wonen. Maar wat mis ik die heerlijke stilte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten