zaterdag 27 juni 2015

inspirerend

De opdracht van de schrijfweek in het Letterdyfehouse die het meest indruk op mij heeft gemaakt is het schrijven van 50 woorden verhaaltjes, een zogenaamde minisage.
Je leert weglaten en in 50 woorden een sfeer neer te zetten. Het is de bedoeling te openen met een ace, in het midden een dramatisch omslagpunt. Aan het eind een afrondende zin.
Er zijn in die week heel wat pareltjes geschreven en het blijft doorgaan. Via de mail blijven we elkaar verhaaltjes sturen.
Pas toen ik thuis was realiseerde ik me hoe bijzonder de sfeer was. De groep mensen en de twee begeleiders  hebben een veilig, zeer inspirerend nest gemaakt waarin iedereen kon experimenteren met meer (vaak meer) of minder intieme schrijfsels.
Door de vaak intieme schrijfsels leer je elkaar goed kennen. Dit geeft een bijzondere band.
Het was een week om nooit meer te vergeten.

Schiphol

Verscheurd tussen hoofd en hart.
De lopende band gaat traag, lopen is sneller.
Wacht op de anderen, nee ik kan niet wachten.
Hij kijkt over me heen, zoals veel lange mensen doen.
Lange sterke armen om me heen.
Een grote droge hand, samen vol vertrouwen een nog onbekende toekomst tegemoet.

Een onbekende toekomst omdat ons huis is verkocht en we per 1 september (nog) geen huis en vooral tuin meer hebben. De volgende minisage gaat over mijn tuin.

Tuin

Over een tijdje is mijn tuin op deze plek verdwenen.
Kindvriendelijk moet het worden.
Zich niet bewust van het naderend onheil fladderen de bijen en vlinders op het wilgenroosje, duizendblad en de Turkse drakekop.
Wat gaat er met ze gebeuren als ik hier niet meer ben.
Het voelt als verraad.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten