bos als medicijn

Ik heb nooit begrepen wat er met me gebeurde. Maar dat ik voorgoed veranderd ben door 2 maal per dag een uur met de hond in het bos te gaan wandelen, zo'n 15 jaar geleden, is voor mij zeker.
Misschien is het mede te danken aan het effect van de phytonciden. Phytonciden zijn etherische oliën die afgescheiden worden door blad, schors en wortel van bomen.
Tijdens het wandelen in een bos ademen we deze stoffen in.
Qing Li is voorzitter van de society of Forest medicine in Japan. Hij is geïnteresseerd in het effect van de natuur op ons immuunsysteem. Het is aangetoond dat mensen die in de buurt van bossen wonen minder vaak ziek zijn. Dat wandelen in het bos ons cortisol in het bloed verlaagd en daarmee zorgt voor minder stress is al aangetoond.
Qing Li heeft onderzocht wat het bos doet met onze NK (natural killer) cellen. NK cellen zijn witte bloedlichaampjes die zelf destructieve berichten sturen naar kankercellen en naar door virussen geïnfecteerde cellen. Stress, ouder worden en pesticiden kunnen zorgen voor een vermindering van de NK cellen.
Een onderzoeksgroep doet 3 dagen een ochtend- en een middagwandeling in het bos. De NK cellen zijn na 3 dagen met 40% toegenomen. Een maand later nog met 15 %.
Ook alleen het verstuiven van de etherische olie in een kamer blijkt voor een toename van de NK cellen te zorgen met 20%. Voor dit onderzoek werd de etherische olie van de Hinoki cypres gebruikt.
Leuk duitse documentaire over het helende bos "therapie unter tannen"
http://www.3sat.de/mediathek/?mode=play&obj=66178

Stilte

Ik ben verslaafd aan stilte. Lastig in Nederland.
Maar gelukkig is het in mijn huis heel stil, hoewel ik ook graag radio 1 op de achtergrond aan heb of klassiek muziek.
Ik denk dat gebrek aan stilte het nieuwe roken wordt. Eerst hadden we zitten of te weinig beweging als het nieuwe roken, dat wordt over een tijdje het gebrek aan stilte.
Veel moeilijker op te lossen dan te weinig beweging en roken. Met roken kun je stoppen en bewegen kun je zelf voor zorgen. Hoe los je het gebrek aan stilte op?
In het weekend had ik vrienden op de fiets uit Rotterdam. De twee vrouwen fietsten een aantal dagen door de het rivierenland en waren lyrisch over de rust in mijn omgeving. Een van de vrouwen vertelt geëmotioneerd dat haar limiet bereikt is. In haar huis is er al twee jaar lawaai van werken aan een fundering. In haar volkstuin komt ze ook nog weinig vanwege klussende buurmannen, treinrails en festivals. Ik kan nergens heel vertelt ze wanhopig.
Als we met onze kinderen op vakantie gingen met de auto mochten we om de beurt een verzoek cd afspelen. Dat was de tijd van de cd's van Paul de leeuw,  heel erg leuk en ze doen me nog steeds aan onze fantastische vakanties denken, maar ik vroeg altijd een cd met stilte. Doe niet zo flauw mama. Helaas bestaat dat niet, stilte die je af kunt spelen om alle lawaai te overstemmen. De stilte in de natuur heeft voor mij de grootste waarde, daar voel ik me het meest thuis. Natuurgeluiden zijn ook nooit lawaai. De enorme populieren achter in de tuin geven een heerlijk oorverdovend lawaai bij veel wind. De kikkers in warme zomernachten. Hoort allemaal bij stilte voor mij.
Toch kun je stilte ervaren ook als het niet stil is. Als ik heel geconcentreerd in de tuin aan het werk ben, kan ik enorm schrikken als er plotseling iemand voor mijn neus staat. dan heb ik niets gehoord, geen auto, geen bel.
Erling Kagge heeft een boek geschreven over stilte; jezelf staand houden in een wereld vol lawaai.
Als hij zich niet aan de wereld kan onttrekken door te wandelen, klimmen of zeilen, probeert hij de wereld buiten te sluiten. Het kostte tijd om dat te leren. Voor hem betekende dat een eenzame tocht over de Zuidpool van 50 dagen. Hij schrijft dat je de stilte overal kunt vinden. Je moet leren je terug te trekken, je eigen pad te volgen en op zoek gaan naar je eigen Zuidpool.