Ziendoen

Elk weekend haal ik wel iets uit de krant (meestal Financiële Dagblad) waar ik wat langer over na blijf denken.
Deze week een leuk stukje van sportjournalist Joost Galema. Hij schrijft over ziendoen. Het woord is blijkbaar het eerst gebruikt door Henk Hofland.
Ziendoen is het vooral bij sporters veel voorkomende imitatiegedrag. Ik heb dat vroeger bij mijn zoon gezien. Tijdens hockey en tennis liet hij soms zeer professioneel uitziende slagen zien, overigens niet altijd met het bijpassende resultaat. Deze slagen had hij op TV gezien en deed hij na.
Galema vraagt zich af of het wel zin heeft jonge PSV-ers na een nederlaag hun fouten te laten zien. Talent ontwikkelt zich op basis van goede voorbeelden, dus zou een mooie wedstrijd met inspirerende acties misschien beter werken.
Ziendoen kun je ook verplaatsen naar het "gewone" leven.
Ik heb in mijn jeugd geen ziendoen voorbeelden gehad. Ik dacht altijd, zo wil ik het dus niet. Meer ziennietdoen voorbeelden dus.
Toen mijn kinderen op de basisschool zaten werkte ik met de kinderen in de schooltuin. Met mij samen werkte een vrouw die op latere leeftijd hovenier was geworden. Ik denk dat dat mij mede geïnspireerd heeft om dat ook te gaan doen.
Dat was voor mijn gevoel het begin, voor het eerst deed ik iets wat misschien nergens toe leidde en geen enkel nut had, behalve dat ik er heel erg van genoot. Voor het eerst met een grote glimlach in de klas op het puntje van mijn stoel.
Dat was het begin van leren leven vanuit en voor mezelf. Hoe gek het ook klinkt, dat gaat niet vanzelf.
Zeker niet als je opgevoed bent met het idee dat je vooral nuttig voor de maatschappij moet zijn. En dat het niet belangrijk is wat jij wel of niet wilt.
Het is fijn als je op die weg ziendoen voorbeelden tegenkomt. Zoals een vrouw die in haar eentje met de caravan op stap gaat (leeftijd van mijn moeder) en haar verjaardag viert met mensen die ze op dat moment tegenkomt. (ik dus) Een vrouw met een eigen hoveniersbedrijf, ook alleen op vakantie. Vrouwen die mij inspireren omdat ze leven vanuit zichzelf. Vrouwen die misschien niet ervoor kiezen om alleen te zijn, maar dat weerhoudt ze niet om gelukkig te zijn en hun ding te doen.
Vrouwen die zich niets aantrekken van wat de omgeving ervan denkt.
Of zoals de vrouw op TV, die gevraagd werd wat haar belangrijkste prestatie tot nu toe was. Haar antwoord was, ik hoop dat die nog komt.
Dat heb ik ook. Op dit moment ben ik aan het trainen om in september de Mont Ventoux op te fietsen. Ik geniet van wat mijn lichaam kan. Dat ik beter wordt, harder ga fietsen. Gisteren 75 km gefietst in drie uur. Een kudo voor mezelf! Wat er daarna komt, we wachten het af. Komt er een ziendoen of raak ik op een andere manier geïnspireerd.
Ondertussen geniet ik van het leven, van de gewone bijzondere dingen van elke dag.

Maar het ziendoen in de schooltuin heeft een belangrijke rol gespeeld.