De natuur, dat ben ik

Voorafgaand aan de verkiezingen heb ik veel gediscussieerd.  Mensen die mij kennen weten dat ik, eigenlijk mijn hele leven al, milieu bewust leef. e partij waar ik op wild stemmen, staat niet bekend als een milieu vriendelijke partij. Dat riep vraagtekens en verbazing op. Maar het milieu dat ben ik zelf. Ik ben al op mijn zeventiende gestopt met vlees eten. Ik heb pas toen ik 28 was mijn rijbewijs gehaald omdat ik autorijden te milieu vervuilend vond. Ik hou eigenlijk erg van autorijden maar ik doe het heel weinig. Alleen als ik alle andere mogelijkheden overwogen heb. Onze kinderen moesten altijd fietsen naar school, ook als het regende. Ik doe tot ongeveer 20 tot 25 km alles zoveel mogelijk op de fiets. Ik hou niet van vliegen en probeer milieubewust boodschappen te doen.
Toch heb ik op een partij gestemd, die niet het milieu als belangrijkste standpunt uitdraagt.
Milieu is voor mij een kwestie van keuzes maken, van gedrag. Ik ken mensen die groen links stemmen en met de auto naar de huisarts gaan als het regent.(300 m)
Natuurlijk kan het goed zijn als de overheid maatregelingen neemt om milieubewust gedrag te stimuleren. Toch geloof ik dat we als individu meer kunnen bereiken. Alles wat je doet en iedere keuze die je maakt heeft invloed.
In het duurzaamheidscafé in Nijmegen, was een van de sprekers prinses Irene. Zij benadrukte het belang van een persoonlijke band met de natuur. En dat zijn planten, dieren, mensen, de aarde, rivieren enz. Als je een persoonlijke band opbouwt met de natuur om je heen, ben je er ook zuiniger op.
Haar advies: wees vriendelijk en aardig, niet alleen voor je medemens, maar ook voor de dieren, planten en de rest van onze natuur.

kwijt

Een weekje naar Frankrijk. Naar het gebied waar we 15 jaar een huis hebben gehad. Een streek met een prachtige natuur en heel weinig mensen.
We komen aan, auto uit, wat opvalt is de oorverdovende stilte. Het toetert in je oren. Even wennen weer, maar wat is dat heilzaam voor je hersenen. Wat knap je op van een weekje stilte.
De stilte was er ook binnenshuis, geen internet, alleen franse TV.
De eerste avond leidde dat bij mij tot een lichte paniek. Wat moet ik deze week doen.
De kist met boeken bracht uitkomst. Na een tijdje was ik helemaal verdiept in een boek. Urenlang lezen. Gelukkig kan ik het nog, me concentreren. Ik ben het nog niet kwijt.
Wat we in Nederland wel voorgoed kwijt zijn en waar niemand zich druk om lijkt te maken.
STILTE. Ik word heel droevig van deze constatering. Ik vind Nederland een geweldig land. Ik zou nergens anders willen wonen. Maar wat mis ik die heerlijke stilte.