De mevrouw begint een verhaal, ze hoopt dat ik het niet van dichtbij heb meegemaakt. Dat heb ik wel. En hoe gaat het nu met deze familieleden, wil ze weten. Die zijn dood zeg ik. Aha daar kan ze op inhaken. Binnenkort wordt een medicijn gevonden voor het kankervirus, zou dat niet geweldig zijn. Ja, fantastisch zeg ik. Maar daar is geld voor nodig en of ik het KWF wil steunen. Nee zeg ik(aan de telefoon durf ik wel).
Ze valt stil, dus ik praat door.
Volgens mij is er heel veel winst te behalen in de strijd tegen kanker als mensen wat gezonder gingen leven. Gezonder eten, meer bewegen, niet meer roken en vooral ook gelukkiger zijn.
De mevrouw hapt naar adem en wordt heel erg boos. Ze zegt er zijn ook kinderen die kanker krijgen, die hebben nog nooit gerookt. Mijn moeder is overleden aan een hersenbloeding, ook nooit gerookt is dat soms haar eigen schuld, zegt de mevrouw. Ze is niet meer te stoppen. Ik krijg geen kans om uit te leggen wat ik bedoel. Ik druk de mevrouw weg.
Ik heb het niet over schuld. Je kunt heel gezond leven en alles "goed"doen en toch ziek worden. Dat heb ik van dichtbij meegemaakt. Je krijgt nou eenmaal geen garantiebewijs bij je geboorte. Als er iets misgaat dan kun je het terugbrengen en dan krijg je een nieuwe.
Ondanks dat ik een goede chauffeur ben en goed oplet kan ik toch een ongeluk krijgen.
Wat ik bedoel is dat je, je stinkende best moet doen om gezond te blijven. Je moet je lichaam helpen om gezond te blijven, want je lichaam wil wel maar heeft wel hulp nodig.
Helaas zie ik dat om me heen erg weinig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten