Mis je Brabant niet vragen mensen mij?
Een wijze vrouw die ik tijdens de schrijfweek in Ierland ontmoet heb, zei over missen het volgende.
Eigenlijk mis je iets het meest als het er nog is, maar je weet dat je kwijt gaat raken.
Ik heb in het huis in Mierlo, eindeloos lopen genieten van de ruimte, het licht, de rust het uitzicht, de tuin, wetende dat het huis verkocht is en ik het los moet laten.
Ook wist ik dat ik een goede leuke gekke vriendin jammer genoeg nooit meer spontaan zou tegenkomen tijdens het wandelen, hardlopen of op de biomarkt.
Ik woon nu drie weken in Randwijk.
Ik geniet elke dag van het rivierenlandschap, het wijdse uitzicht en de wolkenluchten.
Ik kom thuis in het landschap en wordt er heel blij van.
Mijn zus woont in de buurt en we houden allebei van tuinen en tweedehands "rommel".
Wat opvalt is dat onbekenden makkelijk een gesprek beginnen, dat overkwam me in Brabant niet zo vaak.
En dan dat grote stuk grond dat op mij ligt te wachten. Heerlijk eindeloos lijsten met planten, struiken en bomen maken, waar ik allemaal plaats voor heb. De grondsoort is fantastisch. Het is lichte kleigrond, ik zie de meegenomen planten opgelucht ademhalen.
Op dit moment mag ik voor Velt tuinen bezoeken. Mensen die voor het eerst meedoen met de open tuinen dagen van Velt, krijgen eerst bezoek.
Gisteren en vandaag twee prachtige tuinen bezocht van maar liefst 2 hectare.
Beide tuinen werden bijgehouden door de eigenaars zelf. Dat vind ik geruststellend. Dan gaat mij die 5000m2 ook wel lukken.
Ook geruststellend is hoe volwassen een tuin er al uit kan zien na 5 jaar.
"De beste tijd om een boom te planten was 20 jaar geleden, de tweede beste tijd is nu".
Zo gauw het wat droger is wordt het kruid gemaaid en de grond geëgaliseerd.
Daarna ingezaaid met bloeiend bermmengsel. Als je een jaar intensief maait ben je het meeste ongewenste kruid kwijt.
In oktober gaan we bomen en struiken planten.
Nee, ik mis Brabant niet.
Maar wel natuurlijk die leuke gekke vriendin, want die heb ik hier nog niet gevonden.
