vraag aan de wetenschap

Ik ben al wekenlang bezig een vraag te formuleren die ik graag door de wetenschap wil laten onderzoeken.
Vandaag is de laatste dag.
Tot nu toe kon ik niet kiezen, ik heb teveel vragen.
Maar mijn belangrijkste vraag gaat toch wel over preventie. Waarom accepteren we dat er zoveel mensen hart- en vaatziekten en kanker krijgen. Waarom gaan we nou niet eens echt onderzoeken hoe dat komt in plaats van alleen maar nieuwe methoden van behandeling uitvinden. (Waar ik niet tegen ben!) Er komt weer een grote actie "Sta op tegen Kanker" en  tijdens de hele uitzending geen woord over leefstijl.   
Ik ben ervan overtuigd dat onze voedingskwaliteit en ook leefwijze (beweging) een zeer belangrijke rol speelt.

Mijn vraag aan de wetenschap:

Wat is de link tussen voedingskwaliteit en het functioneren van het menselijk lichaam?

Korte uitleg:
Tot nu toe gaat de belangrijkste definitie van voedingskwaliteit over hygiëne en of er niet teveel giftige stoffen in onze voeding voorkomen.
Mijn vraag gaat over de echte kwaliteit van voeding.
Planten maken uit glucose, als ze in natuurlijke omstandigheden groeien, duizenden secundaire inhoudsstoffen die nog steeds gebruikt worden als basis voor geneesmiddelen.
Ik denk dat wij veel te weinig van deze stoffen binnen krijgen en dat dat de oorzaak is van veel ziektes. Onze gezondheidszorg is vooral ziekenzorg met de nadruk op het ontwikkelen van nieuwe methodes van behandelen. Het zou mooi zijn als er naast ziekenzorg een gezondheidszorg komt, die ook echt gaat doen wat de naam zegt. Onderzoeken hoe we gezond kunnen blijven.
Dit "geheim" ligt voor een groot deel in onze voeding. Ik heb veel onderzoek gedaan maar ik heb maar een proefkonijn.
Het zou mooi zijn als de wetenschap op zoek ging naar de geheimen van biologisch leven en wat dat voor ons kan betekenen.

Wat zou het mooi zijn als meer mensen dit komen te weten. Ik heb lang gedacht dat we groenten en fruit eten voor de vitaminen en mineralen. Toen ik ontdekt dat planten duizenden secundaire inhoudsstoffen maken die misschien nog wel belangrijker zijn dan vitaminen en mineralen, was ik geschokt dat ik dat zo lang niet geweten heb. Geschokt dat niemand mij dat verteld heeft. Dat ik dat nooit in de krant heb gelezen. Ik heb zelf ervaren wat het met me doet, nu ik die stoffen wel binnenkrijg. Dat zouden meer mensen moeten weten.

"Je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden".

geluk

In een interview in het financiële dagblad vertelt iemand dat hij regelmatig opnoemt of opschrijft waar hij allemaal gelukkig van wordt.
Ik begin aan een lijstje, het lijstje wordt wel erg lang. Geen wonder dat ik zo'n gelukkig mens ben. Ik word van heel veel dingen gelukkig.
Gistermiddag had ik weer zo'n fantastische middag. We stonden met een kraam van de zintuigentuin bij het Groenrijk in Geldrop om vrijwilligers te werven. Niet direct vrijwilligers erbij, maar leuke gesprekken, leuke mensen, leuke kinderen. Niets bijzonders maar ik heb genoten.
Verder staat erg hoog op mijn gelukslijstje:  mijn tuin. Kleine boeketjes plukken en op tafel zetten. Even de tuin inlopen om wat wild groen te plukken en daar iets lekkers van te maken.
Even zitten in de tuin met je gezicht in de zon en kijken naar een bij of hommel. Luisteren naar babyvogels die ergens in een nestje zitten. Of met een boek in de tuin.
Sporten, in de natuur zijn, met mijn plantjes bezig zijn. Studeren, nieuwe dingen leren. Koken en eten, alleen of  met kinderen en vrienden. Ik word erg gelukkig van lekker (gezond) eten met een goed glas wijn erbij. Ja ik kan het niet ontkennen, ik kan ook erg gelukkig worden van op de bank hangen en TV kijken.
Vertellen over mijn passie hoort ook op de lijst. Afgelopen zaterdag een lezing gegeven aan het bestuur van Velt over kruiden en wilde planten eten.....waarom?
Dingen doen die je eigenlijk niet durft. De zaterdagkranten, stilte, radio 4 zondagochtend 9.00 uur.
En ook het schrijven van mijn blog.

generatiekloof

Nee, je hoort mij niet klagen over "de jeugd van tegenwoordig".
Twee vriendinnen van mij zitten te klagen dat in de trein iedereen met zijn/haar smartphone bezig is.
Dat doe ik ook ik de trein. Het is heerlijk rustig en hoe vaak gebeurt het dat er iemand naast je komt zitten die interessanter is dan google.
De trein zit vol met vooral ouderen en jongeren. De meeste ouderen vind ik nogal klagerig.
Aan mijn moeder, die het liefst met leeftijdgenoten optrekt merk ik dat er veel geklaagd wordt onderen de ouderen. Mijn moeder knapt altijd enorm op van mij. Dat is niet om op te scheppen, maar ik probeer mijn moeder de andere kant te laten zien, in plaats van mee te klagen.
Ik ben altijd heel blij als mijn ideeën gestaafd worden door onderzoek.
Ik denk namelijk dat die zielige mannetjes (zijn het wel eens vrouwen) die denken dat ze die exorbitante salarissen en bonussen verdienen, vanzelf zullen verdwijnen. Ik zie aan mijn eigen kinderen dat ze niet geld gedreven zijn. Ze willen natuurlijk graag een leuk salaris, maar vinden uitdagingen in hun werk en nieuwe dingen leren belangrijker. Mijn zoon wil zelfs langer over zijn studie doen, als hij maar dingen kan doen die hij graag wil leren.
Mijn dochter gaat nu aan haar derde baan beginnen in een periode van 2.5 jaar.
Toen haar nieuwe werkgever vroeg hoe lang ze dacht te blijven, was het antwoord: "Zolang ik nieuwe dingen kan leren en nieuwe uitdagingen heb". De werkgever denkt dat mijn dochter wel 4 jaar kan blijven. Blijkbaar is dit een werkgever die kan omgaan met de millennials.
Het belangrijkste thema in mijn eigen opvoeding was, vooral niet teveel opvallen en je aanpassen aan de maatschappij. Daar heb ik nog last van, dat past namelijk niet bij me en zorgt dan voor grote innerlijke en uiterlijke conflicten.
Ik wilde graag dat mijn kinderen werden wie ze waren. Dat ze meer zelfvertrouwen konden ontwikkelen doordat ze van kleins af aan hebben geleerd dat het meetelt wat zij denken en vinden. Dat is lastig omdat je kinderen ook moet leren dat ze zich soms wel moeten aanpassen aan het systeem. Dus dit leidde ook wel eens tot conflicten met het systeem.
De millennials (tussen 18 en 30 jaar) zijn natuurlijk allemaal opgevoed als individuen met meer aandacht voor persoonlijke groei en eigen meningen. Werkgevers blijken hier nog niet zo goed mee om te kunnen gaan.
De millennials vinden een inspirerende werkplek en flexibiliteit belangrijker dan geld en 64% wil graag een positieve bijdrage leveren aan de samenleving met zijn of haar werk.
Ik ben een millenial. (in mijn hart en hoofd)

"ziek eten"

Vorige week heb ik een dag doorgebracht in een ziekenhuis. Mijn dochter is tijdens het wielrennen gevallen en heeft haar sleutelbeen gebroken. Ze is tijdens een dag opname geopereerd. Je brengt dan een aantal uren door in een kamer op een afdeling tussen de andere patiënten.
De verpleegkundigen waren geweldig. Heel lief, betrokken, zorgzaam en meedenkend. Ze bleven zelfs lief tegen een hork van een man die naast mijn dochter lag en het door zijn gedrag eigenlijk verdiende om met rolstoel en al uit het raam geduwd te worden.
De artsen hebben hun werk ook vast prima gedaan. Mijn dochter mocht gelukkig s`avonds laat nog naar huis.
We hebben beide geschokt zitten kijken naar de voeding die geserveerd wordt in het ziekenhuis. Als je niet ziek bent, dan wordt je het wel.
Veel mensen weten niet wat gezonde voeding is, wat zou het mooi zijn als je in het ziekenhuis een genezende voeding zou krijgen. In de kantine doen ze echt hun best. In de vitrine, smoothies, fruitsalades en gezonde broodjes. Maar de meeste mensen vragen om een broodje kroket. Maar toch goed om een voorbeeld te stellen.
Op de kamer van mijn dochter lagen ernstig zieke diabeten. Ze mochten de hele dag eten waar ze zin in hadden. Een man lag de hele dag snoep te eten. Op een gegeven moment belt hij de verpleegkundige of hij iets kon krijgen tegen de pijn in zijn maag?
Wat is de overweging dat mensen in de kantine wel gezond eten kunnen krijgen, maar op de afdeling alleen slecht eten met veel suiker en toevoegingen?
Toen mijn partner in het ziekenhuis lag, bracht ik eten mee in tupperware doosjes. Het is toch de bedoeling dat je zo snel mogelijk weer beter wordt. Ik ben er nu eenmaal van overtuigd dat dat niet gaat lukken met het voorverpakte en bewerkte suikerrijke voedsel dat nu in het ziekenhuis geserveerd wordt.  

vitaal eten

Een stukje uit Fawlty Towers. Klant:"I`m sorry, denkt u dat we de fruitsalade nog kunnen afbestellen? Dat zal moeilijk worden, de chefkok heeft het blikje al opengemaakt".

In eerste instantie in het diepste geheim vond in Zwitserland in de jaren 80 van de vorige eeuw een onderzoek plaats naar de link tussen voedingskwaliteit en het functioneren van het menselijk lichaam.
Dit onderzoek werd betaald door Nestlé en farmaceut Hoffman-La Roche. Ze noemden het onderzoek Somed: soft-medicine.
In de hoogtijdagen telde het project 20 onderzoekers; medici, geologen, fysici, chemici, Chinese kruidendokters, sjamanen. De bedrijfstop legde in de loop der jaren een miljoenbudget op tafel.
De leider van het project was Nestlé topman Reto Domeniconi.

Door biologisch en veel plantaardig voedsel te eten voed ik mijn cellen met pure energie. Ik voel me krachtig en vitaal.
Ik heb het gevoel dat de energie uit planten die gemaakt wordt in het chlorofyl me vult met energie.
Maar als ik dat probeer uit te leggen aan "ongelovigen" vind ik zelf ook vaag en zweverig.
Is wat ik voel op de een of ander manier te bewijzen ?
Uit de jaren van onderzoek komen volgens Domeniconi twee belangrijke spelden uit die gigantische hooiberg.
De Oostenrijks hoogleraar Pischinger ging uit van een masterplan van ieder organisme. Hij probeerde het masterplan van ieder organisme zo goed mogelijk te begrijpen, maar stootte daarbij op een toenemende verstoring van het systeem. Die verstoring bracht hij in het verband met kanker.
De Duitse biofysicus Popp (tweede speld) deed onderzoek naar de fotonen (lichtdeeltjes) die levende organismen en weefsels uitzenden. De kwaliteit van die lichtuitstraling van levensmiddelen kan enorm verschillen.
Een biofysicus spreekt in dit geval niet van kwaliteit maar van ordening. Chemisch gezien is er geen verschil tussen een korrel tarwe en meel. Maar als je die graankorrel in de grond stopt en water geeft groeit er een plantje uit. De graankorrel bevat nog de informatie/vitaliteit die meel verloren heeft.
Een graankorrel straal een bepaalde lichtintensiteit uit en meel niet.
In een test met eieren waarbij het verschil werd onderzocht tussen legbatterij eieren en eieren van kippen die buiten vrij konden rondlopen. De kippen kregen hetzelfde voedsel. De eieren werden ter beoordeling naar een  Duits instituut gestuurd ter beoordeling. Geen verschil luidde het oordeel. Vervolgens werd de lichtuitstraling gemeten. Er bleek een duidelijk verschil in lichtuitstraling ten gunste van de vrije uitloop eieren.
Maar hoe belangrijk is de vitaliteit van ons voedsel voor ons als consument?

Volgens Domeniconi staat het vast dat er zeer duidelijke relatie is tussen de vitaliteit van ons voedsel en de gezondheid van ons lichaam. En  het is

 belangrijk om het bewijs te leveren dat er een link is tussen de kwaliteit/vitaliteit van ons voedsel en onze gezondheid.
Ik heb niet het idee dat, dat op dit moment een belangrijk onderwerp is in de wetenschap.
Tot die tijd ga ik en vele met mij gewoon door met het volgen van ons "instinct". Ik weet en voel gewoon dat vitaal eten me energie geeft en zorgt dat ik gezond blijf.

into the wild

Ronald Amundsen, de Noorse ontdekkingsreiziger die in 1905-1906 voor de derde maal moet overwinteren in de Yukon vlakbij de grens van Canada, zegt dit overleefd te hebben door Persicaria bistorta wortels. (tegenwoordig Polygonum)
Sommige denken dat hij zich heeft vergist en dat de zogenaamde eskimose aardappel of Hedysarum alpinum was of Claytonia tuberous.
Alle drie de planten zijn trouwens prima vaste planten in ons klimaat.
In april 1992 trekt Chris mcCandless de wildernis van Alaska in.
Vier maanden later wordt zijn lichaam gevonden door jagers. Wat is er misgegaan?
Jon Krakauer heeft "into the wild" geschreven over de gebeurtenissen en de dood van Chris.
Een tijdje heeft hij zich in leven kunnen houden door te jagen en planten te eten. In zijn dagboek zijn de laatste woorden: "extreem zwak, moeite om recht op te staan, starving, foute aardappel zaden gegeten".
De eskimoaardappel is de Hedysum alpinum, de wortels zouden als wortel smaken en zijn een belangrijke bron van voedsel voor dieren en oorspronkelijke inwoners van Alaska.
Tot op dat moment bestond er nog geen enkele twijfel, de plant was volkomen veilig eetbaar.
In eerste instantie is Jon Krakauer van mening dat Chris in plaats van de zaden van Hedysum alpinum de zaden van de Hedysum mackenzii heeft gegeten en dat dat hem fataal is geworden. De zaden van de H.mackenzii zijn giftig en Chris heeft zich vergist.
Tegen de tijd dat het boek wordt gepubliceerd begint Jon Krakauer te twijfelen en achtte hij het onwaarschijnlijk dat Chris zich vergist heeft. Hij begint te vermoeden dat Hedysum alpinum misschien toch een giftig alkaloide in zich heeft. Hij stuurde de plant naar de universiteit van Alaska. Er werden geen alkaloïden ontdekt. Dus bleef de dood van Chris een mysterie.
Totdat op de website van The New Yorker een blog gepubliceerd werd waarin Ronald Hamilton schrijft over een concentratiekamp in de tweede wereld oorlog in de Oekraïne. In het kamp kregen de mensen brood gemaakt van Lathyrus sativus, een plant uit dezelfde familie van de Hedysum alpinum, de familie van de Fabaceae. Veel mensen, vooral jonge mannen, in het kamp krijgen neurologische problemen, vooral verlammingen van de benen. Ook komen verschijnselen als extreme vermoeidheid, koorts, koude en uitputting voor.
Het is een aminozuur in de plant dat werkt als een neurotoxine. Het aminozuur over stimuleert de neuronen in de onderbenen.
Na onderzoek blijkt het toxische aminozuur in zowel Hedysum alpinum als in Hedysum mackenzii voor te komen, zelfs in hogere concentraties dan in Lathyrus sativus.
Het zou kunnen dat Chris door het eten van Hedysum alpinum, verlamt en verzwakt is geraakt en niet meer voor zichzelf kon zorgen.
Waarschijnlijk hebben Amundsen en zijn bemanning toch Persicaria

(Polygonum) bistortawortels gegeten, die zijn namelijk volkomen veilig.

vragen

Er komt een nationale wetenschapsagenda. Je kunt "als gewoon mens" vragen opsturen. Misschien wordt jou vraag wel uitgekozen om onderzocht te worden.

Mijn vragen aan de wetenschap.

zuurstoftekort
Beginnende tumoren zo groot als speldprikjes schijnt iedereen in zijn/haar lichaam te hebben. De tumor gaat pas groeien als deze de kans krijgt nieuwe bloedvaten te maken om zichzelf van glucose en zuurstof te voorzien. De trigger in de tumorcellen die angiogenese in gang zet is zuurstoftekort.
Dit zuurstoftekort leidt tot de aanmaak van verschillende angiogene groeifactoren met als belangrijkste de vasculaire endotheel groeifactor. (VEGF)
Ik heb begrepen dat er inmiddels medicijnen zijn die ingrijpen op deze angiogenese en dit proces remmen. Maar  tumoren zijn erg "slimme" celstructuren en vinden manieren om de werking van deze angiogenese remmers te omzeilen.

* vraag 1 : wordt er onderzocht waarom er een zuurstoftekort ontstaat in deze minitumoren?

Ik heb natuurlijk zelf ook nagedacht over een mogelijk antwoord. (dit stuur ik niet op) Ik vermoed een verband met de PH in je lichaam, verkeerde ademhaling en vervuiling van de cellen (door interne en externe vervuiling).
In 1931 kreeg de chemicus dr.Otto Warburg de Nobelprijs voor een hele belangrijke ontdekking. De ideale PH in ons lichaam is 7.365. Kankercellen gedijen het best bij een lage PH veroorzaakt door melkzuur en CO2. Een alkalisch dieet (veel groenten en fruit) zorgt voor een hogere PH en meer zuurstof in de weefsels. Vreemd genoeg is met deze ontdekking niets gedaan in het kankeronderzoek.
Ten onrechte zijn de termen zure en basische voeding in de zogenaamde alternatieve geneeskunde hoek terecht gekomen. En daarmee afgeschreven voor de "echte" medische wetenschap.

( Ik kwam laatst een mevrouw tegen die slikte 12 verschillende medicijnen. Bij 5 van deze medicijnen stond op de bijsluiter dat het medicijn huidproblemen kon veroorzaken. De mevrouw kreeg ernstige eczeem. Wat is de oplossing: naar de dermatoloog en corticosteroïdencrème.)

* vraag 2 : Waarom wordt er altijd een oplossing gezocht voor het probleem in plaats van te onderzoeken hoe een probleem ontstaat?

* vraag 3: Een vraag over hart-en vaatziekten. Van dichtbij meegemaakt. Zeer slanke, zeer sportieve, niet rokende, zeer gezond etende man, toch gedotterd. Krijgt dezelfde tas met medicijnen mee als een dikke, rokende, inactieve man. De sportieve man wordt doodziek van deze medicijnen.
De medicijnen zijn lapmiddelen. Wat zorgt er nu echt voor dat er een vernauwing ontstaat.
Kan er niet meer gezocht worden naar hoe het probleem ontstaat in plaats van het verlagen van cholesterol, bloeddruk en hartslag. Zelfs bij mensen bij wie deze waarden niet verhoogd zijn en die zich dus erg naar gaan voelen door het slikken van deze medicijnen.
Hoe voorkom je het ontstaan van deze vernauwingen in je slagaderen?
Waarom blijft het cholesterol niet stromen in je lichaam?
Heeft het zin om vitamine K2 te slikken?

* Een opmerking: zet in elk onderzoeksteam iemand uit een totaal andere hoek. Die kan dan de zogenaamde "domme" vragen stellen.