plannen

De gemeente en de paters hebben 28 plannen binnen gekregen voor het terrein achter het klooster. Uit deze 28 hebben ze 8 plannen geselecteerd, waaronder ons plan. In eerste instantie was ik hier heel blij mee. Inmiddels is bij mij de twijfel toegeslagen en weet ik niet goed hoe en of ik verder wil. De gemeente wil een aantal van deze 8 groepen bij elkaar brengen omdat er overeenkomsten zijn. Dit zal moeten uitmonden in een aantal gezamenlijke hoorzittingen. Ik krijg beelden van (8 groepen van 6-8 mensen) en nog een aantal paters en mensen van de gemeente dan kom je op 75 mensen, die allemaal haar zegje mogen doen. Het gaat om een stukje grond van 5000 m2. Dat kan ik makkelijk in mn eentje invullen en bijhouden. Ik denk zuchtend aan de tijd die dat zal kosten. De tijd die ik voor mijn gevoel niet heb. Ik wil nog zoveel doen. Ik denk terug aan een lezing van een leuke, sterke eigenzinnige vrouw die een tuin heeft aangelegd volgens de creatiespiraal van Marinus Knoope. In de tuin ontvangt en begeleidt ze mensen die tijdelijk de weg kwijt zijn, een burn-out hebben. Uit de zaal komt een vraag van iemand die in een grote woongemeenschap woont en bezig is met het plan voor een tuin. Ze vraagt hoe ze dat moet doen andere mensen meekrijgen en overtuigen. De spreekster zegt: "ik zou het niet weten, daar heb ik geen geduld voor. Als ik iets bedenk ga ik het gewoon doen. In mijn hoofd gaat het veel te snel om ook nog andere mensen mee te nemen, laat staan te overtuigen. Dat remt me in mijn creativiteit". Toen ik met de tekening bezig was, bruiste ik van de ideeën. Alles wat ik dan om me heen zie, link ik aan het plan waar ik dagen mee rond loop. Ik zie voor me hoe het kan worden. Ik zie letterlijk hoe het eruit ziet en welke planten er staan. Nu is "mijn" plan in handen van mensen die hun inspiratie niet halen uit hoe de tuin eruit zou komen te zien. En ik vrees dat het nog heel lang gaat duren voor er een kruidje de grond in gaat. En ik denk dat ik dat geduld ook niet heb en op zoek ga naar een ander plan.