Elk weekend lees ik wel iets in het financiële dagblad waardoor ik geïnspireerd raak. Dit keer lees ik over Benjamin Zander, een Britse dirigent, die zich het liefste omringt met mensen met "shiny eyes". Dat is het goede woord. Ik heb een babyfoto van mezelf waar ik vaak met verbazing naar zit te kijken. Die enthousiaste blik waarmee ik de wereld in kijk. Een blik die zegt: kom maar op wereld, hier kom ik. Ik ben geboren met shiny eyes. Mijn broertje staat naast me en houd me vast. Hij past op, zoals hij jarenlang op mij heeft gepast.
In de loop der jaren is die blik verdwenen. Mijn ogen zijn veranderd, doffer geworden. Dat kan ik niemand verwijten of de schuld van geven. Ik ben geboren voor mijn tijd. Zo voelt dat voor mij.
Ik heb in de loop der jaren geprobeerd aan de verwachtingen van anderen te voldoen in plaats van bezig te zijn met wat ik wil. Niemand leek dat ook belangrijk te vinden, wat ik wilde.
Ik kan het zelf niet zien, maar ik weet bijna zeker dat ze terug zijn, die ogen.
Afgelopen week donderdag heb ik een lezing gegeven over de helende natuur in het wasven in Eindhoven. Dan ben ik heel blij dat ik mag vertellen over mijn passie, mijn leven, de plantenwereld. De natuur, een grote kruidentuin.
Tijdens de lezing gebeurde er iets bijzonders. De sfeer was geweldig. De mensen zaten ademloos te luisteren en waren zeer actief betrokken bij de lezing. Hier en daar zag ik ook de ogen glimmen.
Ik voelde me totaal op mijn plaats. Aan de reacties kan ik merken dat meer mensen gevoeld hebben dat er een bijzonder sfeer in het zaaltje was.
Wat ben ik een gelukkig mens dat ik weer met shiny eyes door de wereld wandel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten