De afgelopen week heb ik veel tijd gehad om na te denken.
Zondag slipte mijn fiets voorwiel weg in een scherpe bocht. Ik ben op mijn hoofd terecht gekomen.
Drie dagen in bed, doodziek, duizelig en misselijk. Ik was veel wakker. Ik deed wat ik altijd doe als ik niet kan slapen. Ik ontwerp mijn tuin. Wat ik allemaal nog ga doen en hoe dat eruit zal gaan zien.
Het duurde eindeloos lang die drie dagen. En, daar schaam ik me nu wel een beetje voor, regelmatig wenste ik dat ik dood was.
Ik ben weer uit bed en kan weer voorzichtig wat in de tuin doen. Ik slaap nog steeds heel weinig.
Ook als ik overdag even ga liggen om te rusten, ben ik wakker en heel helder. Ik denk na over mijn hersens, ze voelen anders dan voor de val.
Het lijkt wel alsof mijn hooggevoeligheid, waar ik in de loop van de jaren goed mee heb leren omgaan, weer in alle hevigheid terug is. Harde geluiden, drukke mensen doen bijna pijn.
Zijn mijn hersenen letterlijk opgeschud? Is dit de tijd voor een reset. Als ik nu mijn hersens alleen maar "vul"met mooie, lieve, leuke dingen zou dat verschil maken. Ben ik een ander mens geworden?
Als ik nu mijn beste eigenschappen, de beste stukjes uit mijn hersenen meer aandacht geef en de rest wat laat versloffen, zou dat iets veranderen?
Ik probeer door mooie gedachten, mooie muziek luisteren en me niet bezig te houden met negativiteit mijn zelf helende vermogen te helpen om mijn hersens weer op orde te krijgen.
Heel blij ben ik dat ik nog leef!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten