Nieuwe groenten

In de loop van de jaren heb ik veel nieuwe planten leren kennen. Elk voorjaar verheug ik me op alle planten die ik weer ga zaaien. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe planten die ik wil uitproberen. Als ze goed bevallen; goed groeien, lekker zijn voor het eten of voor de kruidenthee, niet te moeilijk dan komen ze in de selectie. Elk jaar zaai ik dus meer planten die voor mij onmisbaar zijn. Dat zijn naast de tomaten, pompoen, komkommer, courgette en andere groenten, in ieder geval: Heilige basilicum, "gewone"basilicum, boombasilicum, Dracocephalum moldavicum, Nepeta cataria citriodora, Melissa off. altissima, ijskruid, Malva verticillata Crispa, Chrysanthemum coronarium. Dit jaar heb ik twee nieuwe toppertjes ontdekt: Cosmos caudatus oftewel Ulam Raja en Talinum paniculatum of Tu ren shen of surinaamse spinazie of aardginseng.

Cosmos caudatus is een prachtige robuuste plant die ruim twee meter hog kan worden.Je kunt het beste de toppen eruit blijven knippen en opeten dan blijft de plant verse lekker smakende scheuten maken. Het is een lekkere plant om als sla te eten, maar kan ook als spinazie klaar gemaakt worden. De plant kan ook gaan bloeien met zacht roze witte cosmea achtige bloemen. De plant wordt meestal als eenjarige elk jaar gezaaid, maar kan makkelijk gestekt worden in een glas water. De plant werd oorspronkelijk gekweekt als kruid dat algemeen versterkend is. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat de plant zeer rijk is aan anti-oxidanten en zeer rijk is aan geneeskrachtige inhoudsstoffen.

Talinum paniculatum-aardginseng heeft lekker vlezig knapperig blad dat heerlijk is om rauw toe te voegen aan een salade. De vlezige wortels werken als aansterkend middel, de werking is te vergelijken met ginseng. Sowieso verstandig om in het najaar de wortels de oogsten, want die kun je overwinteren in zand in de kelder en in het voorjaar weer uitplanten.

Dit is Cosmos caudatus

Een hond kan je leven veranderen

Ik ben zwaar onder de indruk van de film the biggest little farm. Ik zit in een heel leuk filmzaaltje in Wageningen, waar het licht nog met de hand wordt uitgedaan en waar iemand de bezoekers welkom heet en kort de film introduceert. En ik was al zo blij met Wageningen op fietsafstand, 20 minuten als de pont meezit. De film begint en de tranen stromen direct over mijn wangen. Wat gebeurt hier. Het houdt ook niet meer op. De hele film zit ik in tranen. Niet verdrietig maar eigenlijk blij emotioneel. Ik geniet van de prachtige beelden en van de ongelofelijke veerkracht van de aarde. De aarde die dood is en na 7 jaar vol leven. John en Molly gaan naar het platteland door hun hond. De hond blaft als ze weg zijn de hele dag en uiteindelijk moeten ze andere woonruimte zoeken. Molly en John hadden toen ze samen verder gingen met elkaar afgsproken dat ze een zinvol bestaan wilden opbouwen. Dat kan op veel manieren. Voor hun betekent dit voedsel verbouwen op een manier die niet ten koste gaat van de aarde en de dieren. Ze bouwen een gigantisch bedrijf op. Maar blijkbaar voor Amerikaanse begrippen niet zo groot. Je leeft mee met de keuzes die ze moeten maken. Coyotes eten de kippen op, wat doe je dan? Uitendelijk vinden ze voor de meeste problemen oplossingen waar ze vrede mee hebben. John noemt het bestaan op de boerderij leven in comfortabele disharmonie met de natuur. Want er gaat toch af en toe een varken naar de slager. Mooi gezegd, want leven in harmonie met de natuur klinkt wel heel ideaal. Ik had een zwerm bijen aan een tafel hangen, die heb ik ook laten scheppen door een imker. Want ik wou wel graag van de zwerm af.
Ik denk dat de film me zo emotioneerde omdat ik veel herken van de worsteling van John en Molly. Voor mij staat het leven dat ik nu leef, zo dichtbij wie en wat ik ben. En dat heb ik ook te danken aan mijn hond. Ik vond tuinieren al leuk vanaf dat ik 30 ben, maar mijn hond heeft me de weg gewezen naar de natuur. Tijdens de lange wandelingen, jaren geleden al weer, veranderde er iets in mijn zijn. Ik kwam thuis in de natuur. Nu ik een grote tuin heb, loop ik elke dag naar buiten in vol ornaat met mijn riem met snoeischaar, telefoon voor foto's, mes en hori hori en heb altijd wat te doen buiten. Ik verbouw onze groenten, aardappelen, kruiden, wilde planten, fruitbomen, fruitstruiken en de tuin is een paradijs voor dieren. Maar vooral zie ik om al dat gewroet een stukje natuur ontstaan. Dat had ik nog geen 4 jaar geleden ook niet gedacht toen ik hier begon op een dood gemaakt stuk grond.