voorbeeld?

In mijn (achter)tuin probeer ik mijn eigen paradijsje(wat ik me daarbij voorstel) te scheppen. Ik kies mijn planten zodat er genoeg te eten is voor bijen, vlinders, vogels. Ik zorg voor beschutting voor de vogels, ik laat overal hoopjes tuinafval liggen. Waterschalen voor een vogelbad. Verder probeer ik samen met de hond katten uit de tuin te houden. Ik heb geen hekel aan katten, maar ze moet van mijn vogeltjes en kleine konijntjes afblijven. Er zit nu 1 piepklein konijntje in de tuin. Die is helemaal niet bang. Ze hipt tussen mijn benen door als ik in de tuinstoel zit. En zit vlak naast me als ik bezig ben in de tuin. Als er een vogel zit te broeden, blijven we een beetje uit de buurt en praten zachtjes.
Op school wordt ons geleerd dat je als herborist ook een taak hebt mensen die het contact met de natuur(veel mensen dus) weer terug te begeleiden om dat contact weer te vinden. Je zou een voorbeeld moeten zijn. De moed zinkt me dan een beetje in de schoenen. Ik denk dat de meeste mensen in de straat waar ik woon mijn tuin maar een zooitje vinden. Als er luizen in een struik zitten, ideaal voor vogels pakken ze een gifspuit. Mollen worden gevangen in een klem en die konijnen dat is een plaag natuurlijk.
De meeste mannen in de straat(pensioen) hebben ook veel teveel tijd. En wat ga je kopen om de tijd door te komen. Een hogedrukspuit. Dat is me opgevallen. Volgens mij is er een verband tussen pensioen en hogedrukspuit.
Nee dat voorbeeld wat ze aan mij zouden moeten nemen dat zie ik niet gebeuren. Toch zou je het iedereen gunnen. Echt contact met de natuur. Je wordt er zo'n blij en dankbaar en gelukkig mens van.