Twee vriendinnen van mij zitten te klagen dat in de trein iedereen met zijn/haar smartphone bezig is.
Dat doe ik ook ik de trein. Het is heerlijk rustig en hoe vaak gebeurt het dat er iemand naast je komt zitten die interessanter is dan google.
De trein zit vol met vooral ouderen en jongeren. De meeste ouderen vind ik nogal klagerig.
Aan mijn moeder, die het liefst met leeftijdgenoten optrekt merk ik dat er veel geklaagd wordt onderen de ouderen. Mijn moeder knapt altijd enorm op van mij. Dat is niet om op te scheppen, maar ik probeer mijn moeder de andere kant te laten zien, in plaats van mee te klagen.
Ik ben altijd heel blij als mijn ideeën gestaafd worden door onderzoek.
Ik denk namelijk dat die zielige mannetjes (zijn het wel eens vrouwen) die denken dat ze die exorbitante salarissen en bonussen verdienen, vanzelf zullen verdwijnen. Ik zie aan mijn eigen kinderen dat ze niet geld gedreven zijn. Ze willen natuurlijk graag een leuk salaris, maar vinden uitdagingen in hun werk en nieuwe dingen leren belangrijker. Mijn zoon wil zelfs langer over zijn studie doen, als hij maar dingen kan doen die hij graag wil leren.
Mijn dochter gaat nu aan haar derde baan beginnen in een periode van 2.5 jaar.
Toen haar nieuwe werkgever vroeg hoe lang ze dacht te blijven, was het antwoord: "Zolang ik nieuwe dingen kan leren en nieuwe uitdagingen heb". De werkgever denkt dat mijn dochter wel 4 jaar kan blijven. Blijkbaar is dit een werkgever die kan omgaan met de millennials.
Het belangrijkste thema in mijn eigen opvoeding was, vooral niet teveel opvallen en je aanpassen aan de maatschappij. Daar heb ik nog last van, dat past namelijk niet bij me en zorgt dan voor grote innerlijke en uiterlijke conflicten.
Ik wilde graag dat mijn kinderen werden wie ze waren. Dat ze meer zelfvertrouwen konden ontwikkelen doordat ze van kleins af aan hebben geleerd dat het meetelt wat zij denken en vinden. Dat is lastig omdat je kinderen ook moet leren dat ze zich soms wel moeten aanpassen aan het systeem. Dus dit leidde ook wel eens tot conflicten met het systeem.
De millennials (tussen 18 en 30 jaar) zijn natuurlijk allemaal opgevoed als individuen met meer aandacht voor persoonlijke groei en eigen meningen. Werkgevers blijken hier nog niet zo goed mee om te kunnen gaan.
De millennials vinden een inspirerende werkplek en flexibiliteit belangrijker dan geld en 64% wil graag een positieve bijdrage leveren aan de samenleving met zijn of haar werk.
Ik ben een millenial. (in mijn hart en hoofd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten