inspireren

Op een bijeenkomst van Velt spreek ik een Velt bestuurslid uit Limburg. Hij vraagt waar ik les in geef. Ik vertel dat ik officieel siertuin lesgever ben, maar dat mijn programma vooral bestaat uit het vertellen over het gebruiken van kruiden en wilde planten en over het effect op onze gezondheid.
Hij vraagt of ik herborist ben en zo ja waar ik de opleiding gedaan heb. Hij kent meer mensen die in Maastricht op de Europese academie de herboristenopleiding gedaan hebben.
Hij vraagt of ik er in mijn dagelijks leven wat mee doe. Ik stond anders was ik van mijn stoel gevallen.
Hoe zou ik kunnen vertellen over het dagelijks gebruiken van kruiden en wilde planten als ik het zelf niet doe. Ik merk toch wel enige verbazing bij mijn zeer aardige gesprekspartner. Misschien is het wel niet zo vanzelfsprekend om wat je wil overbrengen, eerst zelf in de praktijk gebracht te hebben.
Het is niet in eerste instantie mijn taak om kennis over te brengen. Hoewel kennis overdracht wel een onderdeel is. Kennis kunnen mensen zelf naar op zoek. Ik voel het als mijn taak om mensen te inspireren, om mijn passie over te brengen. Ik ben ook geïnspireerd door anderen om te gaan doen wat ik doe. Ik probeer mensen te laten zien dat zij ook weer een inspiratie kunnen zijn voor de mensen in hun omgeving. Als dan bij enkele mensen in de groep de ogen gaan glimmen, weet ik dat het gelukt is. Dat maakt me heel gelukkig.

Op het congres van Akker naar Bos (de natuur wijst de landbouw de weg) volg ik een mini lezing van Maja Kooistra over bomen. Het is warm, ik ben moe en vecht tegen de slaap. De lezing was een beetje saai. Tot de laatste 5 minuten van haar lezing. Ik ben klaar wakker, er gebeurt iets in de zaal. Ze verteld over de energie stromen van bomen. Over wat je voelt als je in een bos loopt en dat een loofbos met eiken en beuken anders voelt dan een dennenbos

]

. Bij mij en bij meerder deelnemers gaan de ogen glimmen. Op de valreep van de lezing heeft ze me toch geraakt.