vroeger

Sinds 1 september woon ik nog slechts 12 km van mijn moeder. Regelmatig fiets ik even naar mijn moeder voor een kop thee en een praatje. Mijn moeder is wel weduwe maar niet eenzaam. Ze zegt van wel, maar mijn moeder heeft meer vrienden en kennissen dan ik. Haar drie kinderen en kleinkinderen wonen in de buurt en bezoeken haar elke week.Ze heeft vaak bezoek als ik kom en dan schuif ik even aan.
Regelmatig beland ik in gezeur over wat allemaal niet goed is in deze tijd.
Ik ben dan vaak de enige in het gezelschap die een lofzang houdt over de fantastische tijd waarin we leven.
Ik herinner mij:
- de kinderen in de klas die niet goed konden leren. De jongens gingen bij de meester de tuin doen, de meisjes werden aan hun lot over gelaten. deze kinderen werden ook nog vaak voor schut gezet voor de klas. Ik werd ook geslagen op school, maar ik was de slimste in de klas, dat gaf toch een gevoel van onaantastbaarheid.
- er waren diverse kinderen in de klas die te kleine schoenen, kapotte schoenen hadden.
- na de vakantie hadden de meeste kinderen niets te vertellen, ze waren nergens geweest.
- de gezinnen met 12 of meer kinderen. Ook als het regende moesten ze zich buiten vermaken.
- de meeste kinderen hadden niet eens een fiets
- een afspraak met de dokter. Je moest er al om 7 uur zijn, dan was je als je geluk had tegen 11 uur aan de buurt.
- de slagers die zich schooltandarts noemden en waar de hele school doodsbang voor was. Zelfs door de tandarts werd je geslagen als je huilde. Ik heb menig kind over het schoolplein gesleept zien worden.
- de minachting van de gevestigde orde voor de "gewone"mens.
- de rangen en standen
- als je voor een dubbeltje geboren was, dan bleef je ook een dubbeltje.
- zeker als je een meisje was, werd het niet nodig gevonden om geld uit te geven voor je opleiding.

Dit alles is pas 50 jaar geleden.

Eureka!

In een column van Piet borst in het NRC van zaterdag 12 december wordt een boek van Edzard Ernst besproken.
Edzard Ernst is de eerste hoogleraar complementaire geneeskunde aan de universiteit van Exeter.
Gebruik makend van de gebruikelijke methoden van wetenschappelijk onderzoek heeft Ernst herhaaldelijk de werkzaamheid van alternatieve therapieën onderzocht. Uit de onderzoeken bleek dat patiënten zeker baat hebben bij de zogenaamde alternatieve behandelingen, maar dat dit effect louter toe te schrijven is aan het placebo-effect. Door het geloof dat de patiënten hebben in de behandelaar en de behandeling.
Eureka zou ik zeggen. Fantastisch dat het placebo-effect wetenschappelijk bewezen is. We hebben een innerlijke intelligentie die we kunnen aanspreken.
Wat zegt dit over de reguliere geneeskunde? Waarom speelt bij de reguliere geneeskunde het placebo-effect geen rol. Althans wordt er aan dit fantastische zelfgenezende vermogen van een mens geen aandacht besteedt? Sterker nog men vindt het maar lastig en ongewenst.
Veel mensen die ernstig ziek zijn zoeken naast de reguliere behandeling ook nog naar iets anders.
Vaak komen ze bij de zogenaamde alternatieve artsen terecht. Misschien is het wel omdat ze in de alternatieve wereld doorgaans wat meer tijd nemen om een band op te bouwen. Ook graven ze vaak in het verleden van de patiënt en kijken naar de patiënt als mens en niet alleen naar het lichaam.
Ik denk aan Henk Fransen, die veel tijd besteedt aan zijn patiënten om ze te helpen het genezend vermogen te versterken. Het genezend vermogen te versterken door verbeteren van de leefstijl, maar ook mentale, emotionele, relationele en zielsaspecten aan te pakken die minstens zoveel impact hebben op ons lichamelijke en geestelijke welbevinden.
Niet om mensen te ontraden de reguliere behandelingen te ondergaan, maar om de behandeling compleet te maken.
Als we kunnen leren optimaal gebruik te maken van de intelligentie van de menselijke geest en lichaam kunnen vast nog veel meer mensen genezen worden of nog beter, niet ziek worden.